ကျင့်ရှန့် ခန္ဓာကိုယ်ကိုအပေါ်ကတစ်တစ်ခု
အုပ်မိုးထားပြီးလေးလံနေသလိုခံစားလာရ
တာကြောင့် မျက်လုံးမဖွင့်သေးချင်ပေမဲ့လဲ
ဖွင့်ကြည့်မိသည်...
အားးးးးးး ဘာရီးလဲ
ကျင့်ရှန့်ရဲ့အာဗြဲစွာအော်လိုက်တဲ့အသံကြောင့်
ဟွားပေါင်နိုးလာကာတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး
ဘာလို့လဲ
ခဗျား ခဗျားဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့
အိပ်ယာပေါ်ရောက်နေတာလဲ
ဒါမင်းရဲ့အိပ်ယာဟုတ်လို့လား
သေချာကြည့်ပါဦး ကလေး
ကျင့်ရှန့်ဘေးပတ်ဝတ်ကျင်ကိုတချက်
ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်လိုက်သည်
အင်း ဒီလောက်သန့်ရှင်းနေတာ ငါ့အခန်းတော့
မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူး..
ဟီးဟီး ကျွန်တော် အခန်းမှားတာထင်တယ်
အင်း
သွား သွားလိုက်ဦးမယ်နော် ဟီဟီး
ဒီလိုသွားလို့ဘယ်ရမလဲ ပြန်အိပ်ဦး
ပြောကာဟွားပေါင် ကျင့်ရှန့်ကိုပြန်ဆွဲ
ဖက်လိုက်သည်
ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်ကွာ ဖယ်ဆို
ရှူ းး တိုးတိုးနေမဆူနဲ့..
ဟွားပေါင်စကားကြောင့် ကျင့်ရှန်ခနမျှကြောင်
သွားကာ....
ဘာ ဘာလို့နေရမှာလည်း ဖယ် မဖယ်ရင်
ကလိထိုးမှာနော် ဟွန့်
အင်း
တကယ်လုပ်မှာ
အင်းလို့
ကလိကလိ..... ဟင်
ကျင့်ရှန့်ဟွားပေါင်အား ကလိထိုးသော်လည်း
တုတ်တုတ်မျှမလုပ်သောကြောင့်......
ခဗျားမယားဘူးလား
အင်း
ဘာလို့လဲ
မသိဘူး
ဟာာ တော်ပြီ သွားတော့မယ်
ဟွန့်..
မျက်စောင်းကလည်းခဲသွားသေး
ခြေထောင်ကလည်း ဟွားပေါင်ဗိုက်ကို
ကန်သွားသေးသည်...
ဟွားပေါင်ကတော့ရယ်လျက်သာ...
.
.
.
.
.
.
ဝူရှဲ့ ကျင်းဝူရှဲ့ ရေ ထတော့လို့
