Madly (IN LOVE SERIES #1)

Simula

Simula

Simoy nang mainit na hangin ng Maynila ang bumungad sa akin pagkababa ko ng eroplano. Sa wakas! Home! Finally home! Nasasagap ko na ang maduming hangin ng Pilipinas. Matagal tagal din akong nawala. Hila ang aking maleta, wearing my Chanel aviators, I walked like a model in the runway of the airport.

 I wonder what happened in the past years? May nagbago kaya? Oh, well. You're doing it again, Charity. You came back to work not to reminisce the past. Marahan akong natawa. I've never moved on, alright. It's okay to reminisce the past. It's okay to face it. 

Really, Charity? No, it's not okay. It's still hurt, big time!

Nakalabas ako ng paliparan ng matiwasay. Huminga ako ng malalim at nilanghap ang hangin na ilang taon ko ring hindi nalanghap.

"I miss you, Philippines! Good to be back home!" Sigaw ko sa gitna ng maraming taong nag-aabang ng kanilang sundo.

Oh, wait! Kinuha ko ang cellphone ko at ni-dial ko ang numero ng aking kapatid.

"What's up, brother!" I said after a series of ring.

"I guess, you already landed, huh?" he said, chuckling. Ngumisi ako kahit hindi niya nakikita, "Nandiyan na si Natalia, ah? Hindi pa kayo nagkikita?"

"Natalia? Bakit si Natalia?" I asked confused.

"I'm busy, baby. And besides, she's excited to the point that she volunteered herself to fetch you, Doctora!"

At ikaw hindi excited? Tss. Babawian kita 'pag nagkita tayo, Charles!

"Oh, well, tss." I rolled my eyes, "Mas mahalaga pa ba 'yan? Isusumbong kita kay Chase!"

"Come on, Charity! Nadiyan na si Natalia. Hanapin mo na lang. Gotta go! Bye baby!" At pinatayan ako ng cellphone! What the fuck, brother!

Wala na akong nagawa kundi hanapin ang magnadang si Natalia. Sa dami ng tao, malabo na makita ko siya dito sa kinatatayuan ko. Naiiling akong naghanap. Hindi naman ako nahirapan dahil agaw pansin ang kagandahan ng kaibigan ko.

"Natalia!" I shouted. Lumingon siya at nanlaki ang mga mata.

"Doctora! Oh my gosh!" She run and hugged me. Muntik pa kaming matumbang dalawa! Natatawa naman akong kumalas.

"Limang buwan lang tayong hindi nagkita, ah? Namiss mo agad ako?"

"Of course! My gosh! Ang ganda mo ah?"

"Tss. Don't state the obvious, Natalia." I raised my kilay.

"Let's go!"

Tuwang tuwa siyang kumapit sa braso ko. Natalia is a nurse and my secretary. I've meet her years ago. Noong umalis ako ng Pilipinas at nagpunta sa Australia, siya ang una kong naging kaibigan. Hindi naman siya mahirap kaibiganin. Kagaya lang din siya nina, well, Aya and Chrishane. Stop right there, Charity. Baka kung saan ka na naman dalhin ng mga iniisip mo!

"Natalia, sinong kasama mo?" I asked nang tumigil kami sa isang metallic gray na luxury car.

"Wala." sagot niya sabay ngisi. Iwinagayway pa niya sa harap ko ang susi. "Your damn of a brother lend me his new flashy car and I drove."

"What!?" Naningkit ang mga mata ko, "Madamot yun ah?"

"Tss. Mataray ako, wala siyang magagawa," Natalia rolled her eyes "Hop in, Doctora."

"Whatever!"

Maingay ang naging biyahe namin. Maraming kwento, syempre, kahit limang buwan lang naman kaming hindi nagkita. Maraming nagbago sa Pilipinas. Mas dumami ang mga establishments and high end buildings. Mas dumami rin yata ang mga sasakyan dahil sobra ang traffic. Iba't ibang billboards ang nakabalandra sa daan. Mga bagong mukha na siguro ay bagong artista.