VINCENT (Book 1 of 2) ↠ Amor Vincit Omnia (PUBLISHED)

✨1.1 : Lost Soul✨

1.1: Lost Soul 

"Don't do this Savannah... Don't leave me. Please... They don't know about us baby... so forget about them and focus on us. I need you..."

I touched his cheeks, wiping the tear away with my thumb. Alam kong mali siya. May hinala na sila. Kaunti na lang at malalaman na nila ang tungkol sa amin.

"Baby, please."

Hinawi ko ang ligaw na buhok sa mga mata niya. Alam ko na mali ang ginawa kong iyon. That was way too intimate. Hindi na ito pwede... bawal... hindi tama... pero, damn. Bakit hindi ko mapigilan ang sarili ko?

Kailangan kong tumakbo na papalayo sa kanya. Kailangan ko na siyang pakawalan...

Subalit... hindi ko kaya.

"Reed, I don't want to stop but–"

"Then, don't baby. Don't stop. We can do this. Babaliin ko ang lahat ng batas para sa'yo..." He whispered in my ear. 'Yong init ng hininga niya sa may tainga ko ay parang gumapang na sa buong katawan ko. Parang sinusunog ang kaluluwa at katawan ko sa init ng mga haplos niya...

"Don't stop loving me, Savannah..."

Napakagat na lang ako nang dumaplis ang labi niya sa labi ko. "Pero..."

He exhaled and then whispered, "Savannah please..." Nang sa pangalawang pagkakataon na ginawa niya ito ay hindi ko na napigilan ang sarili ko at nabuwag na lahat ng prinsipyo ko. Sa simpleng pagbulong niya sa akin ay nayanig na ang buong pagkatao ko.

"Okay..." I said breathlessly.

Hindi niya na ako binigyan ng tiyansa para habulin ang paghinga ko at bigla na lang niya akong siniil ng isang mapangahas na halik.

Our lips parted and his warm soft tongue brushed mine. I moaned when all the forbidden sensation rushed through me. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at ipinadausdos ko ang kamay ko sa malambot niyang buhok hanggang sa makarating ito sa pormado niyang likod.

Oh god.

Kung makita nila Mommy ang ginagawa ko—ang ginagawa namin ngayon... baka...

Kahit na lasing na lasing na ako sa mga halik niya ay naramdaman ko pa rin nang buhatin niya ako at sinimulang dalhin sa itaas. Hindi ko alam kung paano niya nakakayanang hindi tumingin sa hagdanan at dalhin ako sa isang kwarto na hindi kami natutumba. But I didn't care. As long as he didn't stop touching and kissing me. I didn't care.

Naramdaman ko na lang na inilapag niya ako sa isang matigas na kama. I knew instantly that it was his room. Ilang gabi rin ang itinagal ko rito, kabisado ko na ang pakiramdam ng kama niya sa likod ko.

"Baby, don't do this again. Don't try and leave me again..."

Pinagmasdan ko ang seryoso niyang mukha na nagsusumamo sa akin. Katulad ko ay matangos din ang ilong niya, ang kinaibahan lang ay mas naka-depina ito at mas nagpapagwapo sa kanya. Pati ang dimples niya na nagpapakita, kahit na sa simpleng paggalaw ng bibig at labi niya at kahit hindi siya ngumingiti ay perpekto pa rin ang kurba. Pati ang mga mata niya na kung makatitig ay tutunawin ka at papatayin ka sa kaba ay wala ring kapantay...

Napabuntonghininga na lang ako... Napaka-perpekto niya.

Hindi ko rin alam kung paano kami humantong sa ganito. Napakaraming dahilan ang pwedeng pumigil sa amin at napakaraming batas ang sinusuway namin sa relasyong ito pero... bakit hindi namin mapigilan?