Terug Naar Huis

7

Ik heb een idee waar een aanwijzing kan liggen. 'Zoals ik al zei: ik heb een idee waar een aanwijzing kan liggen!' zeg ik vrolijk. 'Echt? Waar? We moeten er echt even kijken', zegt Olivia breed glimlachend. Ik wijs naar de andere kant van de kamer. Iedereen volgt met hun ogen mijn vinger. Ik wijs naar het elektriciteitskastje.

'Is dat ding niet echt?' vraagt Silver, terwijl ze op haar lip bijt. Daar zegt ze iets. 'Tsja... Misschien wel', zeg ik twijfelend. 'We kunnen het proberen.' Janae haalt haar schouders op. Olivia knikt. We lopen met zijn vijven naar het kastje toe. 'Hoe gaan we dit doen? Opentrekken? Of hebben we een sleutel nodig? Of uhm...', denkt Katie hardop. 'Opentrekken? Wie bied zich aan?' Silver kijkt ons kringetje rond.

Langzaam breng ik mijn hand omhoog. 'Ik', zeg ik zachtjes. 'Echt? Fijn, Floor.' Olivia kijkt me dankbaar aan. 'Geen probleem. Ik heb het bedacht, dus ik ga het proberen.' Ik ga voor het kastje staan. 'Trek aan de voorkant', stelt Silver voor. Ik plaats mijn handen aan de zijkanten van het kastje en trekt aan het voorste deel. Er gebeurt niet veel. Met al mijn kracht trek ik, maar zonder resultaat. Alleen een briefje die er aan de onderkant uitvalt.

'Niet weer zo'n dreigbriefje, hopelijk.' Ik pak het briefje van de grond en laat me achterover vallen zodat ik zit. Ik vouw het briefje open en lees de tekst. Nog even en een van jullie mag weg. De rest zal hier blijven tot het voorbij is. 'Het is echt. Er mag maar een iemand weg!' Hopeloos teleurgesteld kijk ik naar mijn  gloednieuwe Nikes. 'Doorzoeken dus!' zegt Olivia dwingend. Ik knik. 'Ja, we kunnen het!' Ik sta weer op. 'We komen hieruit!' roept Silver vol goede moed. Katie en Janae knikken en we leggen onze handen op elkaar.

'Hmm...' Katie denkt na. 'Fruit, Fruit, Fruit', zegt ze. 'Fruit, Fruit, Fruit!' roepen wij haar na. 'We komen hieruit', vervolgt ze. 'We komen hieruit!' roepen wij weer. 'Jéééh!'

Ik glimlach naar mijn vriendinnen. Onze band is nu al wat sterker geworden. 'Nog anderhalf uur, meiden!' roept Janae. 'Hoe weet jij dat trouwens?' vraagt Silver ineens. Inderdaad. Er waren toch geen telefoons hierbinnen? Janae wijst naar iets boven de uitgang. Een witte klok. 'Oh, haha', lacht Silver. We gniffelen even en lopen dan weg van elkaar.

Ik begin opnieuw te trekken aan het elektriciteitskastje. Er gebeurt nog steeds niks. Ik bestudeer het ding even goed. Dan zie ik een klein sleutelgat. 'Ik heb een sleutel nodig! Allemaal zoeken naar een sleutel!' roep ik door de kamer. Iedereen kijkt even geschrokken om, maar dan gaan we allemaal op zoek naar een sleutel.

Ik kijk onder plantenbakken, in plantenbakken, in de tentjes, in de camper en op de grond, maar ik vind geen sleutel. Niet eens een aanwijzing. Helemaal niks. 'Waar kan dat rotding liggen?' zucht ik. Ineens voel ik een duw tegen mijn schouder. Ik val achterover. 'Oeps!' Olivia buigt voorover om me omhoog te trekken, maar dan zie ik iets. 'Wacht', zeg ik. Ik span me goed in en... ja! 'De sleutel!' zeg ik, terwijl ik naar het plafond wijs.

'Je meent het! Niet toch?' Olivia gaat naast me op de grond liggen. ' Het is echt. Daar hangt de sleutel.' Ze straalt helemaal. Ik kom overeind en strekt me zo ver als ik kan uit. Ik kan er niet bij. 'Hoe komen we daar ooit bij?' vraag ik, terwijl ik goed nadenk. 'Je mag wel op mijn schouders', oppert Silver. Ik draai me blij om. 'Ja? Dat zou top zijn.' Ik kijk haar dankbaar aan.

Silver loopt naar me toe en zakt door haar knieën. Ik klim onhandig op haar schouders en pak angstig haar hoofd vast. 'Doet dit pijn?' vraag ik. Silver schud haar hoofd, waardoor mijn handen en dus ook mijn armen bewegen. Ik wiebel heen en weer. 'Stop met schudden!' roep ik lacherig. Silver stopt met het schudden van haar hoofd. Katie komt naast ons staan. Ik pak haar hand vast en Silver komt langzaam overeind. Even later zit ik hoog in de kamer. Ik strek mijn arm uit en kan net bij de sleutel. Ik gris hem van een touwtje en hou hem stevig vast.

'Ik heb hem. Zakken maar', zeg ik vrolijk. Silver zakt weer door haar knieën en ik klim van haar schouders. Katie laat mijn handen los. Ik haal opgelucht adem. Omdat ik blij ben met de sleutel en omdat het toch best eng was daar boven. 'Goed gedaan, Floortje.' Janae omhelst me. 'Nu eerst kijken of de sleutel past', zegt Olivia. Ik knik. 'Ik hoop van wel.' Hopend dat de sleutel past, loop ik naar het kastje. Plechtig steek ik mijn hand, met de sleutel, naar voren. Ik steek de sleutel in het sleutelgat en hij past!

'Het is gelukt! Hij is open', zeg ik blij. Ik trek het deurtje open. 'Het lijkt best realistisch, maar ik denk dat het bij de escape room hoort. Toch?' Ik kijk even om me heen. Ik zie Silver knikken. 'Wat zou er veranderd moeten worden?' vraagt Katie. Ik haal mijn schouders op. Ik steek mijn hand uit naar de draadjes. 'De kleuren moeten denk ik verbonden worden. Hier zit blauw met rood, maar ik denk dat het blauw met blauw en rood met rood moet zijn', bedenk ik.

Olivia knikt en komt naast me staan. Ik trek het rode draadje los en stop hem in het rode aansluitingsplekje. Ik doe hetzelfde met de blauwe. De gele en de groene kloppen al. 'Er gebeurt niks', merkt Janae op. 'Ugh, overbodige informatie!' roept Olivia. 'Misschien moet het anders?' Katie trekt het blauwe en het groene draadje eruit en wisselt ze om. Er gebeurt weer niks. Silver wisselt de gele en de rode om. Nog steeds gebeurt er niks.

'Wacht eens. Volgensmij ontbreekt er een draadje.' Ik tik met mijn vinger op een bruin aansluitingsplekje. 'Oh, inderdaad.' Janae denkt even na. 'Ik weet waar het draadje is. Of waar hij kan zijn.' Katie glimlacht. Ik kijk haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'In het blauwe tentje. Waar de sleutel van de camper aan hing.'

A/N:

OMG JEEZZ... K ben dus gekwalificeerd voor de wattys. Op dit moment is het bij mij 29 juli. Ik moet in 2 dagen 5000 woorden schrijven... Help. By the way! Ik heb 1050 woorden in dit hoofdstuk. Nu 1061! Oh my god, whoo! K ben echt happy, dit is echt mijn langste hoofdstuk ooit, whaha. Nu 1079. Oké, ik hou op. Dus ja. Lees weer verder, kissesss!