Alles door de schim

Hoofdstuk 3

~Mace~

Ik wacht tot de schim dichterbij komt. Ik stap niet uit, want ik kan dan altijd nog wegrijden. En natuurlijk om mijn voet.

Ik doe mijn autoportier open. Ik klem mijn handen om het stuur. Ik zie links van me iets voorbij gaan. Dan zie ik het achter me en vervolgens recht van me. Hij super snel. Ik wordt gek van hem.

Ik zie dat de schim steeds langzamer gaat. Ik wacht geduldig in spanning af.

Hij stopt op gegeven moment bij het portier. Hij staat nog op een afstand, maar begint te praten. Een luide stem klinkt. "Mace.." Hoe hij het uitspreekt klinkt anders. Maar wel goed anders. "Mace, je bent in gevaar." Zijn stem klinkt heerlijk in mijn oren. Hij stapt dichterbij. Zijn gezicht kan ik nog steeds niet zien.

"Was jij het?" Er valt een stilte. Ik begrijp dat hij niet weet waar ik op doel. "Was jij het die de tak van mijn voet haalde?" "Ja." zegt hij kort af. "Wacht.. hoe weet jij mijn naam?" Hij negeert mijn vraag, "Ik kom je waarschuwen. Het is hier niet veilig." "Hoezo niet veilig? Waar moet ik dan naartoe?" "Je-" Hij wordt onderbroken door een geluid. Hij kijkt opzij. "Wat?", ik word bang. Ik kijk ook naar de richting waar hij net naar keek. Er komt politie aan. Ik kijk naar voren. De schim is alweer verdwenen. De sirenes klinken hard in mijn oren. Ik zie al zwaailichten mijn kant op komen. Het heeft geen zin om te vluchten.

Fijn. Ik doe een keer iets wat niet mag en ik word al gelijk opgepakt.

Er stappen twee agenten uit. Een vrouw en een man. De vrouwelijke agent komt mijn richting in. "Stap rustig uit de auto met je handen omhoog en draai dan tegen de auto aan." Ik doe wat ze zegt. Ik wil niet nog meer problemen dan ik nu al heb. Ik laat het me nu maar gewoon overkomen...

<>

Mijn ouders zijn al gebeld en alles is verder al geregeld. Een flinke boete en een straf. Yeey! Daar zat ik nou net op te wachten. Ik had al besloten om niks over de vage schim te vertellen, totdat ik meer wist. Eerst maar het gezeur van mijn moeder overleven..

"Mace! Ik was zo ongerust! Ik wist niet-" ze breekt haar zin af. "We wisten niet waar je was." Mijn moeder omhelst me. Jones komt de auto uitgestapt. Hij kijkt neutraal. Er is geen emotie op zijn gezicht te bekennen.

"Je moet dat nooit meer doen hoor! Mace. Wil je dat nooit meer doen?" "Ja ja, mam." Ze kijkt me streng aan. "Wat was je van plan om midden in de nacht te gaan autorijden?" Ik zeg niks. Misschien helpt het.

"Was je met vrienden? Was dit een challenge? Of een weddenschap?" "Nee mam! Ik deed dit zelf." Ze kijkt ongeloofwaardig. "Lieverd, ik snap dat je je vrienden niet wil verraden, maar het is voor je eigen bestwil." "Mam, nee. Dat doe ik niet. Dat zei ik toch net ook al?" "We bespreken het thuis nog wel." Ze sleurt me aan mijn hand mee de auto in.

<>

Als we thuis komen slaat mijn moeder kwaad de deur open. "Doe eens normaal!" "Als jij dat dan ook deed.", kaatst mijn moeder fel terug.

Jones stapt de woonkamer binnen. Hij heeft geen woord gezegd.

"Mace.." zegt hij. "Uh, ja?" Zijn blik is strak op mij gericht. "Wat?" "Kom maar even mee.", hij legt zijn hand op mijn schouder en sleurt mij mee. Ik ruk me los. "Nee!" roep ik net iets te hard. "Mace.." sist hij nu bozer. "Laat me nu even met rust. Ik wil gewoon nu douchen en daarna naar bed.", zeg ik kalm. Ik verwonder me eigenlijk dat ik geen woede uitbarsting heb. Ben ik waarschijnlijk te moe voor...

"Jones, laat haar maar gaan.", zegt mijn moeder. Hij kijkt gekwetst en boos. Ik draai me om en loop naar de badkamer.

Ik doe de kraan aan. Hete stralen vallen op mijn gezicht. Ik was mijn haren snel. Daarna stap ik uit de douch.

Ik ben moe. Ik loop met een handdoek om mijn haar en om mijn lichaam geslagen naar mijn kamer. Opeens voel ik een stevige greep mij pakken van achteren. Ik draai me snel om. Het is Jones. "Hier kom je niet snel vanaf." Ik pak zijn hand van mijn schouder af en negeer hem. Ik loop naar mijn bed.

Ik doe mijn pyjama aan en sla de dekens over me heen. Wat is Jones opeens raar aan het doen. Ik heb ook zo geen zin in morgen. Gelukkig kan ik nu eerst lekker slapen.

<>

Ik word wakker. Het is nog donker. Ik hoor buiten een vaag geluid van geschreeuw. Het raam staat dicht, dus die zet ik open. Ik luister. Ik hoor weer geschreeuw. Een vrouw.

Ik hoor dat het dichtbij is. Ik kijk naar beneden. Daar staat hij. De schim. En bij hem staat.. zie ik het nou goed? Het is Alice! De schim raakt haar buik aan. "De baby bevalt bijna, he?" "Ja. Ben je zenuwachtig lief?" Kennen ze elkaar?

"Alice. Je weet dat ik niet-" "Zeg het maar niet. Ik hoef het niet nog een keer te horen. Raak me aan. We hebben nog maar een nacht." zegt Alice. "Ieuw. Te klef.."

Ze zoende hem. Plots zag ik het gezicht van de man. Het was.. nee dat kan niet. Het was niet te geloven. Snel sluit ik het raam. Ik ga zitten op de grond met mijn handen op mijn hoofd. Het was Jones. Maar hoe dan? Mind blow.

⭐️

Hey hey!
Hadden jullie het verwacht? Dat Jones de schim is? Vergeet niet weer te stemmen als je het leuk vond! Thanx.

~Lien