De Grijze Jager: Een nieuw begin (GAAT HERSCHREVEN WORDEN)

Hoofdstuk 4

De nacht was helder geweest en het had niet geregend. De zon kwam langzaam op en wekte de vogels. Die zongen elk hun lied en het klonk als een prachtig orkest. Er waaide een zacht briesje door de bomen en de bladeren ritselden. Er was geen betere manier om wakker te worden. Halt hield zijn ogen gesloten en luisterde naar alle geluiden om hem heen. Hij herkende een aantal vogels aan hun gezang en hoorde ook hoe een paar kikkers in het beekje sprongen. Hij wachtte nog een paar seconden en deed toen zijn ogen open. Hij keek eerst omhoog en zag dat de lucht verschillende kleuren had. Hij bleef kijken totdat de hele lucht blauw was geworden. Hij wilde opstaan, maar stopte toen. Maeve Lynn lag nog te slapen in dezelfde houding als toen ze in slaap gevallen was. Halts idee had geholpen. Ze was niet een keer wakker geworden en Halt had daardoor ook een rustige nacht gehad. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. "Heb je toch nog gelijk gehad," zei hij zachtjes. Maeve Lynn haalde diep adem en opende haar ogen. Ze keek om zich heen en zag dat Halt al wakker was. "Heb je goed geslapen?" Ze rekte zich goed uit voordat ze zijn vraag beantwoordde. "Kon niet beter," zei ze met een stralende glimlach. "En jij?" Halt tuitte zijn lippen terwijl hij nadacht. "Ik heb ergere nachten gehad," antwoordde hij na een paar tellen. Ze stonden op en ruimden het kamp op. Dat wil zeggen, Halt ruimde het kamp op en Maeve Lynn moest stilzitten en wachten. Dat deed ze echter niet en ze probeerde Halt zo goed als het kon te helpen door dingen aan te geven en ondertussen hout op het vuur te gooien. Halt had alles ingepakt en klaargelegd om vast te maken aan Abelards zadel, toen hij een heerlijke geur rook. Hij draaide zich om en zag dat Maeve Lynn bezig was met het zetten van koffie. Ze had goed opgelet toen Halt het voor zichzelf maakte en hoopte dat hij het goed zou vinden. Ze schonk de koffie in een beker en gaf het aan Halt. Hij ging bij het vuur zitten en maakte ondertussen het ontbijt klaar. Tussendoor dronk hij van zijn koffie en liet een tevreden zucht horen. Hij keek naar het meisje tegenover hem en zag dat ze aan het spelen was met een grasspriet. Hij bedacht zich ineens iets. "Voordat we naar het kasteel gaan zullen we eerst langs een kleermaker gaan. Ik denk dat je vader minder ongerust zal zijn als hij je in een hele broek ziet dan in een gescheurde." "Dat lijkt me inderdaad wel verstandig. Ik wil hem natuurlijk niet meteen een hartverzakking bezorgen zodra hij me ziet." Het viel Halt op dat ze niet over haar moeder sprak, maar dat hoefde niet meteen iets te betekenen. Na het ontbijt –wat bestond uit gedroogd fruit, vers brood en wat gerookt vlees- bekeek Halt eerst nog eens de wond. Het verband was nog goed, dus hij besloot het voor nu te laten en het bij een volgende pauze te vervangen. Halt zadelde Abelard en maakte zijn spullen vast aan het zadel. Hij wilde zijn voet al in de stijgbeugel doen, maar bedacht dat het makkelijker was om Maeve Lynn eerst in het zadel te zetten en daarna zelf in het zadel te gaan zitten. Voor deze ene keer maak ik een uitzondering, maar de volgende keer dat ze er op klimt zonder het wachtwoord te zeggen, zal ik haar eraf gooien. "Dank je wel," zei Halt. Maeve Lynn hield het niet meer. "Waarom praten jullie altijd zo tegen jullie paarden? Verstaan ze wat jullie zeggen? Hoe...." Ze hield snel haar mond toen Halt haar met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. "Vraag jij altijd zoveel?" Ze haalde haar schouders uitdagend op. "Hoe wil je anders dingen leren?" Halt liet Abelard los en liep naar haar toe. Ze deinsde wat achteruit, bang dat ze te ver was gegaan. Halt stak ineens zijn handen naar haar uit en wilde haar vastpakken, maar op het laatste moment dook ze opzij. Halt had dat niet verwacht en viel languit in het gras. Abelard hinnikte luid en ook Maeve Lynn kon haar lach niet inhouden. Erg lang duurde haar vreugde niet, want door het wegduiken had ze haar knie verdraaid. Ze zakte met een kreun in elkaar en deed haar best om niet te huilen. "Eigen schuld," zei Halt toen hij overeind was gekomen. Maeve Lynn keek hem boos aan, maar het deed hem niks. Hij liep naar haar toe, pakte haar op en zette haar in het zadel. Hij wachtte gespannen af of Abelard haar er niet af zou gooien, maar dat gebeurde niet. Hij zette zijn linkervoet in de stijgbeugel en hees zichzelf in het zadel. Samen reden ze naar het dorp toe. Onderweg kwam Halt de boeren tegen die hij een dag eerder in de herberg had gezien. Ze kwamen opgewonden naar hem toe rennen. "Dank u wel Jager voor uw hulp!" "Zonder uw hulp zouden er nog meer gewonden zijn gevallen!" Ze betuigden allemaal hun dank en een van hen gaf hem zijn pijl terug. Halt nam het aan, maar stopte het niet terug in zijn pijlenkoker. Maeve Lynn wilde alweer een vraag stellen, maar Halt was haar voor. "Niet nu, straks." Ze reden nog een tijdje door en kwamen toen aan in het dorp. Daar gingen ze naar de kleermaker en Halt kocht een nieuwe broek voor Maeve Lynn die ze meteen aantrok. Achterin de winkel was een hoekje afgeschermd om kleren te passen en daar was ze naartoe gegaan. Toen ze haar broek aanhad en de kleermaker niks hoefde te verstellen, trok ze haar laarzen weer aan. Halt hielp haar met haar linker laars en niet veel later zaten ze weer in het zadel. Tegen de middag namen ze een pauze en aten snel wat. Halt had de pijl zo goed als schoongemaakt, maar je kon nog duidelijk het bloed van de poema zien. Op zich maakte dat niet zoveel uit, maar hij zag dat de pijlpunt aan een kant was afgebroken. Die kon hij niet meer gebruiken. Hij stopte het in zijn pijlenkoker en stond op om verder te gaan. "Is het nog ver rijden?" "Het is nog zover als dat het is," antwoordde Halt. Maeve Lynn rolde met haar ogen. "Dat zeg je al de hele weg," mompelde ze. Halt moest glimlachen. Hij mocht haar wel, ze had gevoel voor humor maar wat hem vooral beviel aan haar was dat ze nieuwsgierig was. Ze stelde veel vragen en soms gaf Halt antwoord. Ze stond moeizaam op en hinkte naar Abelard toe. "Kun je me een zetje geven?" Halt schudde zijn hoofd en zei dat ze op een boomstronk moest gaan staan. Ze keek hem vragend aan, maar deed wat hij vroeg. Halt ging in het zadel zitten en stuurde Abelard naar de boomstronk toe. Maeve Lynn kon nu makkelijker achter hem komen zitten. Ze vroeg zich af waarom ze nu achter hem moest zitten en niet meer voor hem, maar haar vraag werd snel beantwoord. Ze had eerder een opmerking gemaakt over de snelheid van Abelard en dat ze niet geloofde dat hij de grote strijdrossen van het kasteel met gemak inhaalde. Zonder enige waarschuwing ging Abelard op Halts teken vanuit een rustige stap over in de galop. Bijna viel ze van het paard af, maar dat voorkwam ze door haar armen om Halts middel heen te slaan. Ze liet een kreet van blijdschap horen. Halt keek even achterom en zag een twinkeling in haar ogen verschijnen. Hij spoorde Abelard nog wat verder aan. Maeve Lynn zag de bomen nog sneller voorbij razen. Ze legde haar hoofd tegen Halts rug aan en sloot haar ogen. Na vijf minuten vond Halt het wel genoeg en liet Abelard overgaan op een rustige draf. "Vind je nog steeds dat hij langzaam gaat?" vroeg Halt zonder om te kijken. "Hij rent sneller dan welk paard ook. Zelfs sneller dan het paard van de prinses!" Halt fronste bij die laatste zin. "Hoe weet je dat?" "Omdat ik dat weet." "Juist ja." Halt keek half achterom naar haar. Ze besloot op een ander onderwerp over te gaan. "Zijn we er al bijna?" Halt begon het intussen een zeer vervelende vraag te vinden. "Voor de laatste keer: we zijn er als we er zijn. Ga je dat onthouden of is dat te moeilijk voor je?" Ze voelde de plaaggeest wakker worden. "Jij stelt ook meerdere vragen! Waarom mag ik dat dan niet?" "Ik vraag tenminste één vraag per keer, in plaats van een heel salvo aan vragen af te vuren." Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar deed hem toen weer dicht. "Die zit," zei Halt tevreden en hij keek weer naar de weg. "Over een kleine twee uur zullen we bij het kasteel zijn. Houd je dat nog vol?" "Als we over een uurtje nog even kunnen stoppen, dan zou dat heel fijn zijn." "Dan doen we dat." Het volgende uur zeiden ze niet veel tegen elkaar. Halt zocht een plekje om te stoppen toen Maeve Lynn hem op een bospaadje wees. Hij stuurde Abelard erheen en na een kleine twintig minuten kwamen ze bij een grasveldje aan. Halt zwaaide zijn rechterbeen over Abelards nek en sprong uit het zadel. Hij wachtte even totdat zijn stijve spieren wat meer gevoel hadden en hielp toen Maeve Lynn uit het zadel. Ze ging in het gras liggen en rekte zich uit. Ze wilde net vragen of Halt naar haar knie kon kijken toen ze zag dat hij de verbanddoos uit de zadeltas haalde en naast haar kwam zitten. Ze kwam overeind en keek hem aan. "Is er iets?" Halt keek even op van zijn werk. "Nee, niks, ga maar verder." Halt bromde wat en ze ging weer liggen. Ze voelde hoe Halt haar broekspijp omhoog deed en daarna het verband eraf haalde en het gaas met water verwijderde. "Dat ziet er goed uit. Het zal wel een flink litteken achterlaten zoals ik al dacht." Hij voelde even aan de wond en knikte tevreden toen de huid iets indeukte. "De zwelling neemt in ieder geval al wat af." Hij maakte de wond wat schoon en deed er een andere zalf op. Maeve Lynn kneep haar neus dicht en trok een vies gezicht. "Dat stinkt!" "Vertel mij wat," zei Halt binnensmonds. Hij deed er een gaas op en daarna het verband. Toen deed hij haar broekspijp goed en deed haar laars weer om haar voet. Hij waste zijn handen en ruimde alles op en Maeve Lynn hinkte intussen naar Abelard toe om wat eten te pakken. "Zeg, we hebben al geluncht hoor." "Kan zijn, maar ik heb nu veel voedingsstoffen nodig om sneller beter te worden." Ze reikte Halt wat eten aan en hij nam het aan. "Wil je voor of achter me zitten?" "Hangt er vanaf of we nog gaan galopperen." Halt dacht even na en ging toen in het zadel zitten. Hij strekte zijn hand uit naar Maeve Lynn en hielp haar omhoog. Ze ging achter hem zitten en ze vervolgden hun weg naar het kasteel. Op een gegeven moment gaf Halt Abelard het teken om te stoppen en schuin te gaan staan. "Waarom stoppen we?" vroeg Maeve Lynn half slapend. Ze was onderweg in slaap gevallen. Halt zei niks, maar wees met zijn hand in de verte. Ze volgde zijn hand en zag in de verte het kasteel. Ze was meteen klaarwakker. Zo had ze het kasteel nog nooit gezien. Ze moesten nog zeker een half uur over een lange weg, maar ze kon al heel duidelijk de kleuren op de vlaggen zien en ook het embleem van de koning. "Het is prachtig," zei ze ademloos. "Dat is het zeker," zei Halt met evenveel bewondering. Hij had het kasteel wel vaker bezocht, maar iedere keer was hij onder de indruk van het kasteel. Hij boog voorover en fluisterde iets in Abelards oor. Die schudde met zijn hoofd en ging recht staan. "Als ik jou was zou ik me maar goed vasthouden." Maeve Lynn sloeg haar armen weer om Halt en hij richtte het woord tot zijn trouwe vriend. "Abelard, volle kracht!" Meteen schoot het Jagerspaard naar voren. Hij rende zelfs harder dan eerder die dag. Zelfs Halt was even van zijn stuk gebracht. Hij wist dat Abelard hard kon rennen, maar zo hard hadden ze samen nog nooit gerend. Hij genoot van de wind in zijn gezicht en draaide zijn hoofd even om. Maeve Lynn hield zich stevig vast, want dit was toch iets te snel naar haar gevoel. Halt klopte Abelard zachtjes op zijn nek om hem langzamer te laten galopperen. De boeren op het veld hadden verschrikt opgekeken toen ze de Jager zo zagen aankomen en Halt wilde hen niet ongerust maken. Ze naderden de ophaalbrug en Halt liet Abelard eerst overgaan op een draf en daarna op een rustige stap. Zijn hoeven klakten op de stenen van de binnenplaats en er kwamen al snel twee stalknechten aan. Ze hielpen Maeve Lynn met afstappen en wachtten geduldig totdat Halt was afgestegen. Het liefst zou hij zelf voor zijn paard willen zorgen, maar hij wist dat het nu noodzaak was dat Maeve Lynn snel weer naar haar vader werd gebracht. Hij gaf de leidsels aan een van de twee stalknechten en aaide daarna de zachte neus van Abelard. "Ik kom je straks opzoeken, beloofd." Abelard duwde zijn neus tegen Halts schouder. Ga nou maar, haar vader maakt zich vast grote zorgen. "Nu gaan we eerst maar eens naar je vader, als we tenminste weten waar we hem kunnen vinden." Halt wreef nadenkend door zijn baardje. "U kunt hem in het kantoor van Jager Crowley vinden, Jager...," de stalknecht had geen idee wie deze Jager was. Hij werkte nog maar net op het kasteel en had Halt nog niet eerder gezien. "Halt is de naam," zei Halt en de stalknecht wist even niet wat hij moest zeggen. Halt, dé Jager Halt! Meteen sloeg er twijfel toe bij hem. Hij had Halt wel langer geschat. Jammer genoeg voor hem, zei hij die laatste woorden iets te hard. Halt keek hem nors aan en de stalknecht maakte zich uit de voeten. Maeve Lynn bekeek het tafereel met gefronste wenkbrauwen aan. "Later, niet nu. Nu gaan we eerst naar Crowley." Halt deed zijn zadeltas om zijn schouder en ondersteunde het meisje terwijl ze de trappen opliepen. Eenmaal aangekomen bij de vertrekken van Crowley hoorde ze een bezorgde stem dwars door de deur heen. "......het gaat om mijn dochter!" "Natuurlijk helpen we je zoeken Lyam, maar we zijn pas net begonnen. We hebben nog geen idee welke route ze heeft afgelegd of hoever ze gelopen is. Dat moeten we eerst uitzoeken." Crowley gebaarde Lyam dat hij moest zitten en bood hem een kop koffie aan. "We vinden haar wel. Voor nu kun je niet meer doen dan afwachten." Maar Lyam liet het er niet bij zitten. "Maar wat nou als die poema haar te pakken heeft gekregen of als er helemaal niet in de buurt was om haar onderdak te bieden? Crowley, ze is pas zes!" Maeve Lynn opende de deur zonder te kloppen en hinkte naar binnen. "Ik ben niet pas zes, ik ben al bijna zeven!" riep ze met rode wangen.

----------

Hoi hoi! Kwam er net achter dat het alweer zaterdag is en zaterdag betekent update dag :) Dus op de valreep nog een nieuw hoofdstuk voor jullie! Hopelijk vinden jullie deze ook leuk. Het is wel lastig om me in een zesjarige te verplaatsen. "Hey! Ik ben bijna zeven hoor!" "Sorry Maeve Lynn, ik zal het aanpassen." Het is lastig om me in een bijna zevenjarige te verplaatsen. Anyway, laat me weten wat je ervan vind, dat helpt mij ook met het schrijven van de volgende hoofdstukken :) Voor nu een fijne nacht en tot volgende week!

Ranger_wolf21