My Childish Mafia Queen

thirty-one~~Hospital and acceptance

Cathlyn's POV

"Bilisan nyo...wala tayo sa parada!!!!"

"Yes boss!!!"

"Cathlyn...huminahon ka"

Hinawakan ko nang mahigpit ang kamay ni Stephen...

"Sorry Stephen....dapat hindi ka madadamay sa gulo ko....k-asalanan ko toh..."

Hinawakan ko yung pisnge nya.Nakapikit na sya at patuloy parin na dumudugo ang sugat nya.Hindi mangyayari toh kung hindi dahil sa akin.Walang pwedeng sisihin kung hindi ako.Ako ang nagtulak sa kanya sa kamatayan.

"Wala na bang ibibilis ito....bilisan nyo!!!"

"Cathlyn....huminahon ka!!!..walang mangyayari kung isisisi mo ang sarili sa lahat ng nangyari.....kailangan mong huminahon para makapag-isip ka nang plano.....hindi mo kasalanan....walang may kasalanan...."

"Kuya....."

"You're my baby sister and its my duty to protect you...kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ay dapat pinigilan ko na sina papa at tito na sumama ka sa organization...dapat ay normal lang ang nangyayari sayo...."

"It's my fault..."

"No one...."

Naramdaman ko nalang na huminto yung kotse na sinakyan namin papunta sa hospital.Inakay namin si Stephen palabas ng kotse.Sinalubong naman kami ng mga nurse na may dalang stretcher.Dahan-dahan namin syang inilapag doon at mabilis na naming dinala sa operation room.Pinigilan kami ng mga nursena pumasok.Bakit ba ayaw nila kaming papasukin.Gusto ko pang makita si Stephen.Gusto ko na nadoon ako para mabantayan sya.Gusto ko nandoon ako sa oras na nahihirapan sya...gusto ko nandoon ako sa tabi nya.Karamay nya sa sakit na dinadanas nya.....bakit nila ako pinipigilan....

"Bakit nyo ako pinipigilan.....huh!!!....hayaan nyo akong pumasok....kailangan nya ako doon...kailangan nya ako...Pa...please kailangan nya ako doon...."

"Cathlyn anak....hayaan mo na ang mga doctor ang umayos doon. Magtiwala nalang tayo sa kanila..."

Umupo nalang ako sa upuan at pinunasan ng marahas ang mga luhang patuloy na umaagos sa mata ko.May pagkakataon na matapang ako.Kayang-kaya ko ang lahat dahil matapang...malakas....pero ngayon.

Kaya ko ring maging mahina para sa taong mahal ko.

Narandaman ko nalang na may yumakap sa akin.

"Anak...wag kang mawalan ng lakas ng loob.Malalagpasan mo rin yan.Walang impossible anak kung maniniwala ka...."

Yumakap nalang ako...Tama si papa....kaya yan ni Stephen.Kailangan ko lang na maniwala dahil alam kong kaya nya yun.Malakas si Stephen kagaya ko.Kaya nya yun.

Dumating ang mga parents at kakilala ni Stephen.Walang pagsisisi na nilingon ako.Parehong nagsasabi na lakasan ko ang loob ko.

"Tita....si Stephen---"

Nabigla ako ng yakapin ako ni tita.Naramdaman ko na tumulo na naman ang luhang gusto ko nalang na mawala.

"Sorry tita--"

"No one's fault darling"

Napayakap nalang ako sa parents ni Stephen.Ayokong may madamay pa sa family ko na pwedeng mangyari katulad ng kay Stephen....

Ilang oras na kaming naghihintay sa doctor.Pero sadyang matagal talaga.Nakita ko na parating si Ate Allison at may dalang bag.

"Ate Allison....sorry...kasalanan ko--"

"Walang may kasalanan Cath"

May inabot sya sa akin.Yung bag na dala nya.

"Magbihis ka muna ng damit.Tignan mo yang suot mo....marumi...sige na...magbihis ka muna."