TOPÇU

5. Bölüm / Neyleyim Siyah Dediğimde Beyaz Demeyen Manitayı

Yaklaşık bir haftadır parmağımda yüzükle geziyordum. Mükemmel ya! Gerçekten mükemmel! Artık kendimi eski Ömer gibi hissetmiyorum. Sanki bir sahibim varmış gibi. Elimi sıktığı doğrudur yüzüğün. Ama elimden daha çok içimi sıkıyor, kalbim sıkışıyor, nefesim falan daralıyor. Edebiyat yapmak için demiyorum. Gerçekten kendimi berbat hissediyorum. Alt tarafı bir yüzük. Ama bu yüzükle sanki eski benliğim gitti.

Ayıp olmasın diye takıyorum. Belki kız görür ve üzülür diye takıyorum.
Sadece ayıp olmasın diye takıyorum.
"O takıyordur, sende tak." dediğim için takıyorum.
Karım olacak kız parmağımda yüzük olmayınca kendini kötü hisseder diye takıyorum.
Ben onu düşündüğüm için takıyorum.
Ailesi ömer neden takmıyor derse mahcup olmasın diye takıyorum.
Daha şimdiden onu düşünüyorum ve bu yüzüğü takıyorum.
İleride ilişkimiz belki bu yüzden soruna girer diye takıyorum.

Ama şuan karşımda duran Irmak KORKMAZ parmağı bomboş bir şekilde önümde oturuyor.

Sol eline bakıyorum. Belki yanlış görmüşümdür diyorum. Ama yanlış görmüyorum. Belki sol ele takılması gerektiğini bilmiyordur ve sağa takmıştır diyorum ama sağ elinde de yok.

Şimdi nerede bu yüzük desem ne diyecek? Bahanesi de vardır şimdi kesin. Acaba ne bu çok merak ettiğim bahane?

"Yüzük nerede?" dediğimde gözlerimi telefondan ayırıp bana bakıyor.

ANLAM VEREMEZ BİR ŞEKİLDE BANA BAKIYOR!

"Yüzük nerede?" diye tekrar soruyorum.

"Evde." diyor.

"Benim ki parmağımda ama."

"Eee?"

"Seninde takman gerekiyor."

"Ne alaka?"

"Bu bizim bir çift olduğumuzu gösteriyor."

"Ama biz bir çift değiliz."

"Evleniyorsak bir çiftiz."

"Ben kendimi öyle hissetmiyorum ama." diyip gözlerini bayıyor.

"Bak ben sen takıyorsundur diye taktım. Yoksa bende meraklı değilim bu evliliğe. Sen ailene mahcup olmayasın diye takıyorum bunu."

"Ya ne alaka ya? Çok saçma. Taksam ne olacak takmasam ne olacak?"

"Irmak sinirlendirme beni. Hep kızlar "Yok takman gerekir. Takmazsan evli olduğumuz belli olmaz. Biz bir çiftiz. Ben takıyorsam sende takacaksın." Falan der. Şimdi gelip bana bu yüzük önemsiz deme!"

"Önemli mi?" bir kez daha gözlerini bayıyor.

"Önemsiz mi?"

"Önemsiz ve gereksiz. Eee bir de saçma."

"Tamam eğer öyleyse bende çıkarıyorum yüzüğü."

"Çıkar."

Yüzüğü çıkardım ve cebime koydum. Aslında çıkarır çıkarmaz rahatlamıştım. Mükemmel aq. Cidden ferahladım. İyi bari bundan sonra yüzüksüz gezerim.

Kız üzülmesin, o da istemiyor bu evliliği, zaten babasına kızgın bir de ben üzmeyeyim iyi davranayım, dedikçe üstüme geldi. Bende piçlik yaparım bundan sonra. Eskiden nasılsam aynen öyle.

Bu arada babamlar "Al kızı git yemek ye. Tanışırsınız kaynaşırsınız."dedi ve şuanda lüks bir restauranttayız. Sırf onun için bu lüks yere geldim. Babasının yanında eli sıcak sudan soğuk suya girmemiştir, dedim getirdim. Ben böyle yerlerde duramam. Ama onun umursadığı söylenemez. Zira ne yüzük takmış ne telefondan başka yere bakıyor ne konuşuyor ne de memnun. Bende istediklerim neyse onu yaparım. Zaten bugün bir maç vardı ve ben evlenme aşamasında olduğum için oynamayacaktım. Oynamıyor olabilirim ama bu izlemeyeceğim anlamına gelmiyor.