Toxic Lips | The Marauders

Chapter 93

Madeline pov

Ik kijk uit het raam waar Skylar zo net verdwenen is. Ik weet dat ik het niet moet hebben, maar ik heb medelijden met haar. We hebben beiden zoveel mee gemaakt, toch valt het bij Skylar zo zwaar. Ik weet dat ze alles overkomt en sterk is, maar dit. Wat ze nu mee maakt is anders. Een ander soort pijn. Een pijn die ook ik herken. Er gaat een punt komen waar ze moet bepalen van wie ze houd. En wat ze gaat doen. Het moeilijke is dat haar baby ook in deze keuze leeft. Ik kijk voor me uit naar het uitzicht wat voor me ligt. Een uitzicht wat ik ga missen als ik weg ga. Iets wat ik helemaal niet wil... dat is het! Ik draai me snel om en wil snel de commen room uit als iemand mijn weg verspreid. 'Winston! Wat ga je doen op dit tempo?' Ik pak Thomas vast. 'Ik weet het! Ik weet wat ik wil gaan doen!' Dan laat ik hem sprakeloos achter en ren snel de common room uit. Kijk ik weet dat ik alle tijd heb om rustig te lopen, maar ik ben zo blij dat ik het weet.

Na enkele minuten sta ik op de deur van Dumbledore's Office. 'Caramel!' Fluister ik en de trap beweegt tevoorschijn. Langzaam kom ik boven aan. Nou hopen dat hij ook werkelijk is in zijn kantoor. 'Miss Winston, kom binnen. Wat kan ik voor u doen?' Ik kom tegenover zijn bureau staan en kijk hem aan in zijn twinkelende ogen. 'Ik had een vraag,' hij knikt rustig. 'Heeft u- is er toevallig nog plek vrij als professor over 1 jaar?' Hij glimlacht. 'Miss Winston, heeft u dan eindelijk uitgevonden wat u wilt doen?' 'Ik houd van Hogwarts, ik houd er van om hier te zijn en eerlijk te zijn wil ik niet weg. Ik zou niet weten wat ik op het ministerie moet doen. Het is een geweldige baan daar die ik kan krijgen, maar Hogwarts blijft mijn thuis en een pluspunt als Bradley oud genoeg is kan ik hem zien groeien en misschien wel les geven. Ik wil niet zo'n moeder zijn die alleen maar bij hem wil zijn maar-' Dumbledore lacht. 'Het komt goed, miss Winston ik ben er zeker van dat er een plek vrij komt en u kunt altijd terug gaan naar het ministerie.' Ik glimlach breed. 'Wat voor vak wilt u graag geven?' Ik denk even na. 'Elk vak is prima! Maar ik heb een kleine voorkeur naar charmes..' 'Ik zie het al. Ik ga kijken wat ik kan doen zodra het jaar over is. Begin je baan bij het ministerie en ik stuur een uil zodra het tijd je om hier je werk af te maken.' Ik knik en glimlach. 'U kunt weer gaan. Geniet van je laatste dagen en vergeet niet te leren voor de laatste NEWTS!' Ik knik nog een keer. 'Bedankt professor.' Hij is nu de gene die knikt. Dan keer ik om en verlaat het kantoor.

Ik baan mijn weg door het kasteel. Ik heb geen zin om terug te gaan naar de Common Room nu Skylar daar toch niet is. De Great Hall ook niet. Dan bedenk ik me dat ik al lang niet meer buiten ben geweest. In mijn Animagus vorm. Zodra ik buiten stap laat ik me veranderen in mijn Animagus vorm, een wolf. Zodra ik veranderd ben ren ik richting het bos. De plek waar veel veranderde en waar ik raad genoeg het grootste geheim van Remus ontdekte. De plek waar ik nog closer met mijn beste vrienden werd. De plek waar ik voor de eerste keer veranderde.

-

Langzamerhand word het donker buiten en ik begin mijn weg terug te maken. Ik ben best opgelucht om te weten dat niet mijn laatste keer hier op Hogwarts gaat zijn. Dat ik mijn plan voor de komende jaren vast heb liggen. Eerst een jaar vol houden bij het ministerie en dan hopelijk een aantal jaar werken op Hogwarts als professor van Charmes. Ik besluit terug te gaan naar de Common Room van Slytherin en te gaan slapen. Morgen heb ik mijn laatste NEWTS. Niet dat die moeilijk word aangezien het Charmes is en laat dat nou het gene zijn waar ik het beste in ben.

Als ik die volgende ochtend wakker word kom ik langzaam uit mijn bed. Ik kreun een keer overdreven aangezien het zo vroeg is. 'Hey niet zo kreunen ik ben hier de zwangere! Ik zou moeten uit slapen!' Beiden we lachen we. 'Wij gaan Charmes zo goed maken, ik heb groot vertrouwen!' Zegt Skylar. Ik knik instemmend. 'Achteraf liep ik voor op mijn oude school.' Ze lacht even. 'Dus te meer bewijs dat je deze heel goed zou moeten maken.' Ik knik. 'Als ik Charmes professor wil worden moet ik deze dus wel heel goed maken.' Skylar is even stil en kijkt me verbaasd aan. 'Wat zeg je me nou? Wil je professor worden?' Ik knik lachend. 'Maar eerst ga ik werken bij het minsterie en als er plek is hier op Hogwarts ben ik snel onderweg! Geloof mij maar.' Ze grinnikend. 'Ik geloof je graag.' Dan maken we ons snel klaar om nog ontbijt te halen. Voordat alles weer word omgetoverd naar een examen hal. Voordat we het weten zitten we ieders weer aan een kleine tafel met papier voor ons. Alle vragen beantwoord ik met gemak. Charmes is een gemak. Als ik klaar ben leg ik mijn veer weer terug naast de inkt en haal mijn hand omhoog. Dumbledore geeft me een knikje dat ik welkom ben om te gaan. Ik glimlach opgelucht en sta op. Dat was het dan. Hopelijk krijg ik goede scores terug en nu? Nu is het tijd om hey eindfeest verder te organiseren. Om te vieren dat alle NEWTS over zijn en dat we ons laatste jaar hebben gehaald!