«ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ; ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΗΣΥΧΗ;» του φωνάζω και ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο μου.
Έρχεται πιο κοντά μου και είμαστε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής.
«ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ» μου λέει και ενώνει τα χείλη μας δυνατά ένα με κολλάει σ...
2 μέρες μετά ΘΑ ΠΑΜΕ ΜΥΚΟΝΟΟΟΟ!!! Οου γιες! Αυτή την στιγμή ισιώνω τα μαλλιά μου. Σκέφτομαι να τα έχω ίσια φέτος το καλοκαίρι, δεν μπορώ άλλο με τα σγουρά. Ίσιωσα τα μαλλιά μου, έβαλα λίγο μάσκαρα, αιλαινερ και κολόνια, μετά έβαλα την ισιωτική στην βαλίτσα μου και ντύθηκα με τα ρούχα που είχα διαλέξει. Έβαλα αυτά ⬇️
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πήρα την βαλίτσα μου και την μικρή τσάντα μου και βγήκα απο το δωμάτιο. «Καλημέρα sis. Θες βοήθεια με την βαλίτσα;» μου λέει και μου δίνει ένα φιλί «Καλημέρα. Όχι εντάξει το έχω» λέω και μόλις πάω να κατέβω το ένα σκαλί κόντεψα να πέσω. «Ναι ναι το βλεπω. Φέρε την εδώ βρε» μου λέει γελώντας και του την δίνω. «Καλημέρααα» λεμε σε ολους όταν κατεβαίνουμε κάτω «Καλημέρα» μας λένε «Ο Αλέξανδρος και ο Άρης;» ρωτάω «Πήγαν να βάλουν τις βαλίτσες στο καπό μαζί με τον μπαμπά σας και τον κύριο Γιάννη» απαντάει η Χριστίνα «Αα οκ» λέω και εκείνη την ώρα μου ήρθε ένα μήνυμα Ο Γιάννης είναι. Αχ μου έλειψε. Πήγε διακοπές με τους δικούς του και κάτι άλλους φίλους του και δεν μπαίνει και πολύ. Μιλήσαμε λίγο και μου είπε ότι περνάει τέλεια. «Πφφ έχουμε άλλες βαλίτσες;» λέει ο Άρης όταν μπαίνει μέσα «Όχι» του λέω «Μελινα τι ακριβώς φοράς;» με ρωτάει «Ρούχα;» του λέω «Ρούχα είναι αυτά; Μήπως σου τα έδωσαν σκισμένα;» μου λέει «Χα χα χα πολύ αστείο» του λέω «Δεν ήταν αστείο, η αλήθεια ήταν» μου λέει, του κάνω ένα ωραίο κωλοδαχτυλο και βγαίνω έξω «Όλα έτοιμα;» λέω «Ναι, μπορούμε να φύγουμε» λεει ο Αλέξανδρος «Μύκονο σου ερχόμαστεεεε» λέμε ταυτόχρονα με την Χριστίνα και μετά γελάμε «Λοιπόν εμείς πάμε όλοι μαζί και οι γονείς μας όλοι μαζί» λέει ο Σταύρος «Ωραία να κάτσω μπροστά;» λέω γιατί πίσω με αλλά δυο άτομα θα σκάσω «Ναι» λέει ο αδερφός μου Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πίσω κάθισαν ο Αλέξανδρος, ο Σταύρος και η Χριστίνα ενώ εγώ στην θέση του συνοδηγού και ο Άρης στου οδηγού. ••••••••••••••• Επιτέλους φτάσαμε στο λιμάνι. Τα αγόρια έβγαλαν τις βαλίτσες από το καπό και ο καθένας πήρε την δικιά του και μπήκαμε στο καράβι. Έχουμε νομίζω σχεδόν 5 ώρες μποστα μας μέχρι να φτάσουμε και έχω βαρεθεί ήδη. •••••••••••••••• Φτάσαμεεεεεεε! Ναι είμαστε Μύκονο!!! Και μόλις βγήκαμε από το καράβι και έχω μείνει λίγο. Δεν το πιστεύω ότι είμαι Μύκονο. «Και τώρα τι κάνουμε;» ρωτάει η Χριστίνα «Πάμε να βρούμε ταξί και πάμε ξενοδοχείο. Μετά θα πάμε για να νοικιάσουμε αυτοκίνητο» λέει ο Σταύρος Βρήκα ταξί ευτυχώς και μας πήγαν στο ξενοδοχείο μας. Οκ... ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ! Μπήκαμε μέσα και πήραμε τα κλειδιά για τα δωμάτια. «Μια ερώτηση πως θα είμαστε στα δωμάτια;» ρωτάω «Κοιτά αδερφούλα μου δεν θέλω να πάθεις κάποιο εγκεφαλικό αλλά επειδή εγώ θέλω να είμαι με την Χριστίνα και ο Αλέξανδρος θέλει να έχει ένα δωμάτιο μόνος του θα μπεις στο ίδιο δωμάτιο με τον Άρη» μου και μου χαμογελάει γλυκά «Τι;» λέω ενώ έχω πάθει σοκ Γιατί να είμαι με τον Άρη; Δεν με λυπούνται; «Ναι σε παρακαλώ μην κανείς σκηνή. Ήθελα πολύ να είμαι στο ίδιο δωμάτιο με τον Σταύρο και το ξέρεις» μου λέει η Χριστίνα «Πφφ οκ θα τον αντέξω» λέω «Εννοείς ότι είμαι ενοχλητικός;» λέει ο Άρης «Ναι αυτό εννοώ» του λέω «Εε δεν θα τσακωθείτε τώρα» λέει ο Αλέξανδρος «Ο καθένας στο δωμάτιο του τώρα» λέει ο Σταύρος «Ατε τελείωνε προχώρα να μπούμε» μου λέει «Άμα σου πω τίποτα τώρα θα δεις» του λέω «Πωω τελείωνε κοριτσάκι μου άνοιξε» μου λέει Ανοίγω και μόλις μπαίνω μένω με το στόμα ανοιχτω Είναι τόσο τέλειο! Μέσα είναι έτσι ⬇️
