Nine:Nathalie

9 4 1
                                    

6 years later

"Ma'am ur meeting will start in a few minutes." my secretary reminded me
"Oh thanks. I'll be there in a minute now." I said and walk in front of a mirror in my office. I fixed my suit and hair and go straight to the conference room.

The meeting went well. And as soon as I declared meeting adjourned I get back to my office and finish what I need to finished.

"Ma'am I need ur confirmation if ur going to ur reunion? " my secretary ask.
"I will come" I said with out looking at her finishing my things.

6 years had passed and I already made my dreams and goals come true.

As soon as I finished my paper works I faced the window behind me and look at the establishments below.

Where were you now? What happen to you? Why did you suddenly disappear? Ito na ako oh. Successfull na ako. I made my dreams come true. I reached my goals. May pangalan na ako sa bansa natin. Sana proud ka that I made it here.

6 years ago, I made the biggest mistake that I've done in my life.

There is this uneasy feeling inside me na parang ayoko syang iwan sa bahay namin. Na parang gusto ko nalang umabsent non. Na parang gusto ko nalang sa kwarto namin mag kulong kasama sya. Kung hindi dahil sa exit assesment examination namin noon hindi na ako papasok eh. Kung hindi un sobrang halaga para sa university namin sinamahan ko nalang sana sya sa bahay namin.

Right after school nag mamadali pa akong umuwi. Kaso pagka uwi ko. Wala na sya. Umalis na sya. Hinanap ko sya. Naapektuhan attendance ko, pag aaral ko, plano ko, lahat dahil hinagilap ko sya. Nang itanong ko sa kaibigan nya si Krystel kung may alam sya ang sabi nya mag dropped out right after kumuha ng exit assesment examination. I even confirm it in her adviser and its positive. Nag dropped sya.

Dalawang buwan akong wala sa sarili non. Hindi ko alam anong gagawin saan magsisimula, anong mangyayari sa akin, anong nangyari sa kanya, bakit sya nawala, saan sya nag punta, hanggang sa may nakita akong papel sa walk in closet ko.

That motivates me

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

That motivates me. Naisip ko na pucha naniniwala syang kaya ko, naniniwala syang magagawa ko, naniniwala sya sa kakayahan ko, naniniwala sya sa akin. At kung patuloy akong malulugmok sa pagkawala nya mas lalong hindi ko sya makikita.

That'sw why I do my best. Sinikap ko mag tapos. Sinikap kong abutin mga pangarap ko.

And now here I am. Engineer Nathalie Montemayor.

Hey Kayna. I made it na. I'm an engineer already, hoping your proud of me. I helped my parents na din in managing our family business. All of them were so proud of me already. Asan ka na? Kailan kita makikita.

Naputol ang pag iisip ko ng tumunog ang cellphone ko.

"Hello? "

"Antagal sagutin friend! " bungad ni Kylie, "Bukas wala ako ah? Mamaya na flight ko. " sabi nito

"That's fine. Sabi mo ung sister mo naman ung magcheck sa site para sa bahay nyo diba? " I assured again

"Oo nasabihan ko na sya bukas pupunta yon. " sagot nito, "Sige aayos pa ako ng gamit ko. Babye" she said

"Okay iingat." I said and she dropped the call.

I met Kylie right after my 3rd client being an Engineer. Bahay para sa mom nya at sa kapatid nyang may HCM. Until we became friends. Ang epic pa non kasi umiiyak sya sa bar kasi narinig nya ung ate nya na naiyak dahil sa minahal nito. Buti nga daw napa haba pa ung buhay nito. And now nagpapagawa ulit sya ng bahay. Cause she's geting married.

Mabilis kong inayos ang gamit ko at umuwi na sa bahay upang maagang makapag pahinga.

Lunch break. Kasabay kong nag lunch ang mga construction workers na gumagawa ng bahay ni Kylie.

Masaya kaming nagku kwentuhan ng mga ito tungkol sa mga bagay na pinapagka parehas namin ng lumapit sa amin ang isa sa mga trabahador ko.

"Ay ma'am hinahanap ho kayo ni Ms. Monasterio. " Sabi nito at agad naman ako napalingon sa itinuro nito. Akala ko ba kapatid nya ang pupunta at kagabi ang flight nya?

Nag paalam muna ako sa mga kasabay kong kumain at inayos ang sarili bago lumapit kay Kylie.

"Hey! Akala ko b-- " naputol ang sasabihin ko ng bigla itong humarap sa akin, sinasalamin nya ang reaksyon ko ngayon, namimilog na mata, nabigla, "Kayna. " naisambit ko.

"Nathalie" naisambit nito, matapos kumurap ay ngumiti ito sa akin,
"Engineer Montemayor. Akala ko lalaki ang engineer na ikinukwento sa akin ng kapatid ko. Ikaw pala yon. " dagdag nya ngunit ako'y nanatiling tahimik, nakatingin sa kanya, hindi alam kung ano ang unang lalabas sa bibig dahil sa daming tanong na nasa utak ko, "Uhm I guess my sister informed you that I'll be the one who will be here at the site until matapos ito, right? " she ask.

"Yeah. " I mutter and nodded.

"Okay. Hope that I didn'--"

"Kamusta ka? " I cut her off

"I uhm I --"

"San ka napadpad?" I cut her off again, "Anong nangyari sayo? Bakit ka biglang nawala? " I ask

"I'm good. I followed my sister and my mom on NY. I uhmm I undergo treatment. That's why I suddenly disappear. " she said, "I'm sorry. " she added and smile sadly, "Maybe I should go. I think si Adrianne nalang papapuntahin ko to check our sisters house. " she added and turn her back to me. I inhaled sharply and hold her wrist to stop her.

"Bakit ka bumalik? Bakit ngayon ka lang? Bakit antagal mo? " I ask sadly

She look at me, "Kasi gusto ko makita sa sarili kong mga mata kung gano ka ka successful. Gusto ko makita ko mismo na naabot mo na mga pangarap mo, na nachieved mo na mga goals mo and I wanted to say personally that I am so proud of you and I'm not regretting that I believed in you before." she said with a smile, "And maybe, a part of me is hoping... That if I come back... May babalikan ako... May uuwian ako." she added

"Kayna... "I inhaled stopping my tears "Bakit ngayon ka lang? Bakit antagal tagal mo? Bakit ngayon lang kung kelan... Kung kelan hindi na pwede? " I ask, and a tear fell from her eyes, as my hand loses its strength to hold her wrist

"Sobrang late na ba? " she ask, smiling with a tears in her eyes

"Sa... Sa makalawa na ang kasal ko. " I said inhaling sharply

"May... May i? " she ask

"What? " I ask

"May I attend?" she ask

"What? Masasaktan ka lang. Bumalik ka hoping na may mauwian ka tapos dadalo ka sa kasal ng taong iniisip mong uuwian mo? " I ask

"Please? I wanted to be there... At ur wedding day... Witnessing one of ur dreams... Coming true. " she said with tears flowing in her eyes but still smiling.
I wiped her tears away and kissed her forehead. "Wait me here. " I said and quickly got Kylies invitation card, and hand it over her, "Here. It's uhm Kylies invitation but she doesn't want to come just because she said so uhm... Yan. " I said, she looked at it, observing.

"Ito un design na gusto mo noon. " she said and smile sadly and look at me, "Thank you. And I'm sorry. " she said and leave.

Kayna...

ParallelWhere stories live. Discover now