11

34 2 0
                                    


Third Person

      
      Sa itaas ng madilim na kalangitan, patuloy ang pagkislap ng kidlat at ang pagyanig ng kulob— pahina nang pahina ang ulan hanggang sa tuluyan na itong mawala, leaving the entire forest wet. Unti-unti namang sumisilip ang buwan, dahilan para mas makita ng kanilang mga mata ang bangungot na kanilang kinakaharap.

Samantala, sa kabilang bahagi ng bahay, maririnig ang nakakakilabot na tili ni Rachel habang pilit na pinapasok ng salarin ang pinto. Dahil sa nangyari kanina, nagkawatak-watak ang grupo nila.

Masyado s'yang nataranta at hinayaan na lang ang paa ang kusang magdala sa kan'ya palayo sa kapahamakan. At dito s'ya dinala, sa lumang master bedroom, kasama si Moises.

Patuloy s'ya sa pag-iyak at pagsigaw sa sulok ng silid na s'yang kinainis ni Moises. "Tumigil ka nga sa pag-iyak, putangina!" bulyaw nito.

But it didn't make her silent, mas lalo pa s'yang umiyak sa takot nang malakas na namang kumalabog ang pinto. Moises couldn't think of anyway to hide from whoever that monster outside.

Dahil sa takot na baka makapasok ang salarin, out of instinct n'yang hinatak ang kama papunta sa pinto para gawing harang. It took him a while to pull the entire bed dahil mabigat ito.

"Ayoko pa mamatay, ayoko pa mamatay! Parang awa n'yo na!" Rachel cried. Kulang na lamang ay mapunit na ang kan'yang lalamunan at lumuha s'ya ng dugo.

She suddenly thought of her family. Her beloved mother and father. Her siblings.

If she die tonight, they would suffer.

"FUCK!" Moises cursed loudly when the killer's knife pierced through the wooden door. Muli pa nitong tinaga ang pinto hanggang sa magkaroon ng butas kung saan s'ya pwede sumilip.

His lower lip almost bleed in both fear and tension. Hindi sapat ang harang na ginawa n'ya, the killer was too eager to end their lives tonight— at hindi n'ya hahayaan 'yon.

He would do anything to save himself. Lalo na't kinain na ng takot ang kan'yang sistema. He could do even the most impulsive thing just to live and survive the night.

Patuloy na pinagtataga ng salarin ang pinto hanggang sa makagawa na ito ng malaking butas doon. Moises wandered his vision across the room, hoping to find anything useful. But all he could see was his crying friend and other bullshit things. It seemed like nothing could save him, He was trapped.

Akmang sasabunutan na n'ya ang sarili nang bigla s'yang may mapansin. Sa sahig kung saan kaninang nakalagay ang kama, may napansin itong trapdoor. That made a bell ring on his bed.

Trapdoor! Her friend mentioned it earlier. Lalapitan na n'ya sana ang trapdoor nang biglang sumigaw si Rachel.

"MOISES!"

It was late for him when the killer's knife pierced through his back. He could feel its sharpness cutting his flesh. He groaned in pain, loudly. The killer was about to give him another stab nang tumalon sa likuran nito si Rachel.

"Layuan mo s'ya!" She tried to bite the killer's neck but the killer grabbed her hair and then pulled her down to the grown. It almost felt like her scalp were slowly ripped out of her head. Halos mamuti ang mata n'ya sa sakit nang tumama ang likod n'ya sa pader.

SINISTER NIGHT | CompletedWo Geschichten leben. Entdecke jetzt