«ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ; ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΗΣΥΧΗ;» του φωνάζω και ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο μου.
Έρχεται πιο κοντά μου και είμαστε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής.
«ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ» μου λέει και ενώνει τα χείλη μας δυνατά ένα με κολλάει σ...
3 μέρες μετά «Μελιναα ξυπναααα» άκου την φωνή της Χριστίνας Πωωω τι ώρα είναι και με ξυπνάει; «Τι ώρα είναι;» την ρωτάω «12» μου λέει «Και με ξύπνησες από τώρα;» της λέω και γυρίζω πλευρό «Έλα ρε Μελινα ξυπνά και θέλω ρούχα» μου λέει και ανοίγω τα μάτια μου βλέποντας μια Χριστίνα με ένα σεντόνι τυλιγμένο στο σώμα της και με ένα παράξενο χαμόγελο. «Που είναι το φόρεμα σου;» της λέω και ανασηκώνομαι «Εμ να δεν υπάρχει πλέον το φόρεμα» μου λέει και κοκκινίζει Ωχ.. «Μην μου πεις ότι ο αδερφός μου σου το έκανε κομματάκια» της λέω «Μελινα!» μου λέει «Καλά ντε αφού αυτό έγινε» της λέω «Και πάλι να μην τα λες τόσο απότομα» μου λέει και γελάω «Καλά πάρε από την ντουλάπα μου οτι θες» της λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι. Πάω στο μπάνια για να κάνω την καθημερινή μου πρωινή ρουτίνα, φτιάχνω τα μαλλιά μου σε έναν απλό κότσο και βγαίνω έξω βλέποντας την Χριστίνα να έχει φορέσει ένα σορτσάκι και ένα μπλουζάκι. «Ατε βάλε και εσυ κάτι άλλο για να κατέβουμε» μου λέει Έβαλα αυτά ⬇️
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
«Έτοιμη» της λέω ενώ βάζω λίγο κολόνια «Πάμε κάτω τώρα» μου λέει περνώ το κινητό μου και κατεβαίνουμε. «Καλημέρααα» λέω όταν μπαίνω στην κουζίνα και βλεπω τον αδερφό μου και τον Άρη να κάθονται και να πίνουν καφέ. «Καλημέρα sis» μου λέει ο αδερφός μου «Καλημέρα μικρό» λέει ο Άρης «Δεν είμαι μικρό» του λέω ενώ βάζω λίγο καφέ σε ένα φλιτζάνι «Είσαιιι» μου λέει και γελάει «Σκάσε» του λέω νευριασμενη και εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι και ο αδερφός μου με την Χριστίνα κοιτάζονται και χαμογελάνε. Τι γίνετε εδώ; «Μελινα πας να ανοίξεις;» μου λέει ο αδερφός μου «Εμ ναι πάω» λέω αφήνω τον καφέ και πάω να ανοίξω ενώ έρχονται και οι τρεις από πίσω μου. Δεν είμαστε καλά σήμερα.. Ανοίγω και μένω με ανοιχτό το στόμα. «Αλέξανδρε» φωνάζω ενώ έχω δακρύσει από την χαρά μου «Πατσαβούρα μουυυ» λέει χαμογελώντας και με σηκώνει στην αγκαλιά του ενώ εγώ κλαίω «Μου ελειψες τόσο πολύ» του λέω όταν με αφήνει «Και εμένα μικρή μου» μου λέει μου δίνει ένα φιλι στο μάγουλο «Παίδες» λέει «Γεια σου ρε Αλεξανδράκη» του λέει ο αδερφός μου και κάνουν μια αγορίστικη αγκαλιά «Γεια σου μεγάλεεε» του λέει μετά η Χριστίνα και αγκαλιάζονται «Γεια σου μικρή» της λέει «Επ γεια σου μεγάλε. Αλέξανδρος» λέει του Άρη χαμογελώντας «Ναι ναι το ακούσαμε» λέει και χαμογελάει ψεύτικα Ααα θα τον σκοτώσω εγώ αυτόν «Αλέξανδρε θες καφέ ή κάτι άλλο;» του λέω για να χαλαρώσω την ατμόσφαιρα «Λίγο νερό αλλά θα πάω να βάλω μόνος μου να μην κουραστείς εσυ μικρή μου» λέει και ρίχνει ένα ειρωνικό χαμογελώ στον Άρη Θέλω τόσο πολύ να γελάσω Τον αγαπώ! Πήγαμε στην κουζίνα και καθήσαμε ενώ ο Αλέξανδρος έβαλε νερό και μετά αρχίσαμε να συζητάμε για διαφορά θέματα πιο ο Αλέξανδρος και ο αδερφός μου έλεγαν για τα δικά τους. «Ατε μικρές πάμε πάνω να μου πείτε και τα δικας σας» μας λέει μετά από λίγο «Ναιιι» λέμε και οι δυο «Ώπα δηλαδή τώρα θα πάτε οι τρεις σας πάνω;» ρωτάει ο Άρης «Ναι αλλά μην ανησυχείς δεν θα κάνουμε και τρίο» του απαντάει ο Αλέξανδρος, εγώ αφήνω ένα πνιχτό γέλιο και ο Άρης με άγριο κοιτάζει. «Ατε πάμε τώρα» λέει η Χριστίνα ενώ προσπαθεί να κρατήσει το γέλιο της Πήγαμε πάνω και μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο σκάσαμε και οι τρεις στα γέλια. «Ρε τι φάση αυτός;» λέει ο Αλέξανδρος ενώ συνεχίζει να γελάει «Ο Άρης είναι απλά ο Άρης» λέει η Χριστίνα «Και πολύ ξινός» λέω και συνεχίζω να γελάω «Και τι τρέχει μεταξύ σας μικρή;» μου λέει όταν σταματήσαμε να γελάμε «Τίποτα. Είναι μαλακας και επίσης δεν τον λες και θεό» λέω «Απλά τον θέλει και δεν το παραδέχεται» λέει η Χριστίνα και εγώ την άγριο κοιτάζω «Δεν τον θέλω» λέω «Ναι ναι» λέει η Χριστίνα «Ρε Χριστίνα» λέω νευριασμενη «Ει ηρέμησε πατσαβούρα μου. Πες μου έχετε κάνει κάτι;» μου λέει «Εμ ναι» λέω και κατεβάζω το κεφάλι μου «Μην ντρέπεσαι ρε. Το έχετε κάνει;» μου λέει «Όχι ρε Αλέξανδρε είπαμε» λέω «Μόνο με έχει φιλήσει» συνεχίζω «Και πως ένιωσες;» με ρωτάει «Δεν ξέρω.. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και ένιωσα ένα κόμπο στο στομάχι» λέω «Έρχομαι» λέει «Που πας καλε;» τον ρωτάω «Περιμένετε εδώ έρχομαι» λέει και βγαίνει από το δωμάτιο Παράξενο παιδί μας βγήκε αυτός. Μετά από σχεδόν 20 λεπτά μπήκε μέσα στο δωμάτιο με ένα χαμόγελο. «Τι;» του λέω «Νταξει είστε καψούρηδες» λέει «ΤΙ;» του λέω «Τι μαρη πατσαβούρα. Τον θέλεις και σε θέλει» μου λέει και αρχίζω να γελάω «Σιγά μην θέλει κάποια ο Άρης» λέω γελώντας «Και επίσης ποιος στο είπε;» συνεχίζω «Αυτός» μου λέει και σταματάω να γελάω «Όντως;» λέμε μαζί με την Χριστίνα «Ναι βασικά δεν μου το είπε ακριβώς απλά τον ρώτησα πως ένιωσε και μου είπε ότι χτύπησε γρήγορα η καρδιά του και τα συνηθισμένα» λέει «Τι λες ρε Αλέξανδρε πριν λίγο δεν συμπαθουσατε ο ένας τον άλλο οπότε άσε τις πλάκες» λέω «Μια χαρά συμπαθούσα το παιδί καλε απλά αυτός ζήλευε για αυτό μου μίλησε έτσι» μου λέει «Ναι καλά» του λέω «Πφφ τέλος πάντως ας αλλάξουμε θέμα» λέει «Σου έχω έκπληξη» συνεχίζει «Τι;» Του λέω «Έδωσα πανελλήνιες» μου λέει «Ναι το ξέρω» λέω «Και προσπάθησα να γράψω καλά για να περάσω εδώ και να μετακομίσω πάλι εδώ» λέει και πέφτω πάνω του αγκαλιάζοντας τον «Ααααααααα ναιιιι με κάνεις τόσο χαρούμενη πατσαβούρι μουυυυ» του λέω και αρχίζουν και οι δυο να γελάνε και εκείνη την στιγμή ανοίγει η πόρτα «Γιατί φωνάζετε;» λέει ο αδερφός μου «Της είπα ότι θα μετακομίσω εδώ αν περάσω» του λέει και γελάει «Πωω ελάτε τώρα κάτω όλοι σας να συζητήσουμε κάτι» λέει ο αδερφός μου και κατεβαίνουμε όλοι μαζί κάτω. «Τι θέλεις να συζήσουμε;» λέω όταν καθόμαστε στους καναπέδες «Για τις διακοπές που θα πάμε» λέει ο αδερφός μου «Τι εννοείς; Θα πάμε όλοι μαζί;» ρωτάω «Ναι» λέει ο αδερφός μου «Και πρέπει να βρούμε που θα πάμε. Οι γονείς το άφησαν πάνω μας» συνεχίζει «Ωραία εγώ ψηφίζω Μύκονο» λέω «Εγώ Σαντορίνη» λέει η Χριστίνα «Και εγώ Μύκονο» λέει ο Άρης «Εγώ Κέρκυρα» λέει ο Αλέξανδρος «Βλεπω όλοι συμφωνούμε με όλους» λέει ο Σταύρος και γελάει «Εγώ λέω να πάμε Σαντορίνη γιατί Μύκονο είναι πολύ κάπως να πάμε μαζί με τους γονείς» συνεχίζει «Αα ναι ρε θα είναι και οι γονείς» λέει η Χριστίνα «Θα είναι βαρετά εκεί ρε» λέει ο Αλέξανδρος «Ναι ρε» συμφωνεί ο Άρης και μετά αρχίζαμε να φωνάζουμε για το που θα πάμε «Εεε καλε τι έγινε εδώ πέρα;» ακούμε την μαμά μου γυρνάμε να την κοιτάξουμε «Γεια σου μαμάκα» λέμε εγώ και ο Σταύρος με ένα χαμόγελο «Γεια σας κυρία Ανδριάνα» λένε οι άλλοι χαμογελώντας και αυτοί «Γεια σας. Αλέξανδρε μου τι κανείς χαίρομαι που σε βλεπω» λέει η μαμά «Καλά κυρία Ανδριάνα και εγώ χαίρομαι» λέει «Πείτε μου τώρα γιατί φωνάζατε;» μας λέει «Για το που θα πάμε διακοπές» λέει ο Σταύρος «Και εσείς που λέτε;» ρωτάει «Έχουμε σκεφτεί Μύκονο ή Σαντορίνη» λέω «Εγώ είπα και Κέρκυρα» λέει ο Αλέξανδρος «Να σας πω την αλήθεια και εγώ με Μύκονο είμαι» λέει η μαμά μου και μένουμε «Ωραία οπότε πάμε Μύκονο» λέει ο Σταύρος «Ναι Μύκονο θα πάμε παιδάκια» λεει η μαμά μου «Τέλειααααααα» λέω χαρούμενη «Πάμε να φτιάξουμε βαλίτσες» λέει η Χριστίνα «Περιμένετε καλε» λέει ο Σταύρος «Για ποτε να κλείσουμε εισιτήρια;» συνεχίζει «Για μεθαύριο» λέει η μαμά μου «Ωραία πάω να φτιάξω βαλίτσα» λεω και τρέχω στο δωμάτιο μου μαζί με την Χριστίνα «Όταν φτιάξουμε την δικιά σου να πάμε σπίτι μου να φτιάξουμε και την δικιά μου;» με ρωτάει «Ναι ρεε» της λέω και χαμογελάει Φτιάξαμε την βαλίτσα μου και κατεβήκαμε κάτω για να φύγουμε. «Που πάτε εσείς;» ρωτάει ο Άρης «Σπίτι μου να φτιάξουμε την βαλίτσα μου» του απαντάει η Χριστίνα και εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι. «Μαρία» λέω όταν ανοίγω «Γεια συγγνώμη αν ενοχλώ» λέει «Κανένα πρόβλημα καλε» της λέω «Μαρία τι έγινε; Έπαθες κάτι;» της λέω ο Άρης όταν ερχετε στην πόρτα γρήγορα. «Όχι όχι η μαμά μου είπε αν θες να φας κάτι γιατί δεν ήρθες καθόλου από εκεί» του λέει «Αα όχι μικρή μου. Δεν θέλω κάτι, θα έρθω πιο μετά» της λέει Αχου τον. Είναι τόσο γλυκούλης όταν μιλάει έτσι. «Θες να έρθεις μέσα;» της λέω «Όχι πρέπει να πάω σπίτι να φάω» λέει «Οκ Μαρία μου. Τα λέμε» της λέω της δίνω μια αγκαλιά, την αγκαλιάζει και ο Άρης και πάει απέναντι. «Πάμε και εμείς» λέω χαιρετάμε τα παιδιά και φεύγουμε. Φτάσαμε σπιτι της Χριστινας και μπήκαμε μέσα όπου στο σαλόνι καθόταν η μαμα της. «Γεια σας» λεω «Μελινα μου γεια σου τι κανείς;» λέει η μαμά της «Μια χαρά εσείς;» της λέω «Μια χαρά και εγώ» μου λέει «Εμείς πάμε πάνω να φτιάξουμε την βαλίτσα μου» λέει η Χριστίνα «Εντάξει αγάπες μου» λέει και πάμε πάνω Φτιάξαμε και την βαλίτσα την Χριστίνας, μιλήσαμε λίγο και μετά έπρεπε να φύγω. «Πως θα φύγεις;» με ρωτάει «Λογικά με τα πόδια» της λέω «Όχι ρε είναι αργά» μου λέει «Πωω καλά θα παρω τον αδερφό μου» λέω Βγάζω το κινητό μου και τον παίρνω τηλεφωνο «Έλα» μου λέει όταν το σηκώνει «Έλα Σταύρο μπορείς να έρθεις να με πάρεις από την Χριστίνα;» τον ρωτάω «Πφφ βαριέμαι αλλά θα έρθω γιατί σε αγαπώ» μου λέει «Αα ευχαριστώ bro» του λέω και το κλείνουμε «Θα έρθει;» με ρωτάει «Ναι έλα να με πας μέχρι την πόρτα τώρα» της λέω «Οκ» μου λέει και κατεβαίνουμε «Ατε καληνύχτα αγαπη» της λέω και την αγκαλιάζω όταν φτάνουμε στην πόρτα «Καληνύχτα babe» μου λέει και εκείνη την ώρα ακούμε την κόρνα του αυτοκινήτου. «Τα λέμε αύριο» της λέω και γυρνάω για να πάω στο αυτοκίνητο Γτφ γιατί ήρθε αυτός; «Θα μπεις;» με ρωτάει και γνέφω καταφατικά «Γιατί ήρθες εσυ;» τον ρωτάω όταν μπαίνω «Ο αδερφός βαριόταν και του ειπα να πάω εγώ» μου λέει «Αα οκ» λέω Φτάσαμε και βγήκα από το αυτοκίνητο «Εσυ δεν θα βγεις;» του λέω «Όχι έχω πει είδη καληνύχτα στον Σταύρο» μου λέει «Ααα οκ» λέω και πάω να φύγω «Καληνύχτα» λέει «Καληνύχτα» του λέω και μπαίνω στο σπίτι •••••••••••••••• Αλέξανδρος ⬇️❤️🔥
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
HELLOOO BABIES 🤪 Το ξέρω άργησα :/ Τι κάνετε; Αυτό ήταν το κεφ για σήμερα. Αν σας άρεσε πατήστε ένα ⭐️ Τα λέμε στο επόμενο 🔜 Μπαιιιι 💕
