Madly (IN LOVE SERIES #1)

KABANATA 15

KABANATA 15

TALK

Our unplanned vacation ended with bliss. It was short but full of fun and laughter. It was great that they bombarded me in Lucena dahil kung hindi ay baka natulog lang ako magdamag doon!

After that day in the field, we did different activities they haven't tried before like pukpok palayok, patintero at luksong baka. Ang maarteng alien ay tuwang tuwa lalo na sa luksong baka. Ewan ko ba sa maarteng alien at hindi alam ang mga larong pinoy. They did miss the fun and excitement of their childhood.

"Kailan ulit ang uwi mo, Ate?" malungkot na tanong sa akin ng kapatid ko. Narito kaming dalawa sa kwarto ko. Ngayon ang balik namin sa Maynila. I looked at him straight on his sad eyes.

"Sa Christmas break, Robi." I answered and smiled. Lumapit sa kapatid at niyakap ito. "Huwag mo akong mamimiss masyado."

"Ate... hindi naman ikaw ang mamimiss ko eh... Si Kuya Isagani ang mamimiss ko."

What? Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at sinamaan siya ng tingin.

"Bakit siya ang mamimiss mo? Siya ba ang kapatid mo?"

"Hindi. Pero mas masaya siyang kasama kesa sa'yo!" he said then walked out from the room grinning. Ugh! Boys!

"Conrando!"

Sinundan ko siya sa labas. Naroon na siya kina Isagani at nakikipag high five. Idol niya talaga si Guhit? Iba rin ang karisma ng hari!

"Sama ka pag umuwi si Ate, Kuya Isagani," I heard Robi said, suggesting it to Isagani. I rolled my eyes at his suggestion.

"Hoy, Conrado! Huwag mo ngang binibigyan ng idea si Isagani!"

"Whatever, Ate!"

Pwede bang ipagbili ang sariling kapatid? Minsan nakakainis ang isip bata kong kapatid. Hindi ko alam kung saan nagmana. Iyong gandang lalaki at konting kalandian, sigurado ako sa akin pero iyong pag iisip niya? Hindi ko alam!

"Anak, mag -iingat kayo sa pagbiyahe," Papa interrupted us. He's a bit off. Pansin kong noong isang araw pa siya parang may malalim na iniisip. Minsan, nakikita ko siyang nakatitig lang sa akin. Para talagang may gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi.

I wanted to ask him what is the problem but I know my father. If it is a problem, he will tell me immediately. No second thoughts and delay. But after observing him for consecutive days, it is not a problem at all. It was just... he wanted to tell me something I didn't know. Like a secret or whatsoever.

"Opo, Papa," iyon na lang sinabi ko. May tamang panahon para sa kung anoman ang gustong sabihin Papa.

I bid my goodbye to Papa and Robi. I really wanted to ask Papa of what is happening but there is always this feeling that stopping me from doing it. Feeling ko, kung sa balita iyon, bad news. Pero lagi ko na lang bang aalisin iyon sa isipan ko? Lagi ko na lang bang isasawalang bahala ang mga napapansin ko kay Papa? Lagi na lang bang "bahala na"?

This is making me insane. I really hope that next time I spent my vacation here, my father is ready to talk about it. I hope so.

Tatlong sasakyan ang gamit namin pabalik ng Maynila. Dumating si Butler kanina kasama pa ang tatlong body guard nila. Everyone settled themselves inside the car. Si Aya and Chrishane ang sa sasakyan ni Barron. Kaming dalawa ni Isagani sa sports car niya kasama si Butler at isa pang body guard. Ang dalawa pa ay sa SUV.

"Conrado, huwag mong kalimutan ang bilin ko kung ayaw mong Manila no more!" silip ko sa bintana ng sasakyan at ang magaling kong kapatid? Tinawanan lang ako!