Warrior Cats Vermoord

Hoofdstuk 7

"Wakker worden, Hagelsnor!" Hagelsnor opende zijn ogen. Het felle zonlicht deed zoveel pijn dat hij zijn ogen weer dichtkneep.

"Kom op, we moeten verder!" mauwde Slangenoog ongeduldig.

"Waar haal jij zoveel energie vandaan?" vroeg Hagelsnor. De Donderclan krijger hees zichzelf moeizaam uit het nest dat hij midden in de nacht had gemaakt met de bladeren die Slangenoog voor hem achter had gelaten.

"Ik heb geen energie, ik heb gewoon honger!"

"Vang dan wat eten!"

"Alsof ik dat kan. Ik ben een medicijnkat" miauwde Slangenoog. Hagelsnor snoof. Toen kreeg hij een brilliant idee.

"Weet je wat? Ik leer het je!" riep hij enthousiast. Slangenoog keek hem verbaasd aan.

"Mij? Mij leren jagen? Dat lukt je nooit!" riep hij uit.

"Ik kan het proberen" zei Hagelsnor en hij liep al weg, opzoek naar prooi.

"Oke dan..." mauwde Slangenoog twijfelachtig en hij volgde Hagelsnor verder het bos in.

--------

Het was bewolkt, maar de zon scheen door een gat in de wolken heen. Slangenoog en Hagelsnor trippelde vermoeid het Donderclankamp binnen. Hagelsnor sleepte zijn poten vermoeid over de grond. Ik ga nu eindelijk slapen

"He!" riep een harde, boze stem. Hagelsnor tilde zijn hoofd op om te kijken wie het was. Het was Waterloper.

"Zijn jullie gek geworden? Zomaar het kamp verlaten en niet meer terug komen?" Waterloper keek woedend. We hebben een groot probleem. Hagelsnor keek even snel opzij, naar Slangenoog. De medicijnkat staarde naar de grond.

"We zijn nu toch teruggekomen?" antwoordde Hagelsnor uiteindelijk. Dit maakte de Waterloper alleen maar bozer.

"Vandaag en gisteren zijn er patrouilles naar jullie op zoek geweest. We dachten dat jullie vermoord waren!" schreeuwde Waterloper. Inmiddels waren er meer krijgers komen kijken naar wat er op de open plek gebeurde. Traanster kwam er ook aan. Waterloper opende zijn mond om nog iets te zeggen.

"Waterloper, laat mij dit regelen" miauwde Traanster kalm. De wijze clanleider liep naar Slangenoog en Hagelsnor toe. Waterloper bleef staan om, net als alle andere krijgers, erachter te komen wat voor straf de twee jonge katten zouden krijgen. "Gaan jullie eerst maar slapen, dan praten we later verder over wat er is gebeurd" mauwde Traanster. Hagelsnor zuchtte opgelucht.

"Bedankt" murmelde Slangenoog. Hij boog zijn kop even en liep toen naar het medicijnhol. Hagelsnor boog ook zijn kop en snelde naar het krijgershol. Hij dook zijn nest in en viel meteen in slaap.

------

"Dus eigenlijk zijn jullie zonder het iemand te vertellen op zoek gegaan naar een speciaal kruid dat groenhoest kan genezen" miauwde Traanster als samenvatting van Hagelsnor en Slangenoog's verhaal.

"Ja, dat klopt" loog Slangenoog zachtjes. Hij keek Hagelsnor aan.

"Maar helaas hebben we het kruid niet kunnen vinden" voegde Hagelsnor toe. Traanster knikte langzaam.

"En waarom hebben jullie aan niemand verteld dat jullie dat zouden doen?" vroeg Traanster.

"Omdat..." begon Hagelsnor. Wat verzin ik nu?

"Omdat we dat eigenlijk eerst niet van plan waren. We zochten eerst wat andere kruiden. Toen kwamen we bij de grens en bedachten we dat het niet zo lang zou duren als we op zoek zouden gaan naar het speciale kruid. Maar dat hadden we dus verkeerd ingeschat" miauwde Slangenoog snel. Hagelsnor keek hem dankbaar aan.

"Oke" miauwde Traanster na een korte stilte. "Als jullie beloven om het niet meer te doen, dan laat ik jullie gaan."

"We zullen het nooit meer doen!" beloofde Hagelsnor, ookal wist hij niet zeker of hij het wel echt meende.

"Ja, ik beloof het ook" miauwde Slangenoog knikkend.

"Goed, ga dan maar." Hagelsnor en Slangenoog stonden tegelijk op.

"Bedankt!" riep Slangenoog nog en Hagelsnor knikte als bedankje. Daarna verlaatte de twee katers het hol.

Opeens stond Golfstaart buiten op ze te wachten. Slangenoog en Hagelsnor keken hem verbaasd aan.

"Kom mee", fluisterde de Sterrenclan kater. "Ik moet jullie iets vertellen." Zonder verder iets te zeggen sprintte Golfstaart het kamp uit. Hagelsnor sprong achter hem aan en Slangenoog volgde.