Blood and Revenge: Geçmişle yüzleşme~ TAMAMLANDI

11. Bölüm ~ Dolunay etkisi.

İyi okumalar❤ Medya: Kate 

***

"Sizin sorununuz ne?" Stiles el kol hareketleriyle Derek'e bağırıyordu. "Allison'ın halasıyla aranızda her ne geçtiyse, bunu az kalsın onun yanında açığa çıkarıyordun, Derek!" Eliyle yüzünü sıvazladı. "Bence sakin olmalısın, Stiles." Lia elini Stiles'ın omuzuna koydu ve sakinleştirmeye çalıştı. "Evet, çünkü sakin olmazsa, onun o çok konuşan ağzını... Her neyse... Scott, Allison'dan ve ailesinden uzak dur." Derek koltuğa yayılıp kafasını arkaya sarkıttı.

"Ne? Neden? Hayır, bunu yapmayacağım." Scott kaşını kaldırarak Derek'e baktı. Derek kafasını düzeltip "Onların kim olduğunu öğrenince böyle konuşacak mısın, acaba? Senin kurt kıçına silahı dayadıklarında da böyle söyleye bilecek misin?" dedi. "Ne? O ne demek?" Sessizliğimi bozmuştum. "Yani, Allisonın ailesi avcı." Derek ayağa kalkarak odada yürümeye başladı. "Ne tür avcı?" Lia yüzünü buruşturarak söyledi. "Geyikleri avlayan avcılar. Ne olacak, Lia, doğa üstü'leri avlayan avcılardan bahsediyoruz." Stiles gergin görünüyordu.

"Sen artık kendine gele bilir misin, Stiles? Sadece soru sordum!" Lia sinirle kendini kanepeye attı. "Stresliyim. Çünkü alfa yetmezmiş gibi, bir de etrafımızda avcılar var." "Kate'i iyi tanırım. Yalnızca bir şey duyarsa buraya gelir. Yalnızca işi olursa... Ve şimdiki işi sensin, Scott." Derek kafasını elleri arasına aldı. Ev iğrenç şekilde endişe kokuyordu. "Artık bu endişe hissinin boktan kokusunu yaymayı durdura bilir misiniz? Sinirlerimi bozuyor." Bunu söyleyip oturduğum yerden kalktım ve mutfağa gittim.

Hala kan içmemiştim, o yüzden çabuk sinirleniyordum. Böyle içmemeye devam edersem zayıflayacaktım. Buzdolabını açtım amaçsızca. Bir şeyler arıyordum içmek için. Susuzluk hissini bir az da olsun azaltmak adına sütü alıp kafama diktim. Tam bir şişeyi bitirmiştim. Bir az işe yaramıştı aslında, kendimi daha iyi hissediyordum. İyi ki, diğer vampirler gibi kana susayınca vahşileşmiyordum. Yoksa, her kesi öldüre bilirdim. Melez olsam bile, bu yaşıma kadar tam kurda dönüşememiştim. Yani, kurt yüzüm çıkmıyordu, yalnızca vampir yüzüm oluyordu. Benim melez olduğumu doğa üstüler kokumdan, insanlarsa gözlerimden anlaya bilirdi.

Boş şişeyi masaya bırakıp yeniden onların yanına gittim. Endişe kokusu hala gitmemişti. "Ne yapmalıyız?" dedi Stiles ellerini bir birine çırparak. "Scott Allison'dan uzak duracak, ve böylelikle ailesi Scott'ı öldürmeyecek. Bu kadar." Derek kollarını önünde birleştirdi. Scott sinirle ayağa kalkarak "Hayır. Ondan uzak durmayacağım. Ben onu seviyorum. Ve ailesinin avcı olması bunu değiştirmiyor." dedi ve kapıdan çıkmak isterken kolundan tutup "Eğer senin yüzünden bana ve ya buradaki her hangi birine zarar gelirse... Seni de, o sevgilin olacak salağı da öldürürüm. Bunu yaparım." dedim gözlerinin içine bakarak. Bana sert bakışlar atıp kolunu kurtardı ve evden kapıyı çarparak çıktı. Salak aşık. Allison yüzünden kaç yıllık arkadaşlarını hiçe sayıyordu. Bu ondan nefret etmeme yetmişti.

Lia yanıma gelerek "Bırak bir az düşünsün." dedi. Kafamı tamam anlamında sallayıp kanepeye oturdum ben de. "Yarın dolunay olacak. O yüzden böyle tepkiler veriyor." Stiles elleriyle boynunu ovarak konuştu. "Biliyorum.-dedim- Hissediyorum." "Sen dolunaydan etkileniyor musun?" Derek hayretle bana baktı. "Evet. Ama az. Genç olduğum için ola bilir." dedim ve ellerimi bir birine  sürttüm. Beden sıcaklığım çok çabuk değişiyordu, hatta bazen buz gibi de ola biliyordum. 

"Yarın Scott'ı dışarı çıkmaması için tutmak gerek. Çok saldırgan olacaktır." Derek hepimize teker teker baktı. "Şimdi de küçük köpekcik mi kovalayacağız yani?" Gözlerimi devirdim. Başımızda o kadar dert var, bir de bu dertlerin arasında Scott çıkmıştı. "O köpek değil, kurt adam." Stiles bana tuhaf tuhaf bakıyordu. "Evet, doğru, zeki çocuk. Ben de onu süs köpeği sanmıştım. Malum cıyak cıyak etrafta dolanıyor da." Ona en kötü gülücüklerimden birini atınca bana gözlerini devirip Dereke dönerek "Ben onu zincirlerim." dedi. "Zincir mi? Sende zincir ne arıyor?" Derek kötü kötü ona baktı. "Sapık mısın? Arabam çok çabuk bozuluyor, ve zincirler hep ihtiyaç olan bir şeydir." Derek hala onu garip garip süzüyordu. "İyi o zaman. Yarın okulda buluşuruz." Derek ceketini alarak evden çıkarken "İstersen seni çıkışta alırım. Hem Scott'a daha iyi göz kulak oluruz." dedi soğukça. "Hayır, teşekkürler, arabam var." dedim aynı şekilde. "Sen bilirsin." Dedi ve kapıdan çıktı.