Άδειες φωνές

Κεφάλαιο 1

Εφτά η ώρα το απόγευμα . Η αγαπημένη μου στιγμή της ημέρας . Είναι η ώρα που ο ήλιος αρχίζει να δύει και η νύχτα να κάνει την εμφάνιση της . Είναι η ώρα που η γλυκιά μυρωδιά της νύχτας σε κατακλύζει . Μα σήμερα δεν έχω χρόνο να απολαύσω το φεγγάρι να διαφαίνεται στον ουρανό . Γιατί ; Ο πατέρας μου πάλι θέλει να παραστώ μαζί του σε ένα δείπνο με επιχειρηματίες. Είναι λέει η ευκαιρία μου να βρω τον «ιδανικό» . Εγώ πάλι δεν βρίσκω νόημα σε αυτές τις συναντήσεις όπου πετυχημένοι μπίσνεσμεν , όπως αυτοαποκαλούνται , συγχαίρουν ο ένας τον άλλο για τις επιτυχίες , τα λεφτά και την εξουσία τους. Τρωγοπίνουν και μέχρι τελικής πτώσεως και διοργανώνουν φιλανθρωπικά γκαλά για να βοηθήσουν τους άπορους . Από την καρέκλα τους . Τρώγοντας αστακό . Πίνοντας σαμπάνια . Δεν καταλαβαίνω αυτές τις συγκεντρώσεις . Σιχαίνομαι τον εαυτό μου κάθε φορά που γίνεται αυτό. Κάθε φορά που αναγκάζομαι να παραστώ σε ένα από αυτά τα δείπνα . Αν ήταν εδώ η μητέρα μου ίσως όλα να ήταν διαφορετικά. Όμως εκείνη προτίμησε την καριέρα της και μας παράτησε με τον πατέρα μου όταν ήμουν ακόμα δύο ετών . Δεν ξέρω ποια είναι και ούτε θέλω να μάθω . Στο σπίτι δεν μιλάμε γι'αυτό το θέμα . Είναι κάτι σαν απαγορευμένο . Όταν ήμουν μικρή με πείραζε μα τώρα πια αγνοώ το ότι κάποτε είχα μια μητέρα, που για λίγο έστω, ενδιαφερόταν για εμένα . Ο πατέρας μου από την άλλη διατηρεί δεσμό με μια κυρία της υψηλής κοινωνίας όπως τονίζει να μου αναφέρει . Δεν ξέρω κατά πόσο την αγαπάει , εκείνη πάντως δείχνει να τον λατρεύει . Ή τα λεφτά του. Πραγματικά δε με νοιάζει . Απλά προσπαθώ να μην γίνω σαν τον πατέρα μου μεγαλώνοντας . Άκαρδη , ψυχρή και κυνική με μοναδικό μου στόχο την διατήρηση και επέκταση της αυτοκρατορίας μου. Άλλοι τον χαρακτηρίζουν ως επιτυχημένο επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης και των ξενοδοχειακών μονάδων , εγώ πάλι θα τον αποκαλούσα απλά τυχοδιώκτη καθώς συνέχεια προσπαθεί να εδραιωθεί σε όλο και περισσότερες πόλεις , ρισκάροντας χρήμα .
"Ιζαμπέλα είσαι έτοιμη ; ", με ρώτησε η Βίβιαν , η γυναίκα που είχε δεσμό με τον πατέρα μου,  διακόπτοντας με από τις σκέψεις μου .
"Ναι Βίβιαν , έρχομαι" , απάντησα και πήγα να συναντήσω εκείνη και τον πατέρα μου για να ξεκινήσουμε για το ξενοδοχείο όπου θα γινόταν το δείπνο .
"Τι είναι αυτό που φοράς ;" , μου είπε κοιτώντας με φανερή δυσαρέσκεια το φόρεμα το οποίο είχα διαλέξει.
Ο πατέρας μου από την άλλη είχε μείνει άναυδος , αφού δεν συνήθιζα να τον εκπλήσσω δυσάρεστα .
Καθώς είχα βαρεθεί αυτές τις συναντήσεις αποφάσισα να φορέσω το πιο απλό, μαύρο, μακρύ φόρεμα που είχα στη ντουλάπα μου κάνοντας έτσι, με τον τρόπο μου, την επανάσταση μου.
"Δε σας αρέσει ;" , απάντησα κάνοντας την ανήξερη , κοιτώντας τον πατέρα μου στα μάτια .
"Να πας αμέσως, σε παρακαλώ, να βάλεις αυτό που σου πήρε η Βίβιαν" , μου είπε τελικά κουνώντας με δυσφορία το κεφάλι του .
Γύρισα πίσω στο δωμάτιο μου για να αλλάξω με ένα μικρό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη μου , αφού αυτό που ήθελα το πέτυχα . Τους άκουγα να συζητάνε πως δεν ξέρουν τι πάει λάθος με μένα και συμπεριφέρομαι τόσο απρεπώς . Δεν έδωσα σημασία αφού η γνώμη της Βίβιαν δεν μετρούσε για μένα και ο πατέρας μου απλά συμφωνεί μαζί της σαν ένα άβουλο φερέφωνο . Όσο δυναμικός επιχειρηματίας και να είναι , μπροστά στη Βίβιαν δεν τολμάει να εναντιωθεί .
Με τα πολλά φτάσαμε στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε να πάμε στην αίθουσα όπου θα λάμβανε χώρα το γκαλά . Μεγάλα τραπέζια με ολόλευκα τραπεζομάντιλα είχαν στηθεί , πιάτα , μαχαιροπίρουνα και κολωνάτα ποτήρια είχαν τοποθετηθεί σύμφωνα με τους κανόνες του σαβουάρ βιβρ. Επιβλητικοί πολυέλαιοι κρέμονταν και λουλούδια διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων στόλιζαν την αίθουσα . Στην άκρη της , υπήρχε μια σκηνή στην οποία θα ανέβουν κάποιοι από τους παρευρισκόμενους για να ευχαριστήσουν εμάς και τη φιλανθρωπία μας . Πριν πάρουμε τις θέσεις μας στο τραπέζι πήγαμε για ένα απεριτίφ και για τις καθιερωμένες ,πλέον, χαιρετούρες . Ο πατέρας μου μιλούσε για ώρα με τον κύριο Αναγνώστου , στενό συνεργάτη και φίλο του . Μόνο που αυτή τη φορά μαζί του βρισκόταν και κάποιος άλλος . Ένας γοητευτικός νεαρός γύρω στα 22 , δύο χρόνια δηλαδή πιο μεγάλος από εμένα .
"Ιζαμπέλα να σου γνωρίσω το γιο του κύριου Αναγνώστου , Στέφανο ", μου είπε ο πατέρας μου.

"Χάρηκα" , απάντησα τείνοντας το χέρι μου και σφίγγοντας το δικό του . Χαμογελούσε αλλά τα μάτια του δεν αντανακλούσαν την χαρά του . 

"Μόλις έλεγα στο Στέφανο ότι σπουδάζεις διοίκηση επιχειρήσεων στο Λονδίνο . Και ο Στέφανος, ξέρεις, μόλις αποφοίτησε από την αντίστοιχη σχολή στην Βαρκελώνη", με ενημέρωσε.

"Συγχαρητήρια , εγώ δυσκολεύομαι ακόμα με κάποια μαθήματα αλλά προσπαθώ να βρω τους ρυθμούς μου στο Λονδίνο" , του είπα με ειλικρίνεια.

"Μα ας αφήσουμε τα παιδιά να συζητήσουν τα δικά τους , σίγουρα θα έχουν πολλά να πουν" , είπε ο πατέρας μου με νόημα στον κύριο Αναγνώστου, αφήνοντας μας μόνους.

"Κατευθείαν στο ψητό ε;", αστειεύτηκε ο Στέφανος .

"Έτσι είναι ο σκληροτράχηλος κύριος Μακρής" , χαμογέλασα με συγκατάβαση . 

"Γιατί δεν πάμε στο μπαρ να πιούμε κάτι πριν ξεκινήσει το γκαλά ;" , μου πρότεινε ο Στέφανος δείχνοντάς μου το δρόμο, αφήνοντας με να προ πορευτώ .

"Βέβαια γιατί όχι ;" , είπα και προχώρησα μπροστά.

Σε αυτό το κεφάλαιο έγινε μια μικρή γνωριμία με την πρωταγωνίστρια μας και τον τρόπο ζωής της . Πολλές εξελίξεις την περιμένουν σύντομα .