Sürekli Ayrılık [] Byun Baekhyun

6

-Iııı ilk önce  hee ile karşılaştım. Sonra Lay oppa ile. Sonrada maalesef baekhyun ile. Şimdide buradayım.

Sehun:Tamam.

-Bi seorunm var? Noldu?

Cha:Evet var.

-Ne?

Chen:Şu Mi Young denen kız adını şey diye çıkartmış okulda. Anladın sen.

-Ne!? Nerede o orospu!

Diyip hızla koridora çıktım. Sonrada onun sınıfının önüne geldim. Sırada arkadaşlarıyla gülüşüyordu. Orospu piç!

Kızın yanına gidip saçlarını elime doladım. Kız çığlık atıyorken onu ayağa kaldırıp hızla duvara yapıştırdım.

-Bana bak küçük SÜRTÜK!Bi daha adımı kötüye kullanırsan bu seferkikadar sakin kalmam.

Arkadan Bi kız konuştu.

Kız:Bu sakin halini?

-İstersen sakin olduğum hali senin üstünde deneyebilirim. Nedersin?

Kız:Özür dilerim.

Dedi ve 90 derece eğildi. Geri Mi Younga baktığımda bana yine korkuyla bakıyordu.

Ona gülümseyerek eğildim. Kafasını yere eğince elimle çenesini tutup havaya kaldırdım.

-Bana bak küçük sürtük. Bundan sonra bana buluşmayacaksın. Buluşursan en iyi halin yoğun bakım olur tamam mı?

Dedim oda kafasını hızla aşağı yukarı kaldırdı.

-Güzel.

Deyip sınıftan ayrıldım. Ah! Bu son ders sonunda! Hızla sınıfa gittim. Zaten benim girmemin ardındanda hoca girdi.

Yanımda yine sümsük baekhyun vardı. Sırada otururken ben ondan uzak durmak için duvara yapışırken o bana daha çok yapıştı. Ne kadar uzaklaşırsam oda okadar yaklaşıyor. Aiiishh! Cidden neden bunla oturmak zorundayım!

40 dk lik  Bi ölüm sonunda zil çaldı ve hızla ayağa kalktım. Baekhyun kalkması için kaşlarım işaret yaptım ama mal anlamadı.

-Ya kalksana!

Baekhyun :Canım istemiyor.

-Ben o canını varyaa! Neyse küfretmicem. Bak! Lütfen ayağa kalk bende geçiyim. Hadi arkadaşım.

Bu arada Bi kıkırtı sesi duydum. Sesin tarafına baktığımda canım arkadaşlarım bana yardım etmek yerine kıkır kıkır hatta kahkahayla gülüyorlar.

-Ya orada gülceğinize yardım etsenize!

Chan:Böyle daha güzel.

-Ben sana eve giderken gösteririm koca kulak!

Hızla ön sıraya atlayıp o uyuz yerden kurtuldum. Diğerlerine de el hareketi

  çektikten sonra sınıftan çıktım.

Okul kapısına geldiğimde arkamdan adımın seslenilişini duydum. Arkama döndüm ve aaaaa bu sümsük baekhyun hiç şaşırmadım.

-Ne var?!

Baekhyun:Beraber gidelim diyecektim.

-İstemiyorum!

Diyip gitmeye yeltendiğimde yine kendine çevirdi.

Baekhyun :Ya hadi! Yaaa lütfen!Heiiiiiiiii!

-Tamam sus artık. Kulaklarımın içine ettin!

Diyip önden yürümeye başladım. Oda yanıma geldiğinde konuştu.

Baekhyun :Cidden değişmişsin.

-Aaa fark edebildinmi sonunda!?

Baekhyun :Ben ciddiyim.

-Bende.

Baekhyun :Eskiden hiç insan dövmez sövmez ve el hareketi çekmzedin. Şimdi ise bunların hepsini yapıyorsun.

Bi anda durdum. Ben durunca oda durdu. Ona dönüp suratına baktım.

-Ben şunu öğrendim baekhyun. İnsanlara hep iyi davrandığında senin  kafanın üstüne çıkarlar. Seni saf görürler, küçük görürler. Ben bunu kimden öğrendim biliyomusun?

Baekhyun :Kimden?

Ona Bi adım yaklaştım. Şimdi yakındık. Cidden.

-Senden Byun Baekhyun. Ben bu davranışları yapmasaydım. Önceki o sefil okulum daki gibi küçük görülürdüm. Ve ben şuan bu halimden çok memnunum. Ayrıca o sürekli bahsettiğin eski ben varya işte o adı gibi eskide kaldı.

Dedim ve yürümeye devam ettim. Bu sefer daha da hızlı yürüyorum.

Aklıma o lanet okul daki anı geldi.

İyi gidiyor mu?