Terug Naar Huis

9

Ik gil zo hard als ik kan en ik mep met mijn handen de gedaante. Ineens klinkt er hard geschreeuw en even later wat gepiep. Ik hou op met gillen. Even later is het helemaal stil. Alleen dat vreselijke gepiep klinkt nog door de kamer. Het klinkt als het gepiep van een lijdend dier. Ik kijk om me heen en naar de grond. Flora ligt daar met haar handen om haar hoofd geslagen te piepen.

'Oh shit.' Ik zak door mijn knieën en leg mijn hand op haar schouder. 'Floor?' Ik schud haar zachtjes heen en weer. Hen ik dit gedaan? Heb ik haar tegen haar hoofd geslagen? Gestompt? Gemept? Janae zakt ook omlaag en gaat aan de andere kant van Flora zitten. Voorzichtig haalt ze Flora's handen van haar hoofd. Ik schrik hevig. Haar hele gezicht zit onder het bloed. Haar neus staat een beetje scheef en er stroomt bloed uit.

'Wow...' Katie, die boven ons hangt, is aan haar stem te horen nogal verbaasd. Ik ook, logisch. 'Au', kreunt Flora. Ik help haar omhoog. Ze zit nu en leunt tegen mijn arm. 'We moeten het bloeden stoppen.' Paniekerig kijk ik rond. Ik ben ook zo'n sukkel. Waarom moest ik meteen weer slaan? Silver rent de camper in en gooit een paar seconden later een theedoek naar buiten. Ik vang de doek handig en pak hem vast. Ik knijp, met de doek in mijn hand, in het botje bij haar neus.

Na een paar minuten haal ik mijn hand weg het bloeden is gestopt. De theedoek is bebloed en Flora's gezicht ook. Ik zoek een schoon stuk doek en probeer het bloed een beetje weg te vegen. Onder haar bebloede gezicht ziet Flora er bleek uit. 'Gaat het een beetje?' Nadat ik de vraag heb gesteld, kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Natuurlijk gaat het niet. Misschien is haar neus wel gebroken!

Flora kijkt me aan. 'Dit heb jij gedaan. Besef je dat? Jij hebt mijn neus misschien wel gebroken. Dit is echt niet te geloven, Olivia.' Kwaad schud ze haar hoofd. 'Ik wil even rust.' Ze komt onhandig overeind en strompelt naar een van de tentjes. Ze gaat ervoor zitten en sluit haar ogen. Als je niks van het verhaal hiervoor wist, zou je denken dat ze in de wildernis was aangevallen. Er zat nog wat bloed over haar gezicht gesmeerd en haar neus zat duidelijk scheef.

Ik krijg een harde tik op mijn rug. Ik draai me om en kijk recht in de felblauwe ogen van Katie. 'Heb jij dit gedaan?' Ze knijpt haar ogen tot spleetjes. Ik bloos hevig. Langzaam knik ik. Ik schaam me dood! Katies ogen worden groot. Ze knippert een paar keer snel. 'Expres?'
Ik schud snel mijn hoofd. 'Nee, tuurlijk niet!'

Janae gaat naast me zitten. 'Vind je het gek. Ze laat ons schrikken, in het donker, bij een of andere creepy escape room. Dan gaat Olivia van zich af slaan. Ik snap haar wel.' Ze kijkt naar Katie. Die haalt haar schouders op. 'Ja, ik snap het wel. Maar toch vind ik het best heftig dat ze Flora een gebroken neus heeft geslagen.'

'Nou, dat vind jíj. Dus bemoei je niet met ons, alsjeblieft.' Janae knippert liefjes met haar ogen. Katie zucht en draait zich om. Silver komt in haar plaats aangelopen. Net een gesprek op school. 'Weet jij waarom Flora dit deed?' vraagt Janae aan haar. Silver haalt haar schouders op. 'Ze wilde jullie laten schrikken, omdat jullie niks deden.'

'Maar we mochten niks doen van jou!' Ik kijk Silver kwaad aan. Haar groene ogen twinkelen. Op dit moment heb ik zin om haar groene ogen uit te steken. Sorry, ik klink nogal gewelddadig, maar door haar heb ik Flora geslagen. 'Oh, oeps.' Ze grijnst gemeen. 'Kreng', sis ik. Silver draait zich grijnzend om en ze loopt naar Flora en Katie. Ik blijf met Janae achter. Ik verstop mijn hoofd tussen mijn knieën. Janae blijft ongemakkelijk naast me zitten.

'Misschien moeten we maar weer wat gaan doen', stelt ze voor. Ik knik zuchtend en sta op. We moeten maar gaan kijken achter de tentjes, wat we van plan waren. Janae loopt naar de roze en ik naar de blauwe. Ik loop er onhandig omheen, dwars door de nepbloemen en struiken. Ik buig iets voorover om het goed te kunnen zien, maar ik zie geen briefje of zaklamp liggen. Ook geen kaars of iets anders waar licht vandaan komt.

Ook Janae heeft niks gevonden. We lopen terug naar het midden van de kamer. 'Laten we eerst maar alle briefjes bij elkaar leggen en ze allemaal lezen. Misschien valt er iets op', bedenk ik. Janae knikt. 'Helpen jullie ook of...?' Ik kijk naar Flora, Katie en Silver die voor de tentjes zitten. 'Met wat?' vraagt Katie. Ze kijkt naar Janae die wat rondloopt en de witte briefjes van de grond pakt.

'Kijken of er iets opvalt aan de briefjes. De manier waarop geschreven is, het handschrift of misschien zit er een aanwijzing in', leg ik uit. Katie kijkt Flora aan. Die knikt. Dan kijkt Katie Silver aan. Ook zij knikt. 'We helpen, maar leg die briefjes dan wel hier neer. Dan kunnen we hier blijven zitten.' Katie gebaart naar de plek waar ik nu sta. 'Is goed. Hebben jullie nog briefjes?'

Even later liggen alle briefjes voor ons op de grond. Het zijn er maar drie. We hebben natuurlijk ook nog de rat, maar die laten we in de tent, en het bloed kunstwerk op de muur. En het "lijk". Ik bekijk de briefjes eens goed. Iedereen bekijkt de briefjes eens goed, maar niemand ziet er iets ongewoons aan. Het bloed aan de achterkant van het ene briefje is opgedroogd. Ik pak het op en bekijk het goed. Niks bijzonders aan.

Ineens hoor ik een beverige stem naast me. 'Ik herken... Ik herken het handschrift', mompelt Flora. Met een ruk draai ik mijn hoofd naar haar toe. 'Serieus?' Bijna verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. 'Serieus.' En daar is de glimlach. 'Weet je ook waar je het van herkend? Of van wie het is? Dat zou zo erg helpen.' Silver kijkt haar glimlachend aan. Flora denkt na. Dan schud ze haar hoofd. 'Nee, sorry. Ik zal erover blijven nadenken.' Ze kijkt naar haar schoenen.

Ik zucht. 'Jammer, maar het is dus waarschijnlijk wel een bekende', denk ik hard op. 'Ja. Dat zal bijna wel moeten.' Janae sluit haar ogen. Dat doet ze altijd als ze nadenkt. Allemaal kijken we naar haar. Als ze haar ogen open doet grinnikt ze. 'Wat is er?' 'Nou, je deed je ogen dicht. Dat betekent dat je ging nadenken', vertelt Katie. 'Oh. Nou, ik heb niks gevonden in mijn gedachten.' Janae lacht. 'Sorry.'

A/N:

Whooo. <1122 woorden! Hoofdstuk negen alweer. Ik heb nu in totaal 7490 woorden! In heel dit verhaal! Dus bijna 10k en dan kan ik meedoen aan de wattys, WHAAA! Waarschijnlijk. En dit is allemaal van dit moment. Als jullie dit lezen, heb ik waarschijnlijk al meer woorden! Nou, lees lekker verder. Byeee x