handicapé | taegguk

0.8

Jeongguk'a yaptığımız o şakadan sonra, gözlük takacağını öğrendiğimde için sızlamıştı. Gözleri bana safça bakıyordu ve ben o gözlerini tuzla yakmıştım. Üstüne bir de haberim olmadığına dair yalan söylemiştim.

Ne zaman bu kadar kötü ve acımasız olmuştum? Onun güzel olduğunu söylemiyorum, sadece acıdığım içindi bu.

Fazla hazırlanmamıştım, üstüme rastgele aldığım beyaz gömleğimi ve siyah dar pantolonumu giydiğimde ona kısa bir mesaj atmıştım, gelecekti çünkü buna -sadece parama- ihtiyacı vardı.

Babam büyük bir şirketin sahibiydi, bu yüzden hesabından bir miktar para çekmiştim, fark etmeyeceğine, fark etsede ses çıkarmayacağına emindim.

Gideceği hastaneyi öğrendiğimde motor bisikletime binmiştim, henüz reşit olmadığımdan ehliyet alamamıştım. Hastaneye doğru ilerlerken ondan gelen mesajlara bakmamıştım.

Hastanenin önüne gelince motordan inip anahtarını cebime atmış, üzerimdeki ceketi düzeltip hızlı adımlarla hastaneye girmiştim. Gerekli kata çıktığımda gözlerimle etrafta onu aramıştım. Gözlerim pembe bir sweat ve kot pantolonlu, başı önüne eğik olan minik bedeni bulduğunda dudağımı dişleyip yanına ilerlemiştim. Fazla kullanamadığı elini beni gördüğü anda cebine sokmuş ve maskesini kaldırmıştı.

Korkmuş gibiydi.

Yüzüne baktığımda kollarımı göğsüme bağlamış ve yüzündeki maskeyi yavaşça çıkarmıştım.

"Sorun yok, bunu takmasan da olur."

Yüzüne daha fazla bakamadan ayağa kalkmış, doktora gerekli miktar parayı vermiştim, kontrol için bu gerekliydi. Peşimden yürüyen gguk'a döndüğümde önüne değil yere baktığından göğsümle çarpmış ama hemen geri çekilmişti.

"Üzgünüm hyung.."

Sesi titrediğinde bedenini doktorun odasına yönlendirip bende peşinden geçmiştim. Olanları sanki okulda olmamışta, farklı bir şekilde yüzüne tuzlu su gelmiş gibi anlatmıştım doktora. Koltuğa oturduğumda koruyucu gözlüğü yazan doktora bakmıştım, numaralı olacağından gguk'u tedavi yerine almışken sandalyede oturmaya devam etmiştim.

Gözlerim çirkin dediğim yüzde gezinirken, yüzündeki ufak kusurlarla bile, gerçekten göz kamaştıracak kadar güzel olduğunu fark etmiştim.

Anlık olarak düşündüğüm şeyden sonra bakışlarımı ondan çekip önüme dönerek telefonumla ilgilendim.

Dakikalar içinde kontrol bitince doktordan gerekli kağıtları almıştım. Jeongguk ile odadan çıktığımızda koluma tutunmasıyla ona dönmüş, hala kızarık olan gözlerine bakmıştım. O ise başını kaldırıp dudaklarını aralamıştı.

"Teşekkür ederim hyung, buna gerçekten ihtiyacım vardı."

Bir şey dememiştim, yüzüne öylece birkaç saniye bakmış, sonrasında kolumu tutan elini çekmesini sağlayıp bu sefer ben onun kolunu tutarak dışarı, motora yönelmiştim. Gözlükçüye gitmeliydik.

Motora bindiğimize belimdeki ufak ellerle derince bir nefes almıştım, düşmemek için tutunmalıydı, bunu sakince karşılamış motoru çalıştırarak bildiğim bir gözlükçüye sürdüm, bu olayda suçlu bendim ve suçumu telafi edecektim, istediğimden değil, pişman olduğumdandı.

"Hyung, bu güzel görünüyor, bunu alabilir miyim?"

Gözlükçüye girdiğimiz an ona hızlı olup bir gözlük seçmesimi söylemiştim, başını salladığı vakit kendimi sandalyeye bırakıp onu beklemiştim. birkaç gözlüğü denemiş, en sonunda birinde karar kılmıştı.

Taktığı yuvarlak çerçeveli gözlüklerine baktığımda gözlükleri sevme sebebini anlamıştım, çok yakışmıştı. Dudaklarım iki yana kıvrılırken konuştum.

"Alalım ve gidelim bir an önce."

Dediğime mutlulukla gülümsediğinde bir insanın böyle ufacık bir şeye bile mutlu olmasını anlamlandıramamıştım.

O gerçekten saftı, saf bir güzelliğe sahipti.

Bunu düşünmekten vazgeçip istediği gözlüğün korumasını ve numaralı camını yaptırmış, adamın 10-15 dakika içinde verdiği gözlüğü almış ve gguk'a yakışmıştım.

Heyecanla bana bakıp elini uzattığında önce bir elimi eline koyarak elini indirmiş ve sonrasında gözlüğü tutup dikkatlice gözlerine yerleştirmiş.

"Bu sana ilk ve son iyiliğim, Jeon Jeongguk."

Beni güzelliğinle yanıltmana izin verecek biri olamam.

--
güzel bir şeyler olsun istedim ama bilin ki,
taehyung hala düşündüklerinden tamamen vazgeçmiş değil. umarım beğenirsiniz! 💗