ΤΙ; Ο ΆΡΗΣ ΕΊΝΑΙ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΊΑΣ ΚΆΤΙΑΣ;
ΕΕ ΟΧΙ!
«ΓΙΑΤΊ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΈΡΘΟΥΝ;» φωνάζω σαν τρελή και η μαμά μου με κοιτάει παράξενα
«Σου είπα Μελίνα μου για να τους γνωρίσουμε, γείτονες μας είναι» μου λέει
«Εγώ δεν θα είμαι εδώ» λέω μουτρωμένη
«Μελίνα συγκεντρώσου. Θα έρθουν οι οι άνθρωποι να μας γνωρίσουν και εσύ δεν θα είσαι εδώ;» μου λέει νευριασμένη
«Ναι» της λέω
«Μελίνα θα είσαι εδώ και εσυ. Δεν ακούω κουβέντα» μου λέει
«Πωωω» λέω και σηκώνομαι για να πάω στο δωμάτιο μου
«Μελίναα» ακούω τον Σταύρο να φωνάζει όταν ανεβαίνω τις σκάλες αλλά δεν του δίνω σημασία
«Μην στεναχωριέσαι μαμά δεν το εννοούσε. Αφού την ξέρεις» της λέει ο Σταύρος
Οκ δεν ήθελα να την στεναχωρήσω απλά δεν έχω όρεξη να δω τον Άρη πάλι.
Μπαίνω στο δωμάτιο και από τα νεύρα μου κλείνω δυνατά την πόρτα.
«Τι έγινε καλε γιατί φώναζες;» μου λέει η Χριστίνα όταν μπαίνω στο δωμάτιο
«Πριν μια εβδομάδα μετακόμισαν καινούργιοι γείτονες απέναντι» της λέω
«Ναι και;» μου λέει
«Και οι καινούργιοι γείτονες έχουν ένα γιο» συνεχίζω αλλά με διακόπτη
«Και αυτός ο γιος είναι ο Άρης» μου λέει
«Μπράβο» της λέω
«Οκ συνέχισε τώρα» μου λέει
«Και η μάνα μου τους έχει καλέσει αύριο όλους για φαγητό επειδή γυρνάει ο μπαμπάς μου και θέλουν να τους γνωρίσουν» της λέω νευριασμένη
«Εντάξει ηρέμησε και τι έγινε;» μου λέει
«Δεν θέλω να δω τον Άρη ρε. Τον μισώ. Δεν έχω καμία όρεξη να κάθομαι και στο ίδιο τραπέζι μαζί του μαζί με τις οικογένειες μας» της λέω και κάθομαι στο κρεβάτι
«Μην μου πεις ότι θες να βγούμε για να μην πας;» μου λέει
«Ναι. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω» της λέω
«Ρε Μελινα μην λες βλακείες. Θα στεναχωρηθούν πολύ οι γονείς σου» μου λέει και συνειδητοποιώ ότι έχει δίκιο
«Έχεις δίκιο» της λέω
«Ωραιααα. Θα βάλεις ένα ωραίο φόρεμα ή μια ωραία ολόσωμη και θα είσαι μια κούκλα» μου λέει
«Πφφ καλά» της λέω και εκείνη την ώρα μπαίνει στο δωμάτιο ο αδερφός μου
«Γεια σου μωρό μου» λέει της Χριστινας και της δίνει ένα φιλί στα χείλια
ΟΚ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ!
Με τόσα που έγιναν σήμερα δεν πρόλαβε να μου πει τι έγινε τελικά
«Τώρα εσείς τα έχετε;» τους ρωτάω
«Ναι» λέει ο Σταύρος και κάθεται δίπλα της
«Ουαου» λέω χαμογελώντας και αυτοί γελάνε.
«Άστο αυτό τώρα» μου λέει και τον κοιτάω παράξενα
«Πες μου ότι θα είσαι στο τραπέζι που θα τους κάνουμε. Σε παρακαλώ μην στεναχωρησεις την μαμά και τον μπαμπά» μου λέει
«Θα είμαι μόνο και μόνο για να μην τους στεναχωρήσω. Αυτά τα είπα πάνω στα νεύρα μου γιατί δεν θέλω να ξανά δω τον Άρη» λέω
«Αυτό που λες δεν γίνεται μικρή εκτός από το ότι πάμε στο ίδιο σχολείο είναι και φίλος μου πλέον και δεν θέλω να σταματήσω να κάνω παρέα μαζί του επειδή δεν τον συμπαθείς» μου λέει
«Ναι δεν σου λέω να μην κανείς παρέα μαζί του απλά εγώ θα τον αποφεύγω. Δεν είναι κάτι δύσκολο. Όταν έρχεται σπίτι θα μένω μέσα στο δωμάτιο ή θα βγαίνω βόλτες και δεν θα του δίνω σημασία αν μου μιλήσει» λέω και χαμογελάω
«Πφφ δεν ξέρω τι άλλο να πω. Αυτό το πείσμα σου δεν παίζετε. Κάνε ότι νομίζεις ότι είναι καλύτερο» μου λέει
«Αυτό κάνω» λέω
Μετά αρχίσαμε να μιλάμε για διαφορά θέματα μέχρι που πήγε 10 και η Χριστίνα έπρεπε να φύγει και την πήγε ο αδερφός μου σπίτι της. Ναι δεν πήγε για καφέ τελικά το ακύρωσαν.
Όταν γύρισε ο αδερφός μου κατέβηκα κάτω για τους πω καληνύχτα και είπα και στην μαμά μου συγγνώμη για πριν και ότι θα είμαι τελικά.
Τους φίλησα και τους δυο στο μάγουλο και μετά πήγα στο δωμάτιο μου.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
The New Neighbor
Romance«ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ; ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΗΣΥΧΗ;» του φωνάζω και ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο μου. Έρχεται πιο κοντά μου και είμαστε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής. «ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ» μου λέει και ενώνει τα χείλη μας δυνατά ένα με κολλάει σ...
