Chapter 21

1.2K 36 1
                                    

"Find that fucking person! I'll make sure he or she will regret for hurting my big baby! I will let that person pay!"  I woke up and the white painted walls welcomed me. I look around, I'm here at the main clinic of KU.

I kept on closing and opening my eyes, unsure if what I was seeing was real. What I am doing here? Why I am here?

Errr. Why ashton's shouting? And why did he sounds so angry? What happened?

"Fatty!" Ashton suddenly hug me. I didn't know why he's shaking. I can feel it, what the hell?

"Are you okay?" I nod in recognition, he sigh and held my hand.

"Why I am here?" I asked.

"Nasaksak ka." My lips parted, biglang nag sink in sa'kin ang lahat na nangyari. Nasaksak ako sa paa habang kausap ko sina khalid at may. And before I could even react everything went black.

Blood.

I hate blood.

Blood reminds me of my mom.. when I saw my mom died, when I saw her wrist full of blood.

Every time I saw blood I feel threatened, frightened and anxious as a result. Our personal doctor said that I have a  traumatic event. Kaya siguro nahimatay nalang ako bigla kasi naalala ko na naman si mommy. Sa murang edad ko noon na naka saksi sa lahat ng pangyayari at nakakita kay mommy na wala ng buhay at maraming dugo sa kamay ay hanggang ngayon hindi ko parin 'to makalimutan. Blood reminds me of my mom and I really hate seeing blood. She took her life.. she killed herself so that she couldn't feel the pain.. she can't endure the pain, and killing herself is the only solution. I just hate myself because I wasn't her side to ease her pain. Ni hindi ko manlang alam na ganun na pala ang pinagdadaan ng ina ko, ang sakit lang dahil sa murang edad ko wala akong nagawa. The situation is really frustrating but I got used to it all needed to do is to forgive myself and let go the hatred and grudges I felt to myself. I didn't want to ruin myself, I promise to my mom that I'll do everything to make her proud even though she's not here anymore. Whenever where she is I know she's always guiding me.

"Hey are you okay?" Ashton asked.

"I need to go ash." Sagot ko at umupo sa kama agad niya naman akong inalalayan.

"Are you sure?"

"Yes." Sagot ko, tumango tango siya at agad akong sinuotan ng sapatos ko. Hindi naman na kumikirot ang sugat ko sa paa, may bandage narin naman.

Nagpaalam kami sa nurse at saka lumabas na ng clinic. Inaalalayan ako ni ash sa paglalakad kaya hindi ako masyadong nahihirapan, nagulat nga ako kasi pag labas namin ng clinic ay nandun ang kotse niya sa harapan. Pati sa pagpasok ko ay ingat na ingat sa'kin si ash, para bang isa akong crystal na ingat na ingat siyang hindi ako mabasag. Kinilig naman ako.

"Ba't iba na naman sasakyan mo?" Tanong ko, iba na naman kasi ang sasakyan niya, he didn't answer, he just shrugged. Bwesit talaga 'to! Walang kwentang kausap.

Habang nag byabyahe kami ay walang tigil naman siya sa pag paalala sa'kin na wag na daw akong lalabas ng bahay. Oo naman ako ng oo kasi alam ko naman na concern lang siya sa'kin na baka may mangyari na naman na hindi maganda.

Sino ba ang gustong magtangka ng buhay ko? Bakit pilit niya ako tinatakot at sinasaktan? Mabuti nga at walang nakaka alam ng balita, maliban nalang sa'ming apat. Ako, si ash, si khalid at may. Thankful ako na hindi nagulo ang foundation day kasi if ever na malaman ng students ang nangyari sa'kin alam kong mag pa-panic sila at matatakot.

Hanggang ngayon ay palaisipan parin sa'kin ang nangyari, papanong nakapasok siya dito? Hinding hindi ka basta-basta makakapasok sa KU dahil sa Security System nito, kaya nakakapagtaka na naipasok niya ang kutsilyo sa loob ng campus.

A Girl Named Fatty (Sebastian Series #1) Where stories live. Discover now