Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
"Bu mu?" Dedi ve mavi elbisesini üzerine tuttu Carol. "Yoksa..." Dedi ve kırmızı elbisesini eline aldı. "Yoksa bu mu?"
Dudaklarımı gülmemek için birbirine bastırdım ve Wanda'ya döndüm. O da aklımdan geçenleri okuyarak bana döndü. Onun da gülmemek için kendini zor tuttuğunu fark ettim. İkimiz de aynı anda kahkaha atmaya başladık.
"Niye gülüyorsunuz?"
"Sen ve kıyafet konusunda kararsız kalmak?" Dedi ve gülmesini durdurmaya çalıştı Wanda. Derin bir nefes aldı. "Açıkçası böyle görmeyi beklediğim en son insansın."
Ellerini beline koydu Carol. "Niyeymiş o?"
"En son kaç yılında alışverişe çıktın?"
Düşünür gibi oldu. Sonra kaşlarını çattı ve bana döndü. "Sana ne?!"
"Bu normal Wanda. Sonuçta o bir nevi Asgard'ın kraliçesi sayılır." Bu söylediğimle Wanda tekrar gülmeye başladı. Havada ellerimizi birbirine çaktık.
"Siz." İşaret parmağını tehditkar bir şekilde ikimize doğru salladı. "Çok kötü birer arkadaşsınız."
Wanda onu duymazdan gelip konuştu. "Ama sana sorsak da aşık değilsin."
"Değilim."
"Pekala madem aşık değilsin o zaman niye bu heyecanlısın?" Carol'un denediği ve yatağın üzerinde yığın oluşturmuş kıyafetleri gösterdim.
"Ben bir kadınım ve..." Dedi ve bir elini beline koydu. Devamını getirememişti.
"Kendini iyi hissetmek için bunu yapıyorsun?" Diye tamamladım sözünü.
