🍂ဦးရဲ႕အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ခ်င္တယ္🍂
[အခန္း ၄၇]
"" ဦးမိန္႔....""
လသာေဆာင္ကအခန္း၀ရံတာေလးမွာလက္ေထာက္ကာေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ ေနအမိန္႔၏ေက်ာျပင္အားလြမ္းေဆြဖြယ္ၾကည့္ရင္းတိုးညင္းစြာလွမ္းေခၚလိုက္ေသာတံလ်ွပ္ႏွင္းဆီ...။တံလ်ပ္ႏွင္းဆီ၏အသံမွာတိုးလ်မႈအေလ်ာက္ ၀မ္းနည္းစရာခံစားမႈမ်ားလည္းေရာစြတ္ေန၏...။
"" ေျပာေလကေလး...ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲဗ်...ကေလးဘာလိုခ်င္လို႔လဲ...""
ေနအမိန္႔ သူခါးကိုေသးသြယ္ေသာလက္တစ္စံုျဖင့္ဖယ္သြယ္လာေသာခ်စ္ရသူလက္အားအေပၚမွအံုမိုးကိုင္လ်က္ ခ်စ္ရသူေလးအားေမးလိုက္သည္။
"" ဟင့္အင္း...လ်ွပ္ဘာမွမလိုခ်င္ဘူး...ဒီတိုင္း ဒီတိုင္းေလးပဲေခၚၾကည့္ရံုပါ...""
"" အဟြန္႔...ဘာလို႔လဲဗ် ကေလးမွာ၀မ္းနည္းစရာတစ္ခုခုရိွလို႔လား...ကိုယ့္ကိုေျပာေလ ကိုယ္လ်ွပ္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုမ်ွေ၀ခံစားေပးမွာေပါ့ဗ်...""
"" ဟင့္အင္း...မလွည့္လာနဲ႔...ဒီတိုင္း...ဒီတိုင္းပဲေနေနေပးပါ...လ်ွပ္ဒီတိုင္းပဲေနခ်င္လို္ပါ...""
""............................""
ေျပာရင္းဆိုရင္းလ်ွပ္ဘက္လွည့္လာဖို႔ျပင္လိုက္ေသာဦးမိန္႔ေၾကာင့္လ်ွပ္ဦးမိန္႔ခါးကိုတင္းတင္းဖက္ကာဦးမိန္႔၏ေႏြးေထြးေသာေက်ာျပင္ေလးေပၚပါးေလးအပ္၍ဦးမိန္႔အားလွည့္မလာဖို႔ေတာင္းဆိုမိသည္။မိန္႔ကလည္း လ်ွပ္၏စကားသံေလးေၾကာင့္လွည့္ဖို႔ျပင္လိုက္ရာမွ မလွည့္ေတာ့ပဲခ်စ္ရသူေလး၏စကားအတိုင္းၿငိမ္သက္စြာပကတိအတိုင္းေနေနလိုက္သည္။
လ်ွပ္ သူမစကားအတိုင္းျငိမ္သက္သြားသည့္ဦးမိန္႔ကိုခါးကိုတင္းတင္းဖက္လ်က္ ရင္ထဲကလိႈက္တက္လာသည့္၀မ္းနည္းမႈနဲ႔အတူလ်ွပ္မ်က္၀န္းမွာမ်က္ရည္ၾကည္ေလးရစ္၀ိုင္းလာရသည္။လ်ွပ္ ဦးမိန္႔ကိုလ်ွပ္ဘက္လွည့္မလာေစခ်င္ပါ။ဦးမိန္႔ကိုလွည့္မလာေစခ်င္တာထက္ လ်ွပ္အေပၚအႏြန္တာခံၿပီးခ်စ္တဲ့ဦးမိန္႔ကိုမ်က္ႏွာျခင္းမဆိုင္ရဲတာဆိုပိုမွန္သည္။ဘာေၾကာင့္လဲဆို လ်ွပ္ဟာဦးမိန္႔အေပၚကံဆိုးရင္းကံဆိုးေစသည့္ၿဂိဳလ္သူမျဖစ္ေနလို႔။အခုလည္း ေဆးရံုကျပန္လာၿပီးဆရာ၀န္စကားေျကာင့္လ်ွပ္ဦးမိန္႔မ်က္ႏွာကိုရင္ဆိုင္ဖို႔လြန္စြာခက္ခဲေနသည္။ ဦးမိန္႔ကဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေျပာေနေသာ္လည္း လ်ွပ္ကေတာ့ ဆရာ၀န္စကားကိုလက္မခံႏိုင္ေသး ။ ဦးမိန္႔လ်ွပ္အတြက္အနစ္နာခံၿပီးေပးဆပ္ႏိုင္ပါေသာ္လည္း လ်ွပ္ကေတာ့ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔မွဦးမိန္႔အားခြင့္မျပဳႏိုင္ ။ထို႔ျပင္ ဦးမိန္႔ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကလည္း လ်ွပ္အားအျပစ္ရိွသလိုခံစားေစ၏..။လ်ွပ္အားသိမ္ငယ္ေစ၏....။ထို႔ေၾကာင့္လ်ွပ္ဦးမိန္႔အားမည္သို့ပင္လ်ွပ္အတြက္ျဖစ္ေစကာမူဘယ္လိုမွခြင့္မျပဳႏိုင္ေသာေၾကာင့္မ်က္ရည္မ်ားရစ္၀ိုင္းလာသလိုျခင္ဆီလွျခင္းအက်ိဳးဆက္မ်ားေၾကာင့္လ်ွပ္ရင္နာစြာမ်က္ရည္က်ေနရၿပီျဖစ္သည္။
