Lord*s Lovingly [ 花花遊龍 ]

♥️ 09 ♥️

🎋🎋🎋🎋🎋

ေဆာင္း၏ ေကာင္းကင္သည္ ျပာလဲ့ၾကည္စင္ေန၏
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေပၚတြင္ LuCang ထိုင္ကာ ေကာင္းကင္ယံအား ေငးေနမိသည္။
အျပာေရာင္ေနာက္ခံ၊ အျဖဴေရာင္တိမ္တိုက္မ်ားထံ သူ႕အၾကည့္ ခိုနားေသာ္လည္း စိတ္ေစတသိက္ကေတာ့ မိုးသားထက္ ျမင့္မားေသာ . . မိုးတိမ္ထက္ လွ်ဳိ႕ဝွက္သိပ္သည္းေနတတ္ေသာ တစ္စံုတစ္ဦးထံသို႔ ေမ်ာလြင့္ပါလ်က္။

ေအးျမစိမ့္စမ္းေသာ ေလေျပကေလးက LuCang မ်က္ႏွာအား တိုးေဝွ႔က်ီစယ္သြားသည္။

ဟုတ္သည္။
စိမ့္ေနေအာင္ ခ်မ္းေအးတတ္ေသာ အေအးကဲသည့္ ေဆာင္းေႏွာင္းပိုင္းသို႔ ေရာက္ေတာ့မည္။
သူႏွင့္ေရွာင္စန္း နန္းၿမိဳ႕ေတာ္မွ ထြက္ခြာခ်ိန္မွာ ေဆာင္းဦးဝင္စသာ ရိွခဲ့ေသးသည္။
က်န္းဟူနယ္၌ ေလလြင့္ရင္း ညတာရွည္ အိပ္ပ်က္ညမ်ားႏွင့္ ခါးသက္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္မွာ ငါးလေက်ာ္ခဲ့ေခ်ၿပီ။

LuCang အႏွစ္သက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ေဆာင္းဦးရာသီရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ အလွတရားေတြဟာ အနားမွာ ခ်စ္ရတဲ့ 'သူ'မရိွေပးေလေတာ့ ျမတ္ႏိုးတသစြာ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရပါဘဲ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းသာ ကုန္လြန္သြားခဲ့ရ၏။

လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္တုန္းက ထိုနတ္သားအား သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းမျပဳမိေစရန္ သူ ပင္ပန္းတႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့ေသးသည္။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း ထိုသို႔ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေလေလ . . ေမ့ေလ်ာ့သၿဂိဳဟ္ျခင္းငွာ မျပဳႏိုင္သည့္ ေအာက္ေမ့ဖြယ္မ်ားစြာက သူ႕အား ပို၍ ေျခာက္လွန္႔ေလေလျဖစ္သည္။

ယခုေတာ့ ~ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတဲ့စိတ္ကို အ႐ံႈးေပးငဲ့ညႇာျခင္းအားျဖင့္ လြမ္းဆြတ္ခ်င္တိုင္း လြမ္းဆြတ္ခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။

သူ ခ်စ္လွစြာေသာ ဧကရာဇ္ရဲ႕ စကားအရာႏွင့္ေဖာ္ျပ၍မျပည့္စံုႏိုင္ေသာ ေခ်ာေမာလွပသည့္ မ်က္ႏွာေတာ္၊ ညဥ့္ကာလအား စံစားမင္းမူေသာ ၾကယ္စင္မ်ားထက္ ေတာက္ပလင္းလက္တဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံု၊ ပန္းပြင့္ရဲ႕ဝတ္လႊာထက္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာ၊ ပိုးသားထက္ ႏုအိေခ်ာေမြ႕တဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္မ်ား၊ အျဖဴေရာင္ေက်ာက္စိမ္းထက္ေတာင္မွ ပါးလ်ျဖဴဆြတ္ေနတဲ့ အသားအရည္