Parallel

Epilogue

KAYNA MONASTERIO

"What of you've met me in a different situation? "I asked her, "What if you've met me in other way? " I added and look at her
"Uhm... What? " she asked me.
"I mean... What if... You've met me in other universe? Parallel universe maybe? " I asked
"If I've met you in parallel univers that ur saying..." she said and looked at me, "I'll still trespassed into ur life." she added
I smiled at her and look at the sky

"If I've met u in parallel universe... How I wish there was an us in that universe" I murmured

Happiness sometimes is not for everyone. Kapag may sumaya, may nalulungkot. Para magkaroon ng balance sa mundo, kailangan may masaktan, kung may sumasaya.

Habang naka tayo ako dito sa hilera ng mga bisita at pinapa nood syang makipag sumpaan sa babaeng napakasalan nya ay naalala ko ang napag usapan namin noon.
Ngayon nawi witness ko ang isa sa mga pinangarap nya na nakakamit nya ngayon. This beach wedding with the girl she loves the most.

Napa pikit na lamang ako ng sinabi na she may now kiss her bride. I watch her as she hold her wifes hand and smile to us.

And right after that we head on to the reception.

"Woy! Bakit ka andyan? " tanong sa akin ni Audrey

"Wala lang. Papa hangin. " I said

"Bakit hindi ka pa pumasok? Parang kanina ka pa nagpa pahangin matapos mo kumain ah? " tanong nito

"Wala lang. " I said

"Wala lang? Maniwala. Eh pang ilang refill mo na yan sa vape mo oh! " sambit nito

"Kanina ka pa din nasa labas ano? " tanong ko.

"Oo sinundan kita mamaya san ka pa mapadpad eh. " sambit nito

"Bumalik ka na sa loob. Ayos lang ako dito. " sabi ko

"Tawagin mo ako kung kailangan mo ng papaglabasan nyang dinadala mo. " sabi nito matapos ay tinapik ako sa braso at naglakad paloob

Tiningnan ko ang naka sarang double door kung saan ginaganap ang pagsa salo salo kasama ang bagong kasal.

"Aud " tawag ko dito na nilingon ako, "Labyrinth? " tanong ko at ngumisi ito

"Tara! Tara! " excited na sabi nito at hindi alintana ang heels na suot kung tumakbo patungo sa kotse ko. Sinundan ko sya na ngayon ay inaantay ako makalapit. Mabilis kong itinapat ang remote sa kotse ko kaya nakapasok na sya bago pa ako maka lapit ng tuluyan.

Bubuksan ko na ang pinto ng kotse ko nang mapatingin akong muli sa double door ng reception.

Walong taon na ang nakakaraan mula ng mahulog ang loob ko sa isang babae na nakita ko lang naman sa isa sa mga shed sa eskwelahan namin noon.

At wala pa din nagbabago sa nararamdaman ko para sa kanya.

Mahal na mahal ko pa din sya.

Congratulations Nathalie. I wish you happiness. I love you. Always. For the last time.