BANGTAN'IN MENAJERİ

B.M8

         Bazı şeyler sırf mutluluk getirsin diye yapılır ama görülmeyen tarafta kuvvetli bir kasırgaya da neden olabilir.
...
         Sabah olduğunda kırışan kıyafetlerime aldırmadan bir taksiye attım kendimi ve Bighit'in önünde indim.
BTS üyeleri arabaya binmiş ya telefonla ya da birbirleriyle zaman geçirerek şoförün gelmesini bekliyorlardı ben arabaya bindiğimde. Kore'de insanlar genelde yaş sırasına göre oturduklarından da en arkadaki sol cam kenarında ben oturuyordum ve sağımda da normal olarak Jungkook vardı. Beni baştan aşağı süzdükten sonra soğuk bir ifadeyle konuştu.
"BTS'in menajeri olarak keşke kıyafetlerine de dikkat etsen. Bu kıyafetler kırış kırış."
Bu sözleri sinirimi bozmuştu. Sanki birsürü kıyafetim vardı da ben illa da kırışık olanı giymek için direniyordum. Hem hastanede bir tane bile ütü yoktu ki.
"Çok özür dilerim. Bir daha bu kadar dikkatsiz olmam."
" Özür, özür, özür... Söylediklerin o kadar ikna edici(!) ki anlatamam."
Artık cidden sinirimi bozuyordu hem de fazlasıyla. Ben ona en uysal davranışlarımı sunarken onun bu kadar kaba olması...
"Beni sevmediğini biliyorum ama lütfen duygularını bu kadar belli etme tamam mı?! Çünkü çok kalp kırıcı oluyorsun!"
Bu söylediğime kaba bir kahkahayla karşılık vermişti.
"Vay canına, beni şaşırttın. Bu kadar zeki olduğunu bilmiyordum.."
Sonrasında ise başını bana biraz daha yaklaştırarak çenemi baş parmağı ile işaret parmağının arasına alıp devam etti sözlerine.
"Ha bu arada senin kalbini kırıp kırmamam benim hiç de umrumda olmaz tamam mı?"
O anki bakışları gözüme o kadar acımasızca gelmişti ki daha fazla bakamadım yüzüne ve başımı öne çevirdim.
İşte o zaman fark ettim bütün üyelerin bakışlarının Jungkook'la benim üzerinde olduğunu. Aslında bütün bu konuştuklarımız sadece ikimizin duyabileceği bir seviyede gibi gelmişti bana.
"Hey ne oluyor orada?"
Diyerekten araya girdi RM.
"Siz ikiniz kavga mı esiyorsunuz?"
"Kavgada fiziksel darbe de vardır."
Diyerekten buz gibi bir sesle yanıtladı Jungkook onu. Sanki hem benden hem de RM'den - ya da üyeler de diyebiliriz - bıkmış gibiydi.
"Hem senin her şeye burnunu sokmana hiç gerek yok tamam mı?! Sen ve diğerleri artık benim hayatıma karışmaktan vazgeçin!"
Diyerekten ayrıldı arabadan. Bu ani patlaması yüzünden şaşkındım. Acaba ben işe başlamadan önce de böyle tartışıyorlar mıydı? Yoksa bunların hepsi benim yüzümden miydi?
"Jungkook!"
Diyerekten seslendi RM arkasından. Sonrasında ise bana
"Sen benim yerime geç."
Diyerekten indi arabadan. Olabildiğince dikkatleri üzerimden dağıtmaya çalışaraktan oturdum J-Hope'un yanına.
Hoseok kolunu benim boynumun arkasından geçirdi ve parmaklarıyla omzumda ritim tutaraktan konuşmaya başladı.
"Hey noldu orda. Bir anda sen Jungkook'a bağırmaya başlayınca irkildik biz de. Tamam Jungkook cidden de sana seni sevmiyormuş gibi davranabilir ama aslında hiç de öyle değildir. Bu sıralar nedense çok agresif. Tam da senin iş başlangıcına gelmesi biraz kötü oldu ama idare ediver artık."
Etrafımızı sarmış olan diğer üyeler de J-Hope'u onayladıklarını belli etmek istiyormuşçasına sallıyorlardı başını. Ben de fısıltı şeklinde çıkan bir "Tamam."  ile kendi dünyama çekildim.
Şoför gelmişti bile ve artık sıkıldığını belli eder bir vaziyette RM ve Jungkook'u bekliyordu.
Bir 20-25 dakika sonra gelmişti ikisi de. Artık cesaretim kalmadığı için bakamamıştım Jungkook'un yüzüne ama burnundan soluduğunu hissedebiliyordum...
...
Konser biraz geç başlamış ve bu yüzden de geç bitmişti ancak en azından hiç bir sorun çıkmamıştı. Arabaya tekrardan binmiş Bighit'e gider iken hala daha Jungkook'la olan tartışmamı düşünüyordum, onun RM'e bağırması...
Araba durduğunda ilk önce ben indim. Allah'a şükür bugün sadece beş altı tane fan bekliyordu BTS'i. Ve aralarından bir tanesi simli püskülleri olan mini bir elbise giymişti. Sarıya boyattığı saçlarını iri dalgalarla şekillendirmiş ve elindeki platini andıran küçük çantayla hanım hanımcık bir şekilde BTS'in ona doğru gelmesini bekliyordu.
EUN Hİ!!!
Bu olanlardan sonra onu unutmuştum ve o, bir buluşma için fazlasıyla abartılı elbisesiyle beni bekliyordu, BTS'i bekliyordu.
Hayır, asla bu kadar kötü bir zamanlama olamazdı. Daha beş altı saat önce Jungkook bana bütün nefretini apaçık bir şekilde göstermişken şimdi onu hiç takmamışım gibi hissetrirecek bu hareketle Jungkook'un benden nefret etmesi için bir sebep daha veriyordum ona.
Üyelere çaktırmamaya çalışaraktan koşar adımlarla ilerledim kuzenime.
"Ya burda kaç dakikadır sizi bekliyorum, beni nasıl bu kadar bekletebileceğini düşünürsün?!"
"Eun Hi çok üzgünüm ama bugün olmaz. Bugün onlarla konuşamazsın."
Bakışları bir anda odaklandığı her insanı kasıp kavurabilecek, küle çevirebilecekmiş gibi duran birer alev topuna dönüşmüştü sanki.
"Sen benimle dalga mı geçiyorsun?! Dün diyorsun ki 'Yarın gel, seni BTS üyeleriyle buluşturacağım' ve sonra yarın oluyor ve diyorsun ki 'Bugün olmaz' Affedersin ama ben artık senin parmağında oynatabileceğin bir insan değilim! Burada kukla olan biri varsa o da sensin, tamam mı?! "
Neden kalbim artık bu kadar kolay kırılabiliyordu ki? İnsanlar 'parayla her şeye sahip olamazsın' diyordu ama o günlerde hiç de bu kadar çaresiz hissetmiyordum. Şimdi ise kuzenimle buluşmak için yaptığım bu hareket aramızın daha da açılmasına neden olacaktı.
"Üzgünüm Eun Hi ama ben bu şirkette çalışıyorum ve eğer seni içeri alırsam bu benim kovulmama neden olabilir. Anlıyor musun?"
"Ben seni anlıyorum da peki sen şunu hatırlıyor musun? Dün konuştuğumuzda her zaman beni kendinden önce düşünmeni istemiştim ve sen de bana söz vermiştin. Yoksa artık sözünde durmuyor musun? Emin olabilirsin ki benim BTS ile buluşmam, hele ki Jungkook'la - ah aşkım- senin işinden kovulmandan daha önemli. Söz veriyorum eğer Jungkook'tan bir oğlum olursa bütün servetimi sana vereceğim. "
Bu söylediği sözler o kadar iğrenç kelimelerden oluşuyordu ki daha fazla dinlemek istemiyordum ama haklıydı, ona bir söz vermiştim ve sözümde durmak zorundaydım.
................................
Ve bir bölüm daha! Bu kitabı bir hafta içinde bitiriyorum!
.............................