My Childish Mafia Queen

forty-four~~news

Cathlyn's POV

"Tapos na ang lahat....walan na yung grupo ko..binigay ko na ang huling pera sa kanila at ang iba ay nagkanya-kanya na...ako...nandito...tinuloy na yung ginagawang mga business na iniwan nyo....kami ni Stephen ay ok lang....sorry matagal akong hindi dumalaw...mahirap kasi...ang tagal at ang dami kong ginawa nang mawala na yung grupo ko...ganito para ang mabuhay na normal lang...I mean yung walang problema na kailangan sulusyonan agad....normal na tao lang...ikaw ma at pa...ayos lang ba kayo diyan....madilim ba diyan....magdadala ako ng flashlight diyan...charrrr....alam kong maraming maraming marami pa akong gagawin bago ako pumunta diyan..."

Nakaupo ako sa damuhan sa puntod nina mama at papa..Ilang taon na ba ang lumipas....Apat....lima....limang taon na pala...Pumunta kasi ako ng ibang bansa, doon sa business na ginawa ni na papa at mam...Pagkatapos matapos ang lahat ay bumitaw na ako sa pagiging isang boss ng isang grupo.....Tumayo ako sa damuhan at humarap sa kanila...

"Ma..pa..mauna na ako .....may bibisitahin din akong tao na matagal ko nang hindi na pupuntahan....siguro galit na siya kasi matagal ko na siyang hindi binibisita....maatat na tao...kilala nyo na sya....geh ma !!! Pa!!!"

Lumakad ako ng lumakad...Malapit lang kasi dito yung pupuntahan ko....

"Dito ba yun....dito....ito!!!..ay mali...sorry po!!...tabi-tabi po..may dyosang dadaan...."

Lumakad lang ako ng lumakad..Napangiti ako  nang makita ko na yun..nakita ko yung ngiti niya na lagi kong namimiss...Lumapit ako doon at naglagay ng bulaklak...

In loving memories of.....
               BLADE FUENTABELLA

Wala na kasi siyang kapamilya.Kaapelyido lang niya si Sabrina pero hindi sila magkamag-anak.Ako na ang umayos sa burol niya.Blade ang ipinasulat ko sa lapida niya at Fuentabella ang apelyido....

Pagkatapos kasi niyang sabihin ang huling sinabi niya ay itinakbo ko siya sa hospital....pero wala na siyang buhay nang nandoon na...nagstraigth na yung life line.

Napasuntok pa nga sa pader nung time na yun...Akala ko masasagip pa ang buhay niya..

"Hi....matagal akong hindi dumalaw dito ehhh....Siguro pagkapunta mo diyan ay binulyawan ka na ni papa...kasi alam mo na yun....Maraming nangyari sa buhay ko..Grabe...ang hirap makipag-usap sa mga investor pero ok...carry naman...."

Napatingin ako sa litrato niya.
Naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin sa aking balat...grabe parang galing sa freezer yung lamig...pero alam kong siya yun...

"Ok naman kami ni Stephen.Sumunod siya sa akin sa ibang bansa.Tinulungan niya ako kung paano ang gagawin...Siya ang business partner ko kaya....kung buhay ka man sana tatlo tayo sa business pero hindi ehhh...iba ang takbo nang buhay natin.....alam mo yun at alam ko rin yun....ok lang....lagi naman kita dinadalaw dito....ito ahhhh..real talk toh...alam mo ba na parang nagmukha lang akong tanga ng pumunta tayo sa orphanage kasi..ikaw pala yun.....diba....mukhang ka ring tanga nun....peace tayo Blade..."

Nakaramdam na ako na parang may dumapo sa balikat ko...isang flower petal...Kinuha ko yun at napangiti ako...

"Ang cheap mo ahh..mamimingay ka na ngalang ng bulaklak ay di pa buo...."

Nilagay ko yung petal sa lapida niya katabi ng litrato niya...Masyado hindi maganda ang nangyari sa amin....At gusto ko sanang ibalik ang araw na pwede pa naming pag-usapan ang gulo para matapos na pero pareho kaming nagpalamun sa galit, sa emotion......

Totally hindi ko alam kung bakit ko nagawang patawarin si Blade...Di ko alam kung paano...pero baka sadyang naging malapit sa akin si Blade kaya napatawad ko siya ngayon.....Kaibigan ko siyang matalik...masakit isipin na ang matalik kong kaibigan na nagpanggap lang ay siya ang pumatay sa magulang ko...pero wala na ehhh....nangyari na...ang kailangan lang ngayon ay acceptance sa mga nangyari....

Nakaramdam ako ng braso na yumakap sa akin.Una akala ko ay si Blade na..kinabahan ako...pero nang makita ko kung kaninong braso ay napangiti ako...si Stephen lang pala..

"Hi...."sabi niya..

"Hi din.."

"Hindi ikaw....si Blade ang sinasabihan ko...."

"Hmmmm!!...edi kayo na..."

Kakalas na sana ako sa yakap niya pero hinigpitan nya pa nang lalo at narinig ko pa na tumatawa siya....Di ko nga alam pero madali akong mainis sa kanya....ang pangit niya lara sa akin at ang amoy niya....

My goodness!!!...wag mo nang tanungin pa dahil alam mo...yung parang amoy ng poso negro na larang nakakasuka na ewan....

"Doon ka nga...."

"Hmm...ayaw ko..."

"Nahihilo ako sa amoy mo...ang tapang ng pabango yata.."

"Hindi ako nagpapabango....natural scent ko yan..."

"So mabaho pala..."

"Hindi naman ako mabaho....tuwing dadaan nga ako sa maraming tao ay napapalingon sila sa akin dahil mabango ako...yung parang sa commercial ni Pia na Ms Universe..."

"So ganun....edi doon ka sa mga tao na yun...ta ambaho nga....grabe....."

"Baka ilong mo yung may problema"

"DOON KA NGA!!!!..."

"Shhhhh..wag kang maingay...nasa cemetery tayo...."

"So??!!...wala akong pake!!"

"Cathlyn baka magising lahat ng patay"

"Paki...pupunta ako sa Busan"

"Bakit naman??"

"Doon ang safe na lugar para sa mga zombie"

"Hahaha...uwi na nga tayo...."

Napatingin ako sa phone niya ng may tumawag....

"Si mama yung tumatawag....sagutin ko lang ahhhh"

Tumango nalang ako..Ilang minutes lang ay natapos na siyang makipag-usap..."

"Anong meron???"

"Ah...ano...kailangan ako sa bahay....mauna na ako Cathlyn..."

"Sige...."

Hinalikan niya muna ako...pero tinulak ko rin siya...ambaho niya kaya...Ngumiti lang ako sa inakto ko at umalis na sya.....

Totoo lang ay sana ako ang mauuna na aalis sa kanya...kasi may dapat akong icheck sa clinic....naunahan niya lang ako...

Magpapacheck-up ako...

*****

"Ms.Clarkson...you're two months pregnant..."

"Pohh...baka mali yang  nandyan sa ano ba yang tawag dyan?"

"Hindi pa ako nangkakamali...."

"Ilan ang dwarf ni Cinderella?" mabilis na tanong ko kay Doctor..

"Seven..." mabilis niya ring sabi niya.

"Ohh...doc...nagkamali na kayo....si Snow White ang may Dwarfs..."

Napakamot nalang sa ulo si Doc..hahaha.....