Chapter 6

4.8K 492 4
                                    

အိမ္ေရ႔ွကဘဲလ္သံၾကားေတာ့
အေမက သူ႔ကိုသြားေလးေတြေပၚတဲ့အထိရယ္ျပလာသည္။
Jungkookလာၿပီေပါ့ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုထမင္းစားခါနီးမွလာေခၚဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳး
လုပ္ျပကာ အခန္းထဲကထြက္သြားခိုင္းသည္။

အခုေနာက္ပိုင္းအိမ္ကိုခဏခဏဝင္ထြက္ေနတဲ့
Jungkookကိုအေမကခင္ေနၿပီး
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းလည္းသိသင့္သေလာက္သိထားသည္။
သူေျပာႏိုင္သေလာက္လည္း
Jungkookကိုစကားေတြေျပာသည္။

Jungkookတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေပၚမလာေတာ့ရင္
ကို အေမ့မွာတေမ်ွာ္ေမ်ွာ္။

အိမ္တံခါး Passwordကိုသိလည္း
မဆင္မျခင္ဝင္လာတာမ်ိဳး
Jungkookကမလုပ္တတ္တဲ့သူျဖစ္သည္။

တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ထိေစာင့္ေနတတ္တဲ့သူမလို႔
တံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
လက္ႏွစ္ဖက္မွာ အားေဆးဘူးေတြနဲ႔
မုန႔္ဘူးေတြကိုကိုင္ကာရပ္ေစာင့္ေနသည္။
လက္ထဲကဘူးေတြကိုအရင္ကူသယ္ေပးလိုက္ၿပီး...

"အကိုကလဲ အရင္တစ္ပတ္ကဟာ‌ေတြေတာင္မကုန္ေသးတာကို"

"ကုန္ေတာ့မယ္ထင္လို႔
အေမ့ကိုမ်ားမ်ားတိုက္လိုက္ေလ"

သူ႔အေမလည္းမဟုတ္ပါပဲနဲ႔
ခဏခဏ အေမလို႔ေခၚေခၚၿပီးအသားယူတတ္တဲ့
အကိုက တကယ္မုန္းစရာေကာင္းသည္။

ေဆးဘူးေတြကိုေနရာခ်ၿပ္ီး
အကိုခြၽတ္လိုက္တဲ့ကုတ္အက်ီကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။

"ညစာ စားသြားေနာ္
ဂဏန္းငံျပာရည္ခ်က္ ခ်က္ထားတယ္"

"အိပ္ပါအိပ္လိုက္လို႔မရဘူးလား
ကေလးခ်က္တာေတြကို ကိုကိုကအမ်ားႀကီးစား
အမ်ားႀကီးစား ၿပီးရင္ ဗိုက္ေတြအင့္
ဗိုက့္အင့္ရင္ ကားပါမေမာင္းႏိုင္ေတာ့"

ဉာဏ္မ်ားျပေနတဲ့ အကို႔ကိုJiminၾကၫ့္မရေတာ့..
ႂကြက္သြားေတြနဲ႔ဖုထစ္ေနတဲ့လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို
ရုတ္တရက္ ဖမ္းဆြဲၿပီး
ကိုက္ပစ္လိုက္သည္။

"အား...ကေလး နာတယ္
ကိုကိုနာတယ္"
ေအာ္ေနတာကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
အားရတဲ့ထိကိုက္ၿပီးမွလႊတ္ေပးလိုက္သည္။

သူ႔လက္ေမာင္းကိုရႈံမဲ့မဲ့နဲ႔ပြတ္ေနၿပီး

"ေခြးေပါက္ေလးလား ကေလးက
ကေလးမအိပ္နဲ႔ဆိုမအိပ္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ကိုကိုေနာက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္
တကယ္အိမ္မျပန္ခ်င္လို႔"

ရည္းစားေဟာင္းWhere stories live. Discover now