Memories Of You

Chapter 1

Chapter 1

Nakakunot ang noo ko habang pinipigilan ang sarili sa nagbabadyang pag iyak, I've never felt this kind of pain before, pakiramdam ko ay bumabara sa lalamunan ko ang sariling hininga habang pinipigil ko ang pag iyak, natatakot ko na baka dito ko maibuhos ang emosyon ko sa gitna ng kalsada.

Mabilis kong pinupunasan ang mga luha na bahagya kong nararamdaman sa gilid ng aking mata.

I'm taking deep breaths as I walk and try to help calm myself down now.

Tumingin ako sa kaliwa at kanan, sinisiguradong walang sasakyan at ligtas akong makakatawid.

I'm panting as I cross the road, hindi ko mabilang kung ilang tao ang nabangga ko habang tumatawid.

"Kira!" Dinig ko ang malakas n'yang pagtawag sa pangalan ko na dati rati ay s'yang kinatutuwa ng tenga at puso ko. Ngayon ay wala akong ibang nararamdaman kundi sakit at galit. Literal kong nararamdaman ang pagsikip ng dibdib ko na parang mariin na pinipiga ng kung ano.

"Kira mag usap naman tayo--" nasa labas kami ngayon pero parang tumahimik ang mundo naming pareho nang isang malakas na sampal ang ibinigay ko sa mukha ni Marc, hindi ko alam kung gaano kalakas 'yon, pero sapat 'yon para tumahimik at manatili s'ya sa kinatatayuan nya. Ibinuhos ko ang lahat ng lakas na mayroon ako sa sampal na 'yon.

Hindi ko alam ang nararamdaman habang tinitignan ko s'ya, nandidiri ako.

I'm feeling so angry. I'm hurt, in pain, and above all I'm very disappointed.

I could hear my own panting, para akong sasabog na bomba. I slowly started to hear indistinct murmurs forming around us.

I looked at him one last time and starts to walk away... I got out of there as fast as I could.

Naglakad ako nang naglakad na para bang mapapawi no'n ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

I damn started this day happily and excited, wala akong ideya na ganito matatapos ang araw.

I wiped my own tears as I remember how happy I am earlier.

"Do I look okay?" I asked excitedly as I looked to myself in the mirror.

"You look gorgeous!" Liz answered with assurance.

Liz is my bestfriend, fetus pa lang yata, ay magkaibigan na kami. She's always been there for me, kaya 'pag s'ya ang nagsabi ay naniniwala ako.

Huminga ako ng malalim at muling tumingin sa malaking salamin sa aking harapan. Suot ko ay isang off shoulder dress na below the knee ang haba. Naka kulot ng bahagya ang dulo ng aking buhok na lagpas balikat. Liz looks so happy staring at me, she's a supportive one.

"Oh may kulang!" Napatingin ako sa kanya.

"Ngiti ka naman." I smiled after she said that. This is the kind of friend you will want to have.

7th anniversary namin ni Marc ngayon. I'm actually kind of nervous, who knows baka mamaya ay mag propose na sya, we've been together since college and we're both at the right age. I'm 23 and he's 24.

I bought some pizza dahil iyon ang favorite n'ya, hindi n'ya alam na papunta ako ng condo dahil gusto ko s'ya I surpresa. May lakad kami mamaya pero I'm just to excited to wait, it's our anniversary after all. I didn't bother calling or texting him, hindi na magiging surprise kung tatawag ako.

Nakatayo ako sa pintuan ng condo nya, hindi ko alam kung bakit parang natatakot akong kumatok o pumasok, siguro ay dahil ngayon ko lang sya I su-surprise at hindi ko alam kung paano ang gagawin. Binuksan ko ang pinto, naka lock of course! Kiara what are you thinking? Malamang naka lock ang pintuan. Kahit na hindi ako magkandaugaga sa bitbit ay sinubukan kong I type ang room password nya.