De verloren herinneringen

SIX

Pov. Cloride Louis

'Clarissa.... ik ben teleurgesteld in je.' Sist een stem. 'W-wie bent u? W-wie is Clarissa?' Bibber ik. Ik draag een zwart jurkje. Ik sta buiten in de kou op een verwoest gebied. Het lijkt op een gebied waar oorlog is geweest. 'Herken je de stem van je bloed eigen neef niet meer?' Sist hij. Zijn stem laat me inkrimpen. 'H-het spijt me.'

Ik schrik wakker. Ik adem diep in en uit en merk dat ik niet meer op de bank lig. 'What the...?' Als ik me herinner waar ik gister in slaap viel bedenk ik me dat Rafe me waarschijnlijk naar zijn kamer heeft gebracht. Het ziet er groot uit en zijn bed is puffy. Ja, vanaf nu is puffy een woord. Ik sta voorzichtig op. Ik zie 2 deuren. Een daarvan moet de badkamer zijn. Ik gok dat de linker die van de badkamer is dus ik ga de rechter deur door.

'Whoa, kleintje. Je bent al wakker.' Grinnikt Rafe. Ik staar hem met mijn mond open aan. 'Oh my goddd... sorry Rafe! Ik wilde niet.. ehh..' mijn ogen vallen op zijn enorme... oef, nooit! Zoiets is onmenselijk groot man. Rafe grinnikt en staat daar zonder schaamte. 'S-sorry! Ik dacht dat dit de deur van de uitgang was. Omg ik ben zo dom, ik Ehm ik ga maar even daar heen.' En wijs naar de andere deur. Rafe lacht hardop. Ik loop weer te staren dus besluit me binnen 1 seconde om te draaien en de deur dicht te gooien. 'Vergeef me!' Roep ik nog en ren de andere deur door naar de uitgang.

Ik wil rennen naar de keuken om alles tegen Natasja te vertellen, ik die bij de prins in zijn armen slaap! Dat kan echt niet. Een man houd me tegen. Hij grijpt me bij m'n arm en draait me pijnlijk om. 'Ik probeer hier te genieten van mijn zondag, wil je dus niet rennen door de gangen? Bedankt.' Zegt hij. Hij laat me los en wilt verder lopen. 'Waarom mag u mij niet?' Vraag ik. Ik wil mijzelf voor mijn hoofd slaan. Waarom kon ik niet gewoon doorlopen. Hij komt dreigend voor mij staan maar ik houd mijn rug recht en blijf hem strak in zijn ogen aankijken. 'En hoezo denk jij dat?' Vraagt hij. 'Omdat u me ook al boos aankeek toen u vertrok van de vergadering. En nu praat u tegen me alsof ik gelijk heel uw dag heb verkloot.' Reageer ik duidelijk. Hij grijnst een keer naar me en loopt vervolgens weg. 'Vergeet je plaats niet, ik sta altijd hoger dan jij.' Zegt hij. Engerd.

Als ik in de keuken aankom zie ik Natasja staan. 'Nat!' Roep ik als ik haar zie. 'Nee nee, gewoon Natasja voor jou.' Zegt ze. 'Ook goed, Natasja!' Zeg ik opnieuw op dezelfde roeperige toon. Ze kijkt me aan en grinnikt. 'Ja Cloé?' Zegt ze. 'Cloé?' Vraag ik. 'Ja! Jij mag geen afkortingen gebruiken maar ik wel, want ik ben de volwassene hier.' Glimlacht ze. 'Whatever.' Grinnik ik. 'Ik had een rare droom vannacht.' Fluister ik alsof het topgeheim is. Natasja trekt haar wenkbrauw op. 'Ik werd Clarissa genoemd.' Fluister ik weer. 'Interessant, door wie?' Ik denk even terug. 'Zijn naam is niet gezegd, maar hij beweerd dat hij mijn neef is.' Vertel ik. 'Hmmm, ik ga morgen een boekje voor je kopen, ik wil dat je daar alle informatie in schrijft die je te weten gaat komen, goed?' Vraagt ze. Ik knik 'goed.'

'Oh en nog iets!' Fluister ik weer. Ze trekt weer haar wenkbrauw op. 'Ik kon vannacht niet slapen, dus ging naar beneden. Kwam Rafe tegen en ik ben vervolgens wakker geworden in zijn bed.' Zeg ik en bijt vervolgens op mijn lip. Natasja's mond staat open. 'Meen je niet!' Reageert ze verbaasd. 'Dat is nog niet alles! Toen ik wakker werd wilde ik naar jou toe gaan, maar ik deed perongeluk de verkeerde deur open. De badkamer deur! Rafe, naakt. Echt een God!' Spreek ik snel. 'No way! Stout nichtje! Stout Hihi heel stout.' Lacht ze en plaatst haar hand voor haar mond. 'En... heeft hij een grote, je weet wel.' Fluistert ze bescheiden. Ik knik met mijn ogen weid open. We beginnen allebei te giebelen als keukenmeiden. Wat we eigenlijk ook zijn maar dat doet er niet doe.
'Ik wil dat hier gewerkt word!'