SINISTER NIGHT | Completed

o9

Jam

     "You must be joking! This must be a fucking dream!" Moises screamed in frustration. Kulang na lang ay iuntog n'ya ang sarili sa pader o kaya sampalin ang mukha para magising sa katotohahan.

"Ibang tao? Jam, we're the only people in this house. Dumating 'din tayo ng tayo-tayo lang 'din!" pagpapaliwanag ni Yvone.

"Tama si Yvone," pagsang-ayon ni Dane. "Kaya paanong nagkaroon ng ibang tao dito sa bahay na 'to."

"Baka naman may naninirahan na rito na serial killer o baka naman cannibal?!" asik ni Kobe.

"O baka nasundan tayo? I mean, baka may tao na talagang may intensyong saktan tayo kaya sinundan tayo hanggang rito?" napalingon ako nang nagsalita naman si Jewel. "May napansin ba kayong nakasunod sa atin?"

May nakasunod ba sa amin?

I don't know. We were busy talking to each other while on the road. Nang makarating 'din kami rito, wala akong napansing mga nakaaligid.

"Ikaw ba, Moises—?"

"Tsk! Sinasabi ko na sa inyo, nasa ating grupo lang ang pumatay sa kaibigan ko, and that's Rose for fuck's sake!" muli na naman n'yang pagdidiin.

"Hindi ko nga pinatay si Arjay!" depensa ni Rose. She was crying in frustration, dinidiin s'ya ni Moises sa bagay na hindi n'ya naman ginawa.

"Tangina naman kasi Moises—" Gabriel was cut off when Rachel screamed.

"W-Wala akong pakialam kung sinong killer o hayop pa ang pumatay kay Arjay! Gusto kong makaalis dito h-hangga't wala pang susunod na mamatay sa atin!" she cried. Jewel and Dane had to calm her down.

Another lightning striked from the dark night sky.

"Umalis na tayo rito," I said using my trembling voice. Pinilit kong itayo ang sarili kahit pa hinang-hina pa ako sa nakita kanina. That bloody corpse of Arjay was forever embedded on my mind.

Pinilit na 'ring kumalma ng iba at tumayo. Si Rachel ay kailangan pang tulungan nina Dane at Jewel na tumayo dahil sa labis na panghihina.

"Van. Nasa garahe ang van. Tara." naunang umalis si Yvone saka kami sumunod.

Magkakasama kaming bumaba at pumunta sa garahe. Magkakadikit kami sa takot na baka isa na naman sa amin ang mawala.

My hand were squeezing Gwen's. I had never felt this kind of fear in my life.

I even hadn't seen a dead body until now.

"'Wag ka bibitaw sa akin," bulong sa akin ni Gwen. I gave her a quick nod. Nilingon ko 'rin ang iba na tahimik na naglalakad. Maririnig mo ang bawat mabibigat naming hininga at ang mabilis na pintig ng aking puso na halos bumingi sa aking tenga.

I hope that all of this was a nightmare.

Nadaan namin sa sala ang nakabukas pa 'rin na projector. Ilang segundo pa kaming naglakad hanggang sa marating namin ang pinto papunta sa garahe.

We immediately entered but we where surprised on what we'd seen.

Another bolt of fear stroke down my spine. My body felt tensed and cold.

Naghalo na naman ang sigawan at ang mga malulutong na mura ng aking mga kaibigan. Muli na naman kaming nagpanic.

The van...

Our freaking van!

Its four wheels were all stabbed by a knife that was left on the other wheel.

Ngayon... hindi na kami makakaalis!