ფსიქოპატი

ლისააა.......

*****
****- ქლბატონო ჩია ყველაფერი ისე გავაკეთე როგორც თქვენ მითხარით, საავადმყოფო გადავწვი, როდესაც მია შიგნით იყო. ახლა კი....ქალბატონო მგონი გადარჩება რადგან ეხლა ის საავადმყოფოშია.
კედელთან აყუდებული, შავებში გამოწყობილი გოგონა ტელეფონზე ვიღაცას ელეპარაკება. თან მალულად უყურებს ჯონგუკს, რომელიც ძირს ზის და მოუთმენლად ელოდება ექიმს, რომელიც მიაზე შეატყობინებს რამე ახალ ამბავს. და ექიმიც გამოდის, ჯონგუკი გიჟივით მივარდა მას.
-ექიმო მითხარით რომ მია კარგად არის, გთხოვთ მითხარით.....ჯონგუკს ხმა უკვე ჩახლეჩილი ქონდა.
-ნუ ღელავთ ბატონო, ყველაფერი რიგზეა. გოგონას საფრთხე არღარ ემუქრება. შეგიძლიათ ხვალ დილით წაიყვანოთ, რადგან გადასხმა სჭირდება.
- დიდი მადლობა...დიდი მადლობა ექიმო რომ საცოლე გადამირჩინე. ჯონგუკს ვერ გაეგო რატო თქვა ეს სიტყვები "საცოლე". ხვდებოდა რომ მიასადმი გრძნობები ულღვებოდა. მიამ სრულიად შეცვალა ჯონგუკი. თითქოს ის მექალთანე და ფსიქოპატი ჯონგუკი წარსულს ჩაბარდა და ეხლა მიას გვერდით ახალი, შეცვლილი და სრულიად განსხვავებული ჯონგუკი არის. ჯონგუკი მიას პალატისკენ მიიჩქარის. შესვლისთანავე მიას საწოლთან იმუხლება და მიას ხელს თავის დიდ და ნაზ ხელებში აქცევს.
-ჯონგუკ დიდი მადლობა.....დიდი მადლობა, რომ სიკვდილს გადამარჩინე. მიას თვალებიდან ცრემლები წასკდა.
-ნუ ტირი, გთხოვ ნუ ტირი...ყველაფერი კარგად არის, ორივენი ჯანმრთელები ვართ, ნუ ტირი გთხოვ. ჯონგუკი მიას დამშვიდებას ეცადა და გამოუვიდა კიდეც ეს. ჯონგუკი იქვე სკამზე ჩამოჯდა და მძინარე მიას დაუწყო ყურება. თვითონაც მალევე ჩაეძინა, რადგან უკვე ძალიან გვიანი იყო და გამოძინება სჭირდებოდა. მანამ სანამ ჯონგუკს და მიას მშვიდად და ტკბილად ეძინათ, მათ ოთახში ექიმის ფორმაში გამოწყობილი გოგონა შევიდა, ნემსით ხელში. დიახ, ეს სწორედ ის გოგო იყო ვინც ხანძარი გამოიწვია და მის გამო ძლივს გადაურჩა მია სიკვდილს. გოგონა მიას საწოლთან მიდის და მას უყურებს ცოტა ხანი. ნემსს იმარჯვებს და გადასასხამ მილში არჭობს მას. ეს ესაა უნდა შეეშვა ნემსში ჩასხმული სითხე გადასასხამ მილში, რომ უეცრად ექთანი შემოვიდა ოთახში და ამასობაში ჯონგუკსაც გამოეღვიძა.
- უკაცრავად, პაციენტს უკვე გაუკეთეს ნემსი და აღარ სჭირდება. მოახსენა ექთანმა გოგონას.
-აჰჰ...მე ამის შესახებ არ ვიციდი.....ჩემთვის არავის შეუტყობუნებია. გოგონამ თვალთმაქცობა დაიწყო. ჯონგუკი კი მას ეჭვის თვალით უყურებდა. თითქოს ეს გოგო სადღაც უნახავს, თითქოს მისი ხმა სხვა დროსაც გაუგონია, მაგრამ ვერაფრით იხსენებდა ამ ხმის პატრონს. გოგონა ნაჩქარევად გავიდა ოთახიდან, იქურობას მოშორდა და ტელეფონზე დარეკა.
- ქალბატონო ყველაფერი კარგად მიდიოდა, მაგრამ.....ექთანი შემოვიდა და ხელი შემიშალა....იმ გოგოს მოკვლა ვერ შევძელი.
სანამ გოგონა გარეთ ლაპარაკობდა, მანამდე ჯონგუკი ოთახში იყო, მაგრამ ვერ ისვენებდა. სულ იმ გოგოზე ფიქრობდა, თუ საიდან ეცნობოდა.  გადაწყვიტა, რომ მას გაყოლოლოდა, მაგრამ გოგო თვალსა და ხელს შუა გაუჩინარდა, აღარსად ჩანდა. ამიტომ ჯონგუკი მიას ოთახში იყო და ძილს განაგრძობდა. დილით ოთახში მზის სხივებმა შეაღწია. მალე მიას სახემდეც მივიდა და ნელ-ნელა ჯონგუკამდეც აღწევდა. მაგრამ ჯონგუკმა უეცრად თვალები გაახილა და ვიღაცის სახელი წამოიყვირა.
- ლისააა.....