ခရီးက ျပန္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ဆယ္ဟြန္းက သူ႔ကိုတမင္ေရွာင္ေနသလိုမ်ိဳး ...သူထမင္းစားခန္းထဲရွိေနတုန္း ခ်န္းေယာလ္ ဝင္လာရင္ ထထြက္သြားတာ မ်ိဳး
တကယ္ဘဲ ဒီေကာင္ေလး စိတ္ကို ခ်န္းေယာလ္ မခန္႔မွန္းနိုင္ ....
ကိုရီးယားမွာဘဲ အလုပ္ဝင္ေစခ်င္တဲ့ ေမေမ့ ဆႏၵေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ ...ဟိုကို ျပန္မသြားျဖစ္ ...ေန႔တိုင္း ရင္ဆိုင္ေတြ႕ေနရမွာဘဲ !
" ဟြန္းေလး.....သား ဒီတစ္ပတ္ထဲ အားလား ? "
"ဟုတ္..အားပါတယ္ "
" ဒါဆို...သားခ်န္းကို စက္ရံုပိုင္းကိစၥေတြ လိုက္ရွင္းျပေပးနိုင္မလား? "
ဆယ္ဟြန္း ျငင္းလို႔လည္း မေကာင္း...တကယ္ဆို ကိုကိုနဲ႔ လံုးဝမေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေနခ်င္တယ္!
" ဟုတ္..သား ရွင္းျပလိုက္ပါ့မယ္ "
ဧည့္ခန္းထဲ မိသားစုေတြ အကုန္ရွိေနတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ အၾကည့္စူးစူးေတြက ဆယ္ဟြန္းကို ေနရခက္ေစသည္!
အမွန္ဆို...ဒီကိစၥေတြေလာက္ မန္ေနဂ်ာရွင္းျပလည္း ရေပမယ့္
ခ်န္းေယာလ္ ကိုယ္တိုင္ ေဖေဖ့ကို ေတာင္းဆိုလိုက္တာ!
ငါ့ေၾကာင့္ မင္းအၿမဲစိတ္ရႈပ္ေနေစရမယ္ ဆယ္ဟြန္း*
" ခ်န္းး..ေယာင္းအယ္လည္း ဒီကို ေျပာင္းလာရင္ေကာင္းမလား? "
"အင္းး..ေကာင္းတာေပါ့ ကိုယ္နဲ႔အၿမဲေတြ႕လို႔ရတယ္ေလ "
လူႀကီးေတြ အေပၚတက္သြားေတာ့ သူတို႔သံုးေယာက္သာ က်န္ခဲ့ေတာ့ ..ေယာင္းအယ္က စကားစလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
..ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ ဆယ္ဟြန္း မ်က္နွာကို ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တာ!
သူ႔စိတ္ထဲ ဆယ္ဟြန္းက သူ႔ကို သဝန္တိုေစခ်င္သည္ !
ဘာလို႔ဆိုတာ ကိုယ္ကို တိုင္လည္း မဆန္းစစ္မိ!
ဆယ္ဟြန္း မျမင္ခ်င္ မၾကားခ်င္ေအာင္ေဆာင္ကာ အေပၚတက္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။
အခန္းထဲေရာက္မွ အဝတ္စားလဲ ေရခ်ိဳးၿပီး ..Laptop တစ္လံုးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတုန္း!
*ေဒါက္ ..ေဒါက္ *
"ေမေမလား? ဝင္ခဲ့ေနာ္~ "
ဒီအခ်ိန္ဆို ေမေမက အၿမဲ ႏြားနို႔လာပို႔ေနၾကမို႔ ဆယ္ဟြန္း ဝင္လာတဲ့သူကို ေမာ့မၾကည့္မိ!
