Broken Man's Missing Piece

Chapter 5

PENELOPE

Binura ko ang message niya at nilagay siya sa block list ng phone ko. I don't know why he wants to talk to me about what happened in the past. Mabilis ko na lamang na tinapos ang lesson plan ko at tumungo agad sa kusina para makapagluto ako ng dinner namin.

"Nako ka namang bata ka! Nandito ka nanaman." saway sakin ni manang nang makitang nakikialam nanaman ako sa kusina

I laughed at her and continued chopping the meat. Hindi pa ito nasasanay sa akin na laging tumutulong sa kusina kahit ilang taon na siyang nagtatrabaho sa amin.

"Manang, ito na nga lang nagagawa ko dito sa bahay." natatawang sabi ko sa kanya

"Maupo ka na lang dyan sa sulok o sa sala at magpahinga. Nagtratrabaho ka araw-araw at nag-aalaga ng isang bata at tatlong matatanda." naiiling na sabi nito at inagaw niya ang mga ginagawa ko

Mas lalo akong natawa sa sinabi ni manang. Hinayaan ko na lamang siya na magluto dahil mukhang hindi na ako nito hahayaan na tumulong. Pasimple na lamang akong naghuhugas ng mga ginamit sa pagluluto at pag-aayos ng mesa.

"Alam mo hija, malas ng tatay ng anak mo at iniwan ka. San pa ba siya makakahanap ng babaeng kagaya mo? Masipag sa trabaho at sa bahay. May mga lalaki talaga minsan na puro pasarap ang alam sa buhay. Gagalawin ang babae tapos pag nakabuo, ayon tatakbuhan." naiiling na sabi niya

I fell silent. She has a point but the thing is, hindi naman ako iniwan. Hindi naman naging isang iresponsableng ama si Darnell. He has no idea that he have a child with me and we were not in a relationship. I became a one night mistress.

The dinner went by loudly, I mean literally loud. The three old guys were always praising Sunny for babbling some incoherent words and my daughter just loves the attention that she gets from them. I canmt help but roll my eyes at them. Baka lumaki ang ulo ng anak ko dahil sa ginagawa nila.

"Anak, wag mong itapon 'yan. That's bad." pangangaral ko sa kanya nang bigla itong magtantrum

Sinamaan ko ng tingin ang mga pinsan ko nang pilit nilang nilalaro si Sunny kahit alam nilang oras na ng pagtulog niya.

"When I say Sunny's bedtime, it is Sunny's bedtime and I mean it." madiing sabi ko sa kanila

Malungkot silang tumangong dalawa at humalik sa anak ko. They said their sad goodbyes to my daughter na akala mo di na sila magkikita sa susunod na araw.

I finally found myself at peace after I put Sunny down on her crib. A smiled when I heard her cute little snores. A sudden ring caught my attention.

Isang unknown landline number ang tumatawag. Sinagot ko iyon agad dahil baka importante.

"Hello, Penelope Manuel speaking. How may I help you?"

The person on the other line stayed silent but I can his/her breathing. Tinignan ko ulit ang screen baka binaba na pero hindi naman. Hindi lang ito nagsasalita.

Ah. Baka shy type?

"Hello, who—"

"Penelope, are you avoiding me?"

Muntik ko nang mahulog ang telepono ko nang mapagtanto ko kung sino ang nasa kabilang linya. This is dangerous.

"SORRY, are you okay?" tanong ko sa batang nabangga ko

I helped him stand up and I suddenly recognized the kid. It was Darnell's son. His cold gaze met mine and he nodded his head to acknowledge me.

"Thank you, Teacher Manuel." he said shortly before nonchalantly waving his hand and ran away