Söyle | Texting

2.7

Kalabalığı umursamadan aralarından geçip ne olduğuna bakmıştım ve gördüğüm şeyle beraber donakalmıştım.

Alkın ve Emre kavga ediyorlardı.

Birbirlerine aşırı sert vuruyorlardı ve etraftakiler ise sadece onları kışkırtıyordu, kimse onları ayırmaya çalışmıyordu.

Hızlıca öne atılıp aralarına girdiğimde kavga etmeyi kesmişlerdi ama birbirlerine öfkeyle bakmaya devam etmişlerdi.

"Çocuk musunuz siz? Ne için kavga ediyorsunuz?" dediğimde Alkın bir şey demeyip sinirle başını başka tarafa çevirmişti. Dudağının kenarı kanıyordu ve elmacık kemiği morarmıştı...

"Manyak mıdır nedir! Saçmalayıp birden bana vurmaya başladı." diye Emre sakince konuşmaya çalıştı ama ikisi de hâlâ çok sinirliydi.

"İkinizle de ayrı ayrı ayrı konuşacağım, şimdi ayrılın. Emre sen burada kal. Alkın... sen de arkadaşlarının yanına git." dediğimde Alkın bir şey demeden gitmişti ama arkadaşlarının yanına değil, bahçeye çıkmıştı.

Kalabalık yavaş yavaş azalırken Emre ile konuşmanın vakti olduğunu fark etmiştim. Yaralarına bie şey yapamazdım zaten, yanımda ilk yardım çantası taşımıyordum sonuçta.

"İyi misin?"

"Benim bir şeyim yok, ne sormak istiyorsan sor. Cevaplarım."

"Ne oldu da birden kavga etmeye başladınız? Durup dururken Alkın kimseye saldırmaz çünkü."

"Bir şeyler söylediğinde ona sert çıkıştım. O da sinirlenip birden saldırdı işte."

"Ne konuştunuz?"

"Belki de bunları ondan duyman daha iyi olacaktır. Onunla gitmeyip benimle kaldığında ne kadar üzüldüğünü gördüm."

"Ne yapmaya çalıştığını anlayamıyorum." diye kendi kendime mırıldandım. Ayrıldığı için pişman falan mı olmuştu yoksa? Ama neden ayrılmıştı ki?

"Sen iyisin değil mi?"

"Ben iyiyim Mısra, şimdi sen eski sevgilinin yanına git. Onun sana, benden daha fazla ihtiyacı var gibi gözüküyor. Ve bu ihtiyaç tamamen duygusal."

Belki de onunla konuşmak için en iyi vakit buydu.

~~~

Acaba gerçekleri mi öğreneceksiniz?

Yoksa öğrenemeyecek misiniz?

Ehehehehe