BÖLÜM 4
BİR İNSANA HER ŞEYİNİZİ VERMEYE BAŞLADIĞINIZDA
Bİ HİÇE DÖNÜŞÜYORSUNUZ...
Burcu, bittin kızım sen bu defa gerçekten bittin! "Burcu!" İşittiğim sesle tırnağımı dişlemeyi bıraktım. Çınar Beyin kapıdan kükremeye yakın gelen sesiyle sona geldiğimi çoktan anlamıştım. Olacakları bildiğimden olmalı kapıya doğru bakarken elimi arkaya saklayarak sıktım. Sesinden sonra kedisi gelen Çınar Beyin gözünde anlam vermediğim kor öfke vardı. Sinirle bana bakarken alt dudağımı dişlemiştim. Mira da sesten ötürü korkmuş olmalıydı ki yanıma gelerek bacağıma sarılmıştı. Gözüm küçük kardeşimden tekrar bize sinirle bakan adama gitti. Çınar Beyin sakin bir adam olduğunu düşünmeye başlarken bu olmamıştı... Tâbi bu sakinlik göreceli bir kavram olabilir ama bana göre sakin iyi biriydi. İyi kavramını kardeşimden çalmış olabilirim çünkü küçük kardeşimi çok seviyordu. Bu durumda otomatik olarak ona saygı duymamı sağlıyordu. Ne diyorsun sen Burcu ne saçmalıyorsun ya adam her haltı öğrendi.
"Abla."diyen kardeşime tekrar bakarken korkmaması için sol elimi koluna götürdüm. Babam kardeşime yabancı dil eğitimini küçük yaşta alsın diye özel bir dadı tutarken acaba bu duruma düşebileceğimizi hiç düşünmüş müydü?
Çınar Bey birkaç saniye daha yüzüme baktıktan sonra sinirle bizden tarafa gelmeye devam etti ve bir noktada durdu. Bende bozuntuya vermemek için "Çınar Bey bir sorun mu var?"diye sordum. Neler olduğunu bilsem de onun neden bu denli sinirlendiğine anlam veremiyordum. Tamam, bir yalan... Tamam ya birkaç yalan söylemiş olabilirdim ama yine de onun bu kadar sinirlenmesi gerekmiyordu.
Çınar Bey sorumun üzerine işaret parmağını bana yönelterek öfkesinin yükseldiğini hissettirdi. "Evet, var Burcu Hanım ortada büyük bir sorun var. Pardon, yalan var. Bu küçük yalancılar kim biliyor musun?" diye sorduğu sırada sesi keskindi. Mira, bacağımdan daha sıkı tutunarak iyice arkama saklandığında bende ondan farksız yutkundum.
Kim sana dedi bir psikopatın evine yalanla dolanla gir diye al işte yalanın başında böyle patladı."Çınar Bey, rica ediyorum bağırmayın kardeşim korkuyor."dememe rağmen sakinleşmedi. Normalde bunun işe yaraması gerekmiyordu? Ah evet, kesinlikle çok sinirlenmiş. Çınar Bey uzun süre susup bir şey söylemedi. Söyleyemedi. Sanki bir süre düşüncelerini hazmetmeye ihtiyacı varmış gibi derin bir nefes alıp verdiğinde tekrar gözlerini gözlerime dikti.
"Neden? Yalan söylerken hiç korkmuyordu küçük kardeşin şimdi mi korkmak aklına geldi? Şimdi yalan söylediğini anladığımda mı aklınıza geldi?"derken anlayışlı biri gibi konuşmuş ama değildi "Abla..."diyen Mira, bu sefer yüzünü bacağıma dayadı. O an kardeşimin korktuğunu anladım. Ne olursa olsun bize bağırmaya hakkı yoktu. "Ne yalanından bahsediyorsunuz, kim size yalan söyledi? " Biz yalan söylememiştik sadece bazı gerçekleri dile getirmemiştik o kadar!
"Bana, saf kız ayakları yapma Burcu! Bana saf kız ayakları yapma!" Bunları dile getirirken yüzünde buz gibi bir ifade vardı. Bu tavrından dolayı dişlerimi sıkmaktan geri kalmadım. Biz ona yalan söylemedik.
"Bağırmayın dedim. Kardeşim korkuyor anlamıyor musunuz? Bir sorun varsa benimle konuşun kardeşimin gözleri önünde değil." Kısa bir an gözleri arkamda da saklanan kardeşime gidince sakinleşmek adına ellerini ensesine götürerek gözlerini kapattı. Tekrardan gözlerini açtığında ise derin bir nefes alarak sesini biraz daha alçaltmış ama bu öfkesinin dinmesine yetmemişti. Kendi kendine bir şeyler mırıldandıktan sonra tekrar yüzüme nefretle baktı."Burhan Atsız. "Dedi ve durdu. Bende artık inkâr edecek değildim. Sesimdeki hafif bir meydan okumayla "Öğrenmişsiniz."dedim hiç korkmadan. Zaten neyden korkacaktım ki en fazla beni evden kovar bende o adamın eline düşerdim.
