The New Neighbor

Κεφ 32

«Άρη;» του λέω και μου σφίγγει πιο πολύ το χέρι
Σηκώθηκα από την καρέκλα και άρχισα να φωνάζω για γιατρό και μετά από λίγο ο Βαγγέλης μαζί με τον Γιώργο και τον Αλέξανδρο και μαζί με κάτι γιατρούς ήρθαν γρήγορα στο δωμάτιο.
«Σας παρακαλώ περάστε λίγο όλοι έξω» λέει ένας από τους γιατρούς και αφήνω το χέρι του Άρη για να βγω
Όταν βγαίνω έξω βάζω τα κλάματα και κάθομαι στο πάτωμα έξω από το δωμάτιο.
«Μελινα πες μας τι έγινε» λέει ο Γιώργος
«Άστην δεν είναι σε θέση να εξηγεί τώρα» λεει ο Βαγγέλης ενώ ο Αλέξανδρος γονάτισε για να τον βλεπω και εβγαλε τα χέρια μου απο το πρόσωπο μου για να το κοιτάω
«Θες να μου πεις τι έγινε;» με ρωτάει ήρεμα και του γνέφω καταφατικά
«Κρατούσα το χέρι του και του μιλούσα και έκλαιγα και επειδή έπεσαν δάκρυα στο χέρι του τα σκούπισα και μετά από λίγο πήγα να του αφήσω το χέρι αλλά μου έσφιξε το χερι και μετά άρχισε αυτό το μηχάνημα να κάνει θόρυβο και φοβήθηκα δεν ήξερα τι να κάνω» λέω και ξανά βάζω τα κλάματα
«Ει ει ηρέμησε» μου λέει ο Αλέξανδρος και με αγκαλιάζει
«Βρε χαζή αυτό δεν σήμαινε κάτι κακό» μου λέει ο Βαγγέλης
«Αλήθεια;» του λέω
«Ναι» μου λέει
Ένας από τους γιατρούς βγαίνει έξω και σηκώνομαι πάνω
«Τι έγινε;» ρωτάω
«Ο κύριος Γεωργιάδης ξύπνησε και είναι μια χαρά αλλά είπε ότι θέλει να δει την Μελινα» λέει και μένω
«Πήγαινε» μου λέει ο Αλέξανδρος χαμογελώντας λίγο και μπαίνω μέσα ενώ ο γιατρός μου εξηγεί ότι θα έρθει όταν είναι η ώρα για να βγω και μετά φεύγει κλείνοντας την πόρτα.
Γυρίζω να τον κοιτάξω και με κοιτάει και αυτός χαμογελώντας ήσυχα.
«Γεια» μου λέει με βραχνιασμένη φωνή
«Γεια» του λέω και πάω να καθίσω πάλι στην καρέκλα διπλα από το κρεβάτι
«Μελινα θέλω να σου πω συγγνώμη και ότι...» λέει με δυσκολία αλλά το διακόπτω γιατί βλεπω ότι πονάει
«Σσσσς δεν πρέπει να μιλάς πολύ πρέπει να ξεκουραστείς» του λέω
«Πλάκα μου κανεις; Πόσες μέρες "κοιμόμουν"» με ρωτάει
«5 και σταματά να μιλάς» του λέω και μου γνέφει καταφατικά
Τεντώνει το χέρι του προς το δικό μου και τον κοιτάω αλλά μετά του δίνω το χέρι μου και το κρατάει σφικτά.
Δεν μιλούσαμε εγώ κοιτούσα τα χέρια μας και αυτός εμένα.
«Γιατί με κοιτάς έτσι;» του λέω
«Επειδή είσαι όμορφη» μου λέει χαμογελώντας και του χαμογελώ και εγώ
«Fault in our stars φάση;» του λέω και μου γνέφει καταφατικά γελώντας
Μετά από λίγο ήρθε ο γιατρός και μου είπε ότι πρέπει να βγω και του αφήνω το χέρι για να σηκωθώ και να βγω έξω.
Όταν βγηκα δεν ήταν κάποιος έξω από το δωμάτιο και πήγα εκεί που καθόμαστε τόσες μέρες και όταν με βλέπουν έρχονται όλοι σε εμένα
«Πως είναι Μελινα μου; Πονάει; Ζητάει την μαμά; Πες μου σε παρακαλώ» μου λέει η κυρία Κατια
«Μια χαρά είναι και ναι πονάει λίγο και δεν ζήτησε κάτι αλλά έτσι και αλλιώς ο γιατρός δεν θα αφήσει άλλους να μπουν μέσα μέχρι να ξεκουραστεί λίγο» της λέω χαμογελώντας
«Σε ευχαριστώ Θεέ μου που πρόσεξες το παιδι μου» λέει χαμογελώντας και ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια της
Όλοι έχουν χαρεί πολύ και αυτό είναι λογικό.
Πέντε μέρες χωρίς αυτη την φάτσα πως μπορούμε να αντέξουμε;
«Θα του τα ψάλω όταν τον δω τον μαλακα που μας κατάντησε έτσι» λέει ο Βαγγέλης και γελάω
Ο Σταύρος ήρθε κοντά μου και εγώ κατέβασα το κεφάλι μου.
«Συγγνώμη μικρή μου δεν ηθελα να σου φωνάξω απλά δεν μπορουσα να σε βλεπω έτσι και αυτό που ειπα για τον Άρη και βέβαια δεν το εννοούσα τον θεωρώ κολλητό μου και εκείνη την ώρα είχα νεύρα και θυμήθηκα αυτά που είχαν πει οι γιατροί οποτε ναι... Συγγνώμη» μου λέει
«Δεν πειράζει καταλαβαίνω και εγώ συγγνώμη» του λέω
«Δεν χρειάζεται να ζητάς εσυ συγγνώμη μικρή» μου λέει και με αγκαλιάζει
«Ο Άρης είναι καλά;» με ρωτάει
«Και ναι και όχι» του λέω
«Γιατί και ναι και όχι;» μου λέει
«Είναι ο γνωστός Άρης αλλά πονάει λίγο» του λέω
«Ο γνωστός Άρης» μου λέει και γελάμε
«Του το είπες;;;» μου λέει η Χριστίνα χαρούμενη
«Τι να του πω;» την ρωτάω
«Ότι σου αρέσει και τον θέλεις και τον αγαπάς» μου λέει
«Όχι βέβαια ακόμα δεν ξύπνησε το παιδάκι θα του πω εγώ για τα ψυχολογικά μου;» της λέω
«Δεν είναι ψυχολογικά λέγετε έρωτας κολλητουλαααα» μου λέει
«Πρόσεχε μην πάθεις κολλητουλααααα» της λέω και γελάει
«Η κυρία Κατια;» ρωτάει ο Γιώργος
«Εμ πήγε να μιλήσει με τον γιατρό για να της πει ποτε μπορεί να πάρει εξιτήριο» του λέω
Μετά από λίγο ήρθε η κυρία Κατια ενώ χαμογελούσε.
«Τι σας είπε ο γιατρός;» την ρωτάω
«Ότι ο Άρης μπορεί να πάρει εξιτήριο μεθαύριο γιατί σήμερα θα τον αφήσουν να ξεκούραστη και αύριο θα του κάνουν κατι εξετάσεις» μου λέει
«Ωραία» της λέω
«Μόνο που θέλω να μου κανεις μια μεγάλη χάρη Μελινα μου» μου λέει
«Ότι θέλετε» της λέω
«Εγώ και ο Γιάννης (ο μπαμπάς το Άρη) πρέπει να φύγουμε για να πάμε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι το οποίο προσπάθησα να το ακυρώσω αλλά δεν γινόταν και αν μπορείς να προσεχείς τον Άρη για να μην κάνει καμία βλακεία γιατί δεν ακούει αυτά που του λέμε γιατί είναι ξεροκεφαλος» μου λέει
«Ναι να μείνει σπίτι μας δεν έχω πρόβλημα» της λεω
«Ωραία σε ευχαριστώ πολύ Μελινα μου» μου λέει
«Τίποτα» της λέω

ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ POV
Είμαι τόσο χαρούμενη για την Μελινα. Δεν μπορουσα να την βλεπω έτσι τόσες μέρες αν και καταλαβαίνω ότι ήταν δύσκολο να μην κλαίει.
«Ποτε θα βγει τελικά ο Άρης;» την ρωτάω όταν φεύγει η κυρία Κατια και πάει να καθίσει
«Μεθαύριο και θα μείνει σπίτι μου ή εγώ σπίτι του» μου λέει
«Όντωςς;; Για ποσο;» Την ρωτάω
«Δεν ξέρω η κυρία Κατια και ο κύριος Γιάννης θα πάνε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι και ξέρουν ότι είναι ξεροκεφαλος οποτε μόνο σε εμάς εμπιστεύεται για να του αλλάζουμε τις τρελές του ιδέες» μου λέει
«Ατε θα γίνεις και μπειμπι σίτερ τώρα» της λέω και γελάμε
Μετά καθήσαμε και μιλούσαμε για διαφορά θέματα μέχρι να έρθει ο Σταύρος και ο Αλέξανδρος που τους είχαμε στείλει φέρουν να φάμε τίποτα.
••••••••••••••••••••••••••••••••