🍂ဦးရဲ႕အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ခ်င္တယ္🍂
[အခန္း ၄၀]
"" လ်ွပ္ မအိပ္ေသးဘူးလား...""
မွန္သားျပင္ျပတင္းေပါက္မွာရပ္ေနကာညမင္းႀကီးအလွကို႐ွဴစားေနေသာခ်စ္ရသူတံလ်ွပ္ႏွင္းဆီအားအခန္းထဲ၀င္၀င္လာျခင္းျမင္လိုက္ရသည္မို႔မိန္႔မ်က္ခံုးေလးပင့္ကာေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"" ဟင့္အင္း...မအိပ္ေသးဘူး အိပ္လို႔မေပ်ာ္လို့...သမီးေရာအိပ္သြားၿပီလား ဦးမိန္႔...""
အမွန္တပင္ လ်ွပ္ဒီညဘယ္လိုမွပင္အိပ္လို႔မေပ်ာ္။အိပ္ခ်င္စိတ္လည္းတစ္စိုးတစ္စိမ်ွမရိွ။ခါတိုင္းဆိုသမီးေလးကိုသိပ္ရင္းလ်ွပ္ပါတစ္ပါးတည္းအိပ္ေမာက်ေအာင္အိပ္ေလ့ရိွသည္။သို႔ေသာ္ဒီေန႔ေတာ့ သမီးေလးကိုဦးမိန္႔ေခ်ာ့သိပ္သလို လ်ွပ္ကလည္းအိပ္လို႔မေပ်ာ္။ရင္ထဲအထီးက်န္ျခင္းမ်ားႏွင့္ဒီညေလးလ်င္ျမန္စြာကုန္လြန္သြားမွာကိုပင္မသိစိတ္ကစိုးရြံ႕တုန္လႈပ္ေန၏...။အေၾကာင္းကေတာ့ တျခားေတာ့မဟုတ္ေပ။မနက္ျဖန္ဆို ဦးမိန္႔လ်ွပ္တို႔သားအမိကိုယာယီခြဲကာ ခရီးစဥ္တစ္ပတ္ေက်ာ္ၾကာခရီးႏွင္မည္ျဖစ္သည္။
"" သမီးေလးကအိပ္ၿပီ လ်ွပ္...လ်ွပ္လည္းအိပ္ေတာ့ေလ ေတာ္ၾကာညဥ့္နက္ရင္မနက္က်ေခါင္းကိုက္ေနမွာေပါ့ဗ်...လ်ွပ္အိပ္မေပ်ာ္ရင္ကိုယ္သီခ်င္းဆိုေခ်ာ့သိပ္ရမလား...""
မနက္ဆို သူခရီးစဥ္ရိွတာေၾကာင့္သူမနဲ႔သမီးေလးကိုမခြဲခ်င္ေပမယ့္တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ခြဲရမည္မို႔ ေနာက္ကေနလြမ္းဆြတ္ဖြယ္ လ်ွပ္ခါးေလးကိုဖတ္လ်က္ လ်ွပ္ပုခံုးေပၚေမးတင္ရင္းေခ်ာ့သိပ္ရမလားဟုေနအမိန္႔ေမးလိုက္သည္။ေနအမိန္႔ေမးလိုက္သည္ဆိုေပမယ့္ တံလ်ွပ္ႏွင္းဆီကေတာ့ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါျခင္းမျပဳ။အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုစဥ္းစားေနဟန္ျဖင့္တိတ္ဆိတ္ျမဲတိတ္ဆိတ္ဆဲပင္ရိွေန၏...။အတန္ၾကာမွတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေနအမိန္႔ႏွင့္တံလ်ွပ္ႏွင္းဆီၾကား တံလ်ွပ္ႏွင္းဆီ၏သက္ျပင္း႐ိႈက္သံယဲ့ယဲ့ေလးႏွင့္အတူ တိုးလ်ညင္သာေသာစကားသံေလးထြက္ေပၚလာသည္...။
