KIZIL KAFA & MAVİŞ

Bölüm 18

...
Ağlıyordum çünkü çaresiz ve yanlız bir kızdım artık ;

Birinin beni omzumdan dürtmesiyle bu kabustan uyanmıştım. Hıçkırarak ağlıyordum. Ağlamam durmuyordu. Çok kötü bir kabus görmüştüm ve etkisinden çıkamıyordum...

Dürten kişiye baktığımda Kuzey olduğunu gördüm. Başka biri olsa rüyanın etkisinden kurtulmak için sarılırdım ama ona sarılamazdım. Çünkü o cool çocuk mavişti.

"İyi misin Kızıl?" dedi. He iyiyim. Hatta birazdan sınıfın ortasında göbek atıcam.

"Değilim maviş."dedim.

"Niye?"

"Ne niye?"

"Ne diye iyi değilsin diyorum işte."diye bağırdı. Yavaş maviş. Ne bağırıyorsun. Mala bak ya.

"Sanane be! Kendi işine baksana sen. Benimle uğraşmayı bırak artık" onun gibi bende bağırdım.

"İyi misin diyen de kabahat. Kötüysen banane ya. Geber umrumda olmaz." diye yüzüme yüzüme haykırdı. Sonra da sınıf kapısına doğru yürümeye başladı.

Yanımdan ayrılırken yüzüme bakmamaya çalışıyordu.

Maviş gittikten sonra kendime gelmek adına elimi yüzümü yıkamaya karar verdim. Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra kantine indim. Karışık tost ve ayran söyledim. Siparişlerimi aldıktan sonra boş bulduğum bir masaya oturdum.

Telefonumdan neşemi yerine getirecek birkaç video açıp izlemeye çalıştım ama olmadı. Her seferinde aklıma gördüğüm kabus geliyordu. Çok kötüydü. Etkisi hala geçmiyordu. Sanki birazdan herkes beni bırakıp gidicekti ve ben yanlız kalıcaktım. Sorun yanlız kalmak değildi. Yanlız kalmayı seviyordum. Asıl sorun sevdiğim insaların gidecek olmasıydı. Öyle birşey olmaması için içimden dua ettim. Ailem,arkadaşlarım hepsi benim için çok değerlilerdi. Onlar olmadan napardım bilmiyordum.

Karşımdaki sandalye çekilip dolunca kafamdaki düşüncelerimde uçup gitmişti.

Bade gelmişti. En yakın dostum. Kardeşim...

"Asel iyi misin? Birşey mi oldu? Bana anlatabilirsin. Biliyorsun değil mi? Kim canını sıktı? dedi. Canım arkadaşım. Beni düşünüyor. Buna ihtiyacım vardı. Derdimi birilerine anlatmaya ihtiyacım vardı.

Ona gördüğüm kabusu ayrıntılarıyla anlattım. İçim rahatlamıştı. Sanki üzerimde bir yük vardı ve o yük anlatınca kalkmıştı.

"Bak Asel. Ben burdayım. Ateş burda. Diğer arkadaşların burda.Ailen yaşıyor ve mutlu. Sen iyisin. Bu sadece bir kabustu. Bak ne olursa olsun yanındayız biz. Seni seviyoruz. Anladın mı Benim kankacım. Hem rüyaların tersi olur."dedi.

"Gerçekten mi?dedim. Bunu bilmiyordum. Boşuna üzülmüşüm. Ayrıca fazla abartmıştım.

"Biz neyiz?????"diye bir an da kantindeki insanların olduğunu umursamadan bağırdı.

Küçüklüğümüzden beri her sıkıntımızı birlikte çözdüğümüzde bu sözü derdik. Şimdi de bir sıkıntım vardı ve o çözmüştü.

"BİZ SONSUZA KADAR HEP KARDEŞİZ"...

Bölüm sonu...

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorumlara yazmayı unutmayın. Vote atarsanız çok sevinirim. Okuyan herkese teşekkür ederim. (Elimden geldiğince uzun yazmaya çalıştım.)3k olmuşuzzzzzzz. Ya sizi seviyorum 😻😻
Nice k'laraa💙💙💙💙