Söyle | Texting

3.4

"Owowow, pardon." diyerek İlkim'in sesi duyulduğunda Alkın sabır dilercesine nefes almıştı.

"Sizi teker teker mi yolluyorlar?" diye mırıldandı kendi kendine.

"Efendim İlkim?" dediğimde İlkim sinsice gülümsedi.

"Biz eve dönüyoruz da onu haber vermek için seni arıyordum. Seni de bırakalım mı diye soracaktım da seni Alkın bırakır da hangi eve bırakır orasını bilemedim."

"Ne saçmalıyorsun İlkim?"

"Aşko diyorum ki, fazla ileri gitmeyin." deyip hemen ortadan kaybolmuştu.

"Parti bitmiş demek ki, o zaman seni eve bırakayım." diye isteksizce mırıldandı Alkın.

"Niye mutsuz oldun birden?"

"Bir daha sabahları senin hayata söven bakışlarını göremeyeceğim de ondan. Üniversite var şimdi, sen burada ben ise başka bir şehirde olacağım."

"Yoksa uzaktan bir ilişki yürütmek için kendine güvenmiyor musun?" diye alay ettiğimde gülüp kolunu omzuma atmıştı ve beraber çıkışa doğru yavaşça yürümeye başlamıştık.

"Sadece seni hergün göremeyecek olmak beni biraz üzüyor."

"Alkım, görüntülü konuşma diye bir şey var." dediğimde gerçek olmayan bir sinirle "napayım bilgisayar ekranına mı sarılayım öpeyim?" dediğinde gülüp başımı onu yaslamıştım.

Arabaya vardığımızda onun yanındaki koltuğa oturup dikkatlice ona bakmaya başlamıştım.

"Çok mu özledin beni?" diyerek güldü. "Bu arada, annem barıştığımızı duyunca çok sevinecek. Bazen senin onun öz kızı olduğunu ve benim de üvey evlat olduğumu düşünmüyor değilim."

"Aynı şeyi senin için söyleyemem." dediğimde kaşlarını çattı. Gözleri ise hâlâ yoldaydı.

"Neden?"

"Annemin biricik tek kızını üzdün o kadar. Ne bekliyordun ki?"

"O zaman senin tribinle beraber biricik kaynanamın da tribini çekeceğim öyle mi?" dediğinde gülüp "Hakettin" demiştim.

"Cidden hakettim." diye mırıldanıp gülümsemişti.

"Sen de bize gelsene, seni çabuk affettim biraz annem ve babamdan azar ye de mutluluğun azalsın." dedim eve yaklaşırken.

"Beni ne kadar da çok seviyorsun öyle. Teklifini tabii ki de reddetmeyeceğim." diyerek arabayı park etmiş ve beraber eve girmiştik.

İlk başlarda babam ve Alkın uzun uzun konuşmuşlardı. Annem ve ben ise onları yalnız bırakmayı seçip başka bir odaya geçmiştik.

"Barışacağınızı biliyordum." diye kendinden emin bi şekilde konuştu annem.

"Nasıl yani?"

"Alkın sen evde yokken sürekli gelip seni sordu. Sevmediği için ayrılan bir insan neden bunu yapsın? Elbet geçerli bir sebebi vardır."

"Yani sayılır aslında." diye mırıldandım. Sonra da Alkın ve babamın yanına gitmiştik.

Beklediğimin aksine babam gayet normal karşılamıştı. Gecenin kalanında ise hep beraber sohbet etmeye başlamıştık.

~~~~

Geldim gidiyorum bb

Sonu hoşuma gitmedi ama neyse