Zawgyi
ဒီေန႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ၿပီ။
ေ၀့ရင္း နဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ ေစာင့္ေနရသည္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ ကားလမ္းမထက္ တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနလိုက္။ ေမၽွာ္ေတာ္ ေရာင္ ႀကီး လိုလို ဘာလိုလုိ ျဖစ္ေနသည္။
ခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ ထက္ ၂နာရီေတာင္ေနာက္က်ေနၿပီ ။ သူမအားတာလား ေမ့ေနတာလား အေတြးေပါင္း မ်ားစြားက လန္က်န္႔ ဦးေႏွာက္ထဲ အလိုလို ေရာက္လာသည္။
အေသအခ်ာ ေျပာလိုက္၍ ေမ့သြားဆိုရံုေတာ့ ဖုန္းေလးေတာ့ဆက္သင့္သည္ ။
မိမိဆက္လည္း မကိုင္သည့္ ဖုန္းက နည္းနည္းေသာ အထီးက်န္ဆန္လွသည္။
လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ လိုင္းမအားေသးတာကတစ္မ်ိဳး။
ဆက္သြယ္မူ ျပင္မေရာက္ေနတာက တမ်ိဳး။
ဆက္ေတာ့လည္း မကိုင္ သူနဲ႔တူတူေနတဲ့ က်န္းခ်န္။
''...Ring....''
ဖုန္းက အျမန္၀င္သြားေတာ့ ..။
'' က်န္းခ်န္းလား ေ၀့ရင္း မလာေသးဘူးလား ဖုန္းလည္း မကိုင္ဘူး ..''
'' အဲေကာင္လား ထြက္သြားဖို႔ၾကာလွေနၿပီး အမ ေတာင္ သူ ျပန္မလာေသးလို႔ ငါကို ဆူေနတာ..''
အလ်င္စလို ဖုန္းခ်လိုက္သည္
အေရးထဲ ေတြးမိတာက လမ္းမွာဘဲ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာလား ဒါမွ မဟုတ္.....။
ဦးေႏွာက္ထဲ အလိုလို ေရာက္ေရာက္လာသည္
ဖုန္းတစ္call ၀င္လာသည္။ ဘယ္သူရယ္မသိ။
'' Hello...''
'' ဟန္ကြမ္းက်င္လားမသိဘူး..''
'' ဟုတ္ပါတယ္...''
'' ေ၀့၀ူရွန္ဆိုတဲ့ လူနာ ကားအက္စီ့ဒက္ ျဖင့္လို႔..''
''ဘယ္ေဆးရံု..''
''******* ပါ..''
ေဆးရံုနာမည္သိသည့္နဲံ ဖုန္းကို ခ်ကာ ဆိုင္ကယ္ကို စက္ႏိုးၿပီ ေဆးရံုအျမန္သြားရသည္။
က်န္းခ်န္ကိုလည္း ဖုန္းဆက္ဘွမ္းေျပာၿပီၿပီး သူလည္း လန္႔က်န္လို႔သာ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားသည္။
သိမ့္ေတာ့ အဆင္မေျပ။
Reception ကို ေမးၿပီ ေ၀့ရင္းရွိရာ အခန္းေလးဆီ အေျပးသြားရသည္။ ဆိုင္ကယ္ဆိုေပမဲ့ လမ္းမီာ ကားလမ္းေတြက တစီးတစ္တန္းလံုးၾကပ္ေနသည့္ ဒီလိုသာ ဆက္သြားရင္ ေဆးရံု ေ၀ာက္ေတာ့မည္ မဟုတ္။
YOU ARE READING
Couple goal..(zawgyi And Unicode)
Fanfictionအခုေခတ္ အျမင္ေလးေတြနဲံ..ေရးသားထားပါတယ္ေနာ္...😚😚
