Asi Aşık

41.BÖLÜM

FIRUZE

Öfke...

Nefret...

Bilinmezlik...

Çaresizlik...

Bunlar hayatım boyunca tattığım ve meslek hayatım boyunca tatmaya devam ettiğim duygulardı.Lakin bir şey vardi ki beni,bedenimi,zihnimi,kısacası her bir uzvumu parçalara ayırıyor,acımadan sağa sola savuruyordu.

Korku...

Bunun adı korkuydu...

Ama lanet olası ayağımın altında ezilen kahpenin suratı için değildi bu.Gözlerimin içine baka baka söylediği sözlerden dolayı korkuyordum.

Vurulmuştu sevdiğim adam...

Kahpe kurşunlar tek tek bedenine saplanmıştı.Canı yanmıştı ve bu benim canımı ondan daha fazla yakıyordu.Öfkemi anlatacak kelimelerim yoktu.Içimde ki sızıyı anlatacak hiç bir sözüm yoktu.Ne yapsam boştu.Şu an ayağımın altında ezilen kahpe geberse bile olan olmuştu.Ne giden Şehit geri gelirdi,ne de vücuda saplanan kurşun...

Derin bir nefes aldım ve o zaman gerçekle arama ördüğüm duvarı kaldırdım.Tıpkı kollarımdan tutan askerleri yeni fark ettiğim gibi.

"Komutanım yapmayın.Onun için soruşturma geçirmeye değmez"

Bunu söyleyen kadına baktım.

"Senin sevdiğin vuruldu mu hiç Ayşegül?Ne idiği belirsiz bir kaç it sürüsünün attığı kör kurşum saplandımı hiç sevdiğin adama?.Bunu yaşamayan kimse bilmez,anlamaz.Eminim sizde benim yerimde olsaydınız -" deyip yerde suratı kanlar içinde baygın yatan kadının suratına tükürüp devam ettim.

"Onu gebertmekle kalmaz leşini köpeklere yem ederdiniz.O yüzden kimse bana maval okumasın"

Kimseye bakmadan arkamı döndüm ve ilerleyip dakikalar sonra inecek helikopteri beklemeye başladım.

Beklemek ölümdü...

Beklemek çıldırtıcıydı...

Beklemek can yakıcıydı...

Evet canım yanıyordu...Belki dile getirmiyor,belli etmiyordum ama canım çok yanıyordu.Öyle ki saçlarımı yolasım,avazım çıktığı kadar bağırasım,ağlayasım geliyordu.

"Komutanım telsiz"

Derin bir nefes aldım...

Bir kez daha soğuk havayı ciğerlerime çekip,yeni yeni yükselen güneşe baktım.Sırf dolan gözlerimi kimseler görmesin diye...

"Yüzbaşı Firuze Şahin dinlemede tamam"

"Kızım..."

Bir damla göz yaşı firar edip yanaklarımdan süzüldüğünde,kimse görmesin diye başımı yere eğdim.