handicapé | taegguk

3.9 (final, değiştirilmiş bölüm)

2 yıl sonra

artık parmaklarımı tamamen kıpırdatabiliyordum, elimi kullanabiliyor ve günlük işlerimi yapmakta zorlanmıyordum. oturduğum bankta ve parmaklarımın arasında bir sigara dolanırken aklımdan geçiyordu tüm bunlar. lise dönemindeki aptallıklarım, ailem ve en önemlisi Taehyung'un bana davranışları. evet, o herkesin bahsettiği aptal aşıklardandım.

önceden.

şimdi ise Taehyung benim için hastane masraflarımı karşılayan biriydi sadece eh tabii bir de sevgilisi olduğumu sanıyordu. zamanında bana uyguladığı tüm o baskılar ve beni delirtecek, her kötü hissettiğimde beni daha da dibe batıran davranışları intikam duygumu daha da uyandırıyordu. hastanemin son ödemesini bugün yapmıştı.

bu demek oluyordu ki artık onu görmeme gerek yoktu, bana zamanında yaptığı gibi ona siktiri geçecek ve bir daha hayatında yer almayacaktım. tüm planım takır takır işliyordu, şimdi aptal bir aşık olan oydu. ben ise sadece işine geldiği gibi davranan biriydim.

biten sigarayı baş ve orta parmağımla ileri doğru fırlatırken ayaklanmış ve ellerimi ceketimin cebine koyup telefonumu alırken ekranın yandığını görmüştüm.

şaşırmamıştım, Taehyung'du.

"ne oldu?" dediğim anda endişeli sesiyle nerede olduğumu sormuştu, yüzümü biraz ekşitirken derince bir nefes almış ve başımı geriye atıp konuşmuştum. "bunun seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum." dediğime karşın ondan bir dönüt alamazken kaç gündür ona böyle davranıyor olduğumu düşünküştüm. neredeyse bir aya yakındı.

konuşacağı sırada telefonu suratına kapatırken dudaklarımı ıslatmıştım. kendimi yıllar sonra ilk kez özgür hissediyordum. her şeyin farkına vardığım o andan itibaren yaptığım plana uyup zafere ulaşmak fazlasıyla iyi hissettirmişti. belki kimse bunu doğru bulmazdı, yaşadıklarımı bilmeseler.. evet, kimseye doğru gelmezdi ama benim için verdiğim en doğru kararlardan biriydi.

elimdeki Japonya biletine bakarken kararımla bir kez daha gurur duymuştum.

aylar önce, planımı henüz yeni düşündüğüm zamanlarda ve bir aralar keyifle girdiğim eve girerken bu sefer düz bir ifadeyle duruyordum. odaya gidip eşyalarımı doldurduğum valizi tutarken onu kulbundan çekip sürüklemiştim. gidip buradan ve tüm anılarımdan kurtulup rahat bir hayat sürecektim zaten gideceğim her yerde üniversitemi bitirebilecek olduğumu biliyordum, başarılı bir öğrenciydim.

evden çıkacağım sırada gelen Taehyung ile olduğum yerde durmuş, bana doğru geldiğinde elimi göğsüne koyup onu durdurmuş ve uzaklaşmıştım.

"gidiyorum ve bir daha buraya dönmeyeceğim, nereye olduğunu bilmeni istediğim söylenemez."

şaşırmış bakışlarına düz bir ifadeyle bakarken bavulumu tutup yanından geçmiş ve biraz ilerlerken konuşacağı sırada sözünü kesmiştim.

"bana kimse kolumdaki kesiklerin, vücudumdaki yanıkların hesabını veremeyecek. verdiğin tüm o paraları mahvettiğin bedenime ve ruhuma say Taehyung, seni sevmeyi istediğim ama senin izin vermediğin tüm o zamanlara."

dediğimden sonra gelen burun çekme sesiyle yüzüme şeytani bir gülümseme yerleşirken bana hiçbir şey diyemeyeceğini bildiğimden cebimdeki ev anahtarını girişteki masaya bırakıp kapıyı çekmiş ve binadan tamamen ayrıldıktan sonra derince bir nefes almış ve telefonumu çıkarıp Taehyung'un numarasını silmiştim. bu bile beni rahatlatırken bavulumu çekmeye devam etmiş ve bir taksi bulmayı umursamadan rahatlamanın verdiği hisle uzun sokakta ilerlemeye devam etmiştim.

beni Japonya'da bekleyen Jimin'e kendi içimde binlerce kez teşekkür ederken kulaklığımı hızlıca kulağıma takmış ve kendime keyifli bir şarkı açmıştım.

şimdi ise uzun zamandır istediğim gibi rahattım, şimdi olmasa bile önceden beni kabul etmeyen herkesi etrafımdan atmıştım ve bundan sonraki tek hedefim de mükemmel bir psikolog olmaktı. her istediğimi başardığım gibi, bunu da başaracağıma emindim.

-----

evet tüm o yorumlar ve nefret kusmalar beni bu bölümü değiştirmek zorundaymışım gibi hissettirdi. bunu da kötü yazdım ancak eminim ki istediğiniz olmuştur, buna da itiraz edeceksiniz biliyorum ama asla iyi bir şey çıkaramayacağım sizin gözünüzde.

binlerce defa o yazdıklarımı 13-14 yaşındayken yazdığımı söyledim ama boşa.

neyse, umarım beğenmişsinizdir. keyifli günler.