Hold It Back Together [COMPLETED]

CHAPTER 11

Reyana's Pov
Heto na naman ako, nangungulila sa yakap mo. Paano ko na naman sisimulan ang araw ng hindi ka nakikita ang hirap, ang hirap na namang mabuhay.

Owen's Pov
Dahil nga short lang ang dala kong pera, pinagpabuti kong dito na lamang sa kotse magpalipas. Mababaliw talaga ako kapag hindi ko na kikita si Reyana pero paano siya makakapagmove-on kung nasa tabi pa din niya ako, pero bakit ganito ang nararamdaman ko naguguluhan na ako. Mahal ko parin ba si Reyana? Siya parin nga ba ang nilalaman ng puso ko? Naguguluhan na ako!? I'm so confuse. *Biglang may nag-alarm* Teka? Phone ito ni Reyana ah.

*Bahay ni Reyana*

Lea: 6:30 na pala, malalate na tayo Reyana. Hindi kapa ba maliligo?

Reyana: Tinatamad akong pumasok.

Lea: Reyana naman, ikukulong mo na naman ba ang sarili mo dito sa bahay ha. Hindi kaba nagsasawang titigan ang kesame!? Kunti na lang tuluyan kana talagang mababaliw. Hala siya maligo ka dun.

Reyana: Ayaw ko.

Lea: Malay mo bumalik si Owen sa school kasi diba? Hinahanap niya yung files niya.

Reyana: Oo nga nuh!? Good Idea!

Lea: Hay baliw, uto-uto at naniwala ka naman!?

Reyana: Malay mo diba! Wait lang maliligo muna ako hintayin mo ko ha.

Lea: Hay tuluyan kana atang nabaliw.

Pumasok na si Reyana sa CR para maligo

Angeline: Tita? Si Mame?

Lea: Nasa CR naliligo at mukhang tuluyang nababaliw! Try mong samahan na sa ospital ha.

Angeline: Kasalanan din naman natin Tita kung hindi sana natin sila kinulung dito edi sana hindi nangyare yung mga dapat na nangyare.

Lea: Wala na tayong dapat pagsisihan pa. Hayy, hindi ko na alam kung may pag-asa pa ba yang Mame o tatanda na lang na dalaga e.

Angeline: Hayy Tita wag nating sukuan si Mame I'm sure someday magiging okay na din ang lahat.

Lea: I hope so.

Pagkatapos maligo ni Reyana ay dumaritso na agad sila ni Lea sa School.

Owen's Pov
Bukas ang office ni Reyana kaya pumasok na din ako baka kasi nandito lang din yung mga files ko. *Binuksan ang drawer ni Reyana* Teka? Picture ko ito ah. Teka.. *Nakita niya ang mga larawan ni Reyana* Teka? Sa New York ito ah. *Tiningnan niya ang likod bg larawan* Ito din ang araw na nagpunta ako sa New York, ibig sabihin nun? Sinundan ako ni Reyana? Ito ba yung sinasabi niyang hindi niya masabi sakin. Hinabol niya ako? Pero bakit hindi man lang siya lumapit sakin? Hindi ko namamalayang tumutulo na din pala ang luha ko.

Reyana: Anong ginagawa mo dito!?

Owen: Reyana?

Reyana: Bakit ka nandito ha! At bakit mo pinakilaman yan?! *Sabay tangkang kunin ang mga litrato*

Owen: Hindi ko maintindihan Reyana. Pumunta ka sa New York?

Reyana: Akin na nga yan!?

Owen: Answer my question first!

Reyana: Owen ano ba! Sabing akin na yan e!?

Owen: No! I said answer my question first.

Reyana: Fine! I'll tell you the truth. Pumunta ako sa New York the day na nagpunta ka din. I followed you, sinundan kita kung saan-saan kasama mo si Monique.

Owen: Pero bakit hindi mo man lang ako nilapitan?

Reyana: Haha lalapitan kita?! For what kung masaya kana sa iba? Guguluhin pa ba kita?

Owen: Reyana..

Reyana: Alam mo hindi ko nga alam e kung totoong minahal mo ko o imahenasyon ko na lang din lahat HAHA, kasi miski ako naguyo mo.

Owen: Noo...

Reyana: Inakala ko na mahal mo din ako na hindi mo ko ipagpapalit kagaya ng mga sinabi mo. Inakala kong papakasalan mo ko.

Owen: Reyana, I'm sorry.

Reyana: Muntik ko ng hilingin na sana si Bea Alonzo na lang ako para harap harapan kong sabihin sa'yo na "Sana ako na lang, sana ako na lang ulit"

Owen: Ito ba yung sinabi mong gusto mong sabihin sakin?

Reyana: Oo! Gustong gusto kong sabihin sa'yo lahat ng bakit ko! Kung bakit mo ko iniwan? Bakit mo ko pinagpalit? Bakit mas pinili mong manatili sa piling niya kesa bumalik dito sa Pilipinas. Owen, sabi mo babalik ka. Sinabi mo yun e babalik ka! Sabi mo babalik! Naghintay ako. Hinintay kita kasi naniwala akong babalik ka. Hinintay kita!

Owen: Reyana I'm sorry.

Reyana: Lintek na I'm sorry yan!? Wala kana bang ibang pwedeng sabihin kundi sorry.

Owen: I know kulang pa ang sorry sa lahat ng sakit na binigay ko sayo. Lahat ng sugat na kahit kailan parang imposible ng malulunasan. I don't know kung paano ako makakabawi sa'yo dahil miski ako naguguluhan pa ako. Miski ako parang may nagkukulang pa din sa puso ko. Hindi ko alam kung mapapatawad mo pa ako Reyana. I cheated on you and that's the biggest mistake of my life.

Reyana: *Napaupo at humahagulgol*

Owen: Reyana?

Reyana: What? *Humahagulgol. Oo high-note din te! Miski yung yero mayayanig sa pag-iyak niya ganun! *

Owen: Diba tinanong mo ko If I still love you?

Reyana: *Nagulat*

Owen: Reyana I never unlove you. I never fall out of loving you.

Reyana: *Nagulat talaga siya mga mamshie, napatingala siya kay Owen*

Owen: Muntik ko na din hilingin na sana ikaw na lang yung nasa tabi ko. Sana ikaw na lang yung katabi ko buong magdamag na sana ikaw yung napagkwekwentuhan ko. Yung tuwing uuwi ako pagod na pagod ikaw na lang sana ang sumasalubong sakin. Reyana araw-araw akong nababaliw gustong gusto kitang yakapin gustong gusto kitang halikan gusto kong maamoy ka. Araw-araw kang sumasagi sa puso't isip ko pero wala akong magawa kasi you deserve someone better. Better na kahit kailan hindi mag-iisip na magcheat sayo.

Reyana: Perso never akong naghangad ng better kasi hawak na kita, hawak ko na yung the best for me.

Owen: *Umiiyak*

Reyana: Nagtanong ka din sakin diba? Why do I still love you? Hindi ko din alam kasi wala na akong iba dahilang mabuhay sa mundong ito kung hindi din ikaw ang mamahalin ko.

Owen: *Umiiyak*

Reyana: I still love you for no reason. Mahal kita yun na yun! No further explanation.

Owen: Reyana...

Reyana: Pero kung hindi na lang talaga kung hindi na pwede para sating dalawa pwede kanang umalis, umalis sa buhay ko. *Tumayo at tinalikuran si Owen*

Owen: Reyana. *Hinila si Reyana at hinalikan*