"ေဟ့.. မိုးေဇ.. အေဇေလး.."
"........"
"စိတ္ႀကီးပဲကြာ.. တစ္ခ်က္ေလာက္ လွည့္ၿပီး ရွိုးစမ္းပါဦး.."
ကၽြန္ေတာ္ လွည့္မၾကည့္ျဖစ္။ ရွိုင္းညီဆိုသည့္ေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွာ ပါလာသည္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို အစခံရတာကို ေဒါသျဖစ္ေပမယ့္ ျပန္မေျပာျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းသားသစ္ျဖစ္သည္။ ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္။
ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးေပၚက ယခုလက္ရွိေက်ာင္းကို ဒီႏွစ္ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္မွ ေျပာင္းလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ျပႆနာကိုေၾကာက္သည္။ ရန္ျဖစ္ရမွာကို ေရွာင္သည္။ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ေခါင္းငုံ႔ခံတတ္သည့္အက်င့္က ငယ္ငယ္ကတည္းက။
"႐ုပ္ေလးက ခ်စ္စရာေလး။ စိတ္ကေတာ့ ႀကီးလိုက္တာ။"
အသံသည္ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္နားမွာ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေတာ္ပင္ နီးကပ္ေနၿပီ။ ေျခလွမ္းကိုျမန္ျမန္လွမ္းကာ ေက်ာင္းေရွ႕ဆိုင္ေလးရွိရာ ခပ္သုတ္သုတ္ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ အတန္းမတူတာေၾကာင့္ ရွိုင္းညီဆိုသူကို ေက်ာင္းေျပာင္းလာကာစ သတိထားမိဖို႔ေနေနသာသာ ရွိလို႔ရွိမွန္းေတာင္ မသိခဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို သတိမထားလို႔မရေအာင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုက္စသည္။ အခန္းခ်င္းမတူေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းရွိရာ ေရာက္လာတတ္သည္။ အခန္းထဲကေန အျပင္ထြက္ရမွာေတာင္ သူ အနီးအနားမွာ ရွိေနမလား စိတ္ပူေနရတဲ့အထိ။
ယခုလည္း ေက်ာင္းေရွ႕ဆိုင္ေလးထဲထိ သူ လိုက္၀င္လာတယ္။ ဘာမွ၀ယ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သက္သက္လိုက္ေနာက္ေန႐ုံသက္သက္။ ေခါင္းေတြပူသည္အထိ ေဒါသထြက္လာသည္။ စိတ္ဆိုးလာသည္။ သို႔ေပမယ့္ ရန္မျဖစ္ရဘူးဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အႀကိမ္ႀကိမ္အထပ္ထပ္ သတိေပးကာ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္သည္။
"အေဒၚ ဗလာစာအုပ္ရွိလား။"
"အေခ်ာသားလား။ တစ္အုပ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဟိုမွာ.."
YOU ARE READING
လောင်းရိပ်
Teen Fiction(Unicode & Zawgyi) ခက်စွာရှေ့လှမ်း .. အားမာန်တင်းလည်း ... မသိစိတ်က ကျရှုံးရသည်..မေ့ပါပြီလို့ .. ဟစ်ကြွေးနေဆဲ.. ဒီရင်ထဲမှာ လွမ်း၍လာသည်...ရက်စက်သည်ဟု.. နာကြည်းပေမယ့်.. သူ့အချစ်ကို မက်မောမိသည်.. ဘဝတစ်သက်တာ.. ကိုယ့်အချစ်ဟာ.. ဘယ်အခါမှ..သူ့လောင်းရိပ်က လွတ...
