The New Neighbor

Κεφ 6

"Μελίνα μου σήκω" ακούω την μαμά μου να μου φωνάζει και ανοίγω κατευθείαν τα μάτια μου γιατί σήμερα θα πάμε ΕΚΔΡΟΜΉΗΗ και έχω όρεξη.

Ούτε τα παιδάκια του δημοτικού δεν κάνουν έτσι 🤦

Πολλές ώρες είχα να σε ακούσω εσένα και ανησύχησα

Είχα βγεί ραντεβού 🤗

Αχαμμ δεν με νοιάζει έχω όρεξη σήμερα και δεν μου την χαλάσεις εσύ...
"Μελίνα παιδί μου σου μιλάω. Με ακούς;"
ακουω την μαμά μου να μου λεει. Πότε μπήκε στο δωμάτιο και δεν το κατάλαβα;;
"Εε ναι μαμά σε ακούω. Τι είπες;" της λέω
"Πώς και σηκώθηκες τόσο γρήγορα είπα" μου λέει
"Θα πάμε εκδρομή σήμερα" της λέω χαμογελώντας
"Ααα νόμιζα και εγώ ότι αρρώστησες" μου λέει και γελάει
"Χα χα χα πολύ αστείο" της λέω γελώντας ψεύτικα
"Ο Σταύρος που είναι;" την ρωτάω
"Κάτω τρώει πρωινό. Ετοιμάσου και κατέβα και εσύ" μου λέει και βγαίνει από το δωμάτιο.
Σηκώνομαι πάω τουαλέτα και κάνω την καθημερινή μου πρωινή ρουτίνα και μετά πάω στην ντουλάπα μου για βρω κάτι ωραίο να βάλω.
Καταλήγω σε αυτά ⬇️❤️

Αφού είναι τέλη Απριλίου και έχει αρχίσει να κάνει ζέστη.
Έβαλα τα Vans μου, κολόνια, λίγο μάσκαρα, πήρα το κινητό μου, πορτοφόλι, τα ακουστικά μου, ένα μικρό τσαντάκι και κατέβηκα κάτω.
"Καλημέρα sis" μου λέει ο αδερφός και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.
"Καλημέρα bro" του λέω χαμογελώντας και του δίνω και εγώ ένα φιλί.
"Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα" μου λέει
"Χαχαχα ευχαριστωω" του λέω
"Ατε Μελίνα μου κάτσε να φας το πρωινό σου και εσύ" μου λέει η μαμά μου ενώ μου αφήνει δίπλα από το πιάτο μου λίγο χυμό.
Κάθομαι τρώω το πρωινό μου, πίνω λίγο χυμό και σηκώνομαι.
"Παμε;" ρωτάει ο αδερφός μου
"Ένα λεπτό" του λέω, πάω στην κουζίνα παίρνω δύο καραμέλες φιλάω την μαμά μου στο μάγουλο και πάω πάλι στο σαλόνι.
"Έτοιμηη" λέω του αδερφού μου ενώ βάζω στο στόμα μου την μια καραμέλα και αυτός χαμογελάει
"Να πάρω εγώ τα κλειδιά;" τον ρωτάω
"Ναι" μου λέει, βγαίνουμε από το σπίτι και πάμε προς το αυτοκίνητο του.
Όταν μπαίνουμε μέσα κάθομαι στην θέση του συνοδηγού, βάζω λίγο δυνατά το ραδιόφωνο γιατί έπαιζε ένα τραγούδι του Shawn και αρχίζω να τραγουδάω.
"Τελικά ωραία φωνή έχεις εσύ" μου ο αδερφός λέει χαμογελώντας
"Ευχαριστώ bro" του λέω και του χαμογελάω και εγώ.
•••••••••••••••••••••••
Μετά από 10 λεπτά φτάσαμε στο σχολείο, πάρκαρε το αυτοκίνητο, βγήκαμε και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πόρτα.
Όταν φτάσαμε στην πόρτα ο αδερφός μου μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο τραβώντας τα βλέμματα κάποιων "κοριτσιών" μου λέει να προσέχω και πάει προς την παρέα του.
Πάω και στο στέκι μας που έχουμε με την Χριστίνα και όταν με βλεπει έρχεται και με αγκαλιάζει.
"Καλημέρα babe" μου λέει όταν με αφήνει
"Καλημέρα αγάπηη" της λέω χαμογελώντας και μου χαμογελάει και αυτή.
"Έτοιμη για την εκδρομή;" με ρωτάει
"Εσύ τι λες;" της λέω γελώντας
Μετά αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα μέχρι που χτύπησε το κουδούνι.
Κάναμε προσευχή, πήραμε παρουσίες και μετά πήγαμε στα λεωφορεία.
••••••••••••••••••••
Φτάσαμεεεε!
Είναι πολύ ωραία εδώ πέρα. Δεν το περίμενα.
Έχει αρκετές καφετέριες και μίνι μάρκετ και εστιατόρια και ένα μικρό παρκάκι με πολλά λουλούδια και τραπεζάκια με παγκάκια.
Ειπαμε με την Χριστίνα να πάμε να πάρουμε από ένα καφέ σε μια απο καφετέρια τις καφετέριες.
Πήγαμε στην πρώτη που βρήκαμε και πήγαμε να παραγγείλουμε.
Όπα τι ωραίο παιδί είναι αυτό που δουλεύει εδω.
Πρέπει να είναι στην ηλικία του αδερφού μου.
"Καλημέρα στις όμορφες" λέει όταν πηγαίνουμε κοντά και εγώ κοκκινίζω
"Καλημέρα" λέμε και του χαμογελάμε
"Τι θα θέλατε" μας ρωτάει
"Εγώ ένα καπουτσίνο λίγο γλυκό και χωρίς κανέλα" λέει Χριστίνα
"Εσύ;" Μου λέει χαμογελώντας
"Εμ εγώ θέλω ένα καπουτσίνο πολύ γλυκό" του λέω χαμογελώντας λίγο.
"Οκκ. Σε 10 θα είναι έτοιμοι καθίστε και θα σας τους φέρω" μας λέει
"Θα τους πάρετε μαζί έτσι;" μας ρωτάει πρίν απομακρυνθούμε
"Ναι" λέμε ταυτόχρονα και πάμε προς ένα τραπεζάκι κοντά στο παράθυρο.
"Παναγία τι είναι αυτός" μου λέει η Χριστίνα όταν καθόμαστε
"Ναι ρε αναστατώθηκα πρωί πρωί. Μαναρακι είναι" της λέω κάνοντας αέρα στο πρόσωπο μου με ένα φυλλάδιο που είχε εκεί και η Χριστίνα γελάει.
Μετά από περίπου 10 λεπτά ήρθε στο τραπέζι μας κρατώντας τους καφέδες μας.
"Ορίστε οι καφέδες σας" μας λέει χαμογελώντας και τους αφήνει στο τραπέζι μας
"Ευχαριστούμε" λέμε και οι δύο
"Πόσο είναι;" ρωτάω
"Τίποτα για εσάς. Είναι κερασμένοι από εμένα" μας λέει χαμογελώντας
"Ευχαριστούμε πολυ" λεω και κοκκινίζω πάλι
"Τίποτα καλέ" μας λέει
"Από το 1ο είστε;" μας ρωτάει
"Ναι" λέμε
"Εσυ;" ρωτάει η Χριστίνα
"Εγώ μετακόμισα πριν λίγο καιρό εδώ και πάω σε αυτό αλλά δεν μου αρέσει και πολύ αλλα έτσι και αλλιώς θα μετακομίσουμε πάλι και θα δώσω πανελλήνιες στο δικό σας" μας λέει
"Άρα θα μετακομίσεις κάπου κοντά;" τον ρωτάω
"Ναι είναι περίπου δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο απ'οτι έμαθα" μας λέει
"Μάλλον είναι στην γειτονιά μας" λέει η Χριστίνα γελώντας
"Αυτό μόνο εμάς είναι δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο" του λέω
"Αχα ωραία" μας λέει και εκείνη την ώρα τον φωνάζουν γιατί είχαν δουλειά
"Εμ πρέπει να πάω τα λέμε" λέει
"Πώς σε λενε;" τον ρωτάω αυθόρμητα πριν φύγει
"Γιάννη εσάς;" μας λέει χαμογελώντας
"Μελίνα" του λέω
"Χριστίνα" λέει η Χριστίνα
"Ουαου τέλεια ονόματα" μας λέει
"Ατε τα λέμε" λέει και παει στο πόστο του.
Βγαίνουνε έξω ενώ αρχίσαμε να μιλάμε για τον Γιάννη.
Πήγαμε στο παρκάκι που είχε εκεί, καθίσαμε σε ένα από τα "τραπεζάκια" και αρχίσαμε να συζητάμε και να πίνουμε τους καφέδες.
••••••••••••••••
"Νομίζω άρεσες τους Γιάννη" μου λέει η Χριστίνα
"Τι λες μωρέ; Δεν γνωριζώμαστε καν" της λέω γελώντας
"Εε και;" μου λέει
"Τεσπά φέρε εδώ να πάω να πετάξω τους καφέδες αφού τους ήπιαμε" της λέω για να αλλάξω θέμα
"Καλααα αλλά μην χαίρεσαι θα συνεχίσουμε την συζήτηση" μου λέει και μου χαμογελάει και καλά γλυκά
Της κάνω ένα κωλοδάχτυλο και πάω να βρω κουβα για να πετάξω τα σκουπίδια ενώ την ακούω να γελάει.
Εκει που περπατούσα νιώθω ένα χέρι να με τραβάει και να με κολλάει στον τοίχο που είναι δίπλα.
Εε ναι ποιος άλλος θα ήταν..
"Τι στο διάολο θες από την ζωη μου;" τον ρωτάω
"Όχι όχι οχι" μου λέει και με πιάνει από τα μάγουλα δυνατά
"Δεν μιλάμε έτσι μικρή" συνεχίζει και μου χαμογελάει
"Άσε με ήσυχη" του λέω  και προσπαθώ να τον σπρώξω αλλά είναι πιο δυνατός και δεν μπορώ
"Χαχ μακαρι να μπορούσα να σε αφήσω ήσυχη;" μου λέει
"ΣΕ ΤΙ ΦΤΑΊΩ ΓΑΜΩΤΟ;" του φωνάζω και γελάει
"ΙΣΑ ΊΣΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΈΡΟΜΑΙ ΈΤΣΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΈΚΑΝΕΣ ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΜΑΛ.." συνεχίζω αλλά πριν προλάβω να τον βρίσω με πιάνει δυνατά από τον λαιμό και δεν μπορώ να μιλήσω.
"ΕΜΈΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΜΙΛΆΣ ΈΤΣΙ! ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ ΠΑΛΙΌ ΠΟΥΤΑΝΑ;" μου φωνάζει και με πιάνει πιο δυνατά
"Αχιλλέα σε παρακαλώ άσε με" του λέω όσο πιο δυνατά μπορω για να με ακούσει ενώ κλείνω τα μάτια που έχουν δακρύσει από τον πόνο και τον ακούω να γελάει.
Ξαφνικά νιώθω το σώμα μου να πέφτει και βλέπω έναν Άρη να έχει πιάσει δυνατά από τον λαιμό τον Αχιλλέα και να τον βρίζει. Αρχίζει να τον χτυπάει δυνατά και αρχίζω να φοβάμαι γιατί έχουν μαζευτεί πολλά άτομα και κοιτάνε αλλά δεν κάνουν κάτι.
"ΑΡΗ!" λεω όσο πιο δυνατά μπορώ όταν βρίσκω την φωνή μου
Σαν να ξύπνησε αφήνει τον Αχιλλέα και έρχεται προς το μέρος μου.
"Πονάς;" με ρωτάει ενώ σκύβει για να με φτάσει επειδή καθόμουν ακόμα κάτω και ακουμπάει τον λαιμό μου που μάλλον έχει μείνει σημάδι.
"Όχι" λεω ψέματα
"Μην λες ψέματα μικρή" μου λέει
"Το ξέρω ότι πονάς" συνεχίζει ενώ επεξεργάζεται τον λαιμό μου
"Εε τότε γιατ..." πάω να πω αλλά με σταματάει βάζοντας το δάκτυλο του στα χείλη μου.
"Σσσσ μην μιλάς πολύ θα πονάς περισσότερο" μου λέει
Μου πιάνει το χέρι και με σηκώνει όρθια.
Γυρνάει πίσω και κοιτάω όλα τα άτομα που έχουν μαζευτεί
"Ψάχνετε κάτι;" λέει δυνατά και εξαφανίζονται όλοι στο λεπτό.
Γυρνάει πάλι προς το μέρος μου και με κοιτάει στα μάτια ενώ είμαστε σε απόσταση αναπνοής.
Όπα κάτσε θα με φιλήσει;
Με κοιτάει στα χείλη και μετα στα μάτια πάλι.
"Να προσέχεις μικρή" μου λέει ψυχρά κλείνοντας μου το μάτι και φεύγει.
••••••••••••••••••••••
Γιάννης ⬇️❤️🔥

Αχιλλέας ⬇️❤️

Γεια σαςς 🖤
Τι κάνετεε;
Ελπίζω να είστε όλοι καλααα και να περνάτε τέλεια ❤️
Αυτό είναι το κεφάλαιο για σήμερα ελπίζω να σας άρεσε 💕
Και από εδώ και πέρα θα προσπαθώ να ανεβάζω πιο συχνά 💖
Μπαιιιι 👋🌺