Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" Bu hikaye sonsuza kadar sürecek. Bir sonu yok. Kahraman şövalye ve prenses birbirlerini sonsuza kadar sevecek ve bu hikaye sonsuza kadar hiç bitmeyecek. "
Hayatta farkında olmasak da çok şeye sahibiz. Bizi seven insanlara, sevdiğimiz insanlara, iyi kötü bir aileye, belki gerçek dostlara, anlam yüklü anılara, güzel hatıralara, mutlu geçen dakikalara... Pek sevmesek de güçlü dökülmüş göz yaşlarına sahibiz. Ve bunların her biri ardımızda bıraktığımız birer iz.
Bizden dünyaya kalacak olan miras. Bizden sonrakilere birer hatıra, ismimizin yanında, ardımızda bırakacağımız ayak izleri. Şöyle geçmişime dönüp de bıraktığımda sahip olduğum ve ardımda bıraktığım şeylerden gayet memnundum.
Güzel bir kariyer, muhteşem bir aile, iyi dostluklar, kurtardığım bir evren, güzel bir aşk. İşte benden geriye bunlar kalacaktı. Bir de inatla karnımı tekmeleyen yaramaz bebeğim. Elimi karnıma koydum ve tekmesini hissettim, dudaklarımda güzel bir tebessüm boy gösterdi.
Sonbaharın serin havasını derince içime çektim ve oturduğum bahçe salıncağını ayağımla salladım. Başımı gökyüzüne kaldırdım ve yıldızları izlemeye başladım.
"Hadi ama. Koca salonda düzgün bir önerisi olan kimse yok mu?"
"STELLAR..."
Sesin sahibini çok iyi tanıyordum. İçimde bir şeylerin kopmasını sağlayan, beni büyüleyen adama çevirdim bakışlarımı. Steve'e... Okyanus mavisi gözleri doğruca benim ela gözlerime sabitlenmişti. Titrek bir nefes aldım.
"Cap? Ne anlama geliyor bize açıklar mısın?" Demişti babam.
"Stellar, yıldız demek. Onu hergücünü kullanırken gördüğümde benim için tıpkı bir yıldızı andırıyor. Parlak ve eşsiz..." Bakışlarım karşısında dudakları kıvrıldı. "Onu en iyi tanımlayan sıfat bu. Stellar..."
"Bunu sevdim." Diye mırıldandım.
Her yıldızlara baktığımda aklıma bu an geliyordu. "Bunu sevdim." Diye mırıldandım kendi kendime, dudaklarım usulca kıvrıldı. Üstünden yıllar geçse de Steve'le geçirdiğim her an hala canlılığını koruyordu.
Saat kaçtı bilmiyordum ama hava iyice serinlemişti. İçeri girmem gerektiğini biliyordum ama nefes almaya ihtiyacım vardı. Hamileliğimin sonlarına doğru evin içinde nefes alamaz olmuştum.
Karnıma aldığım sert darbeyle kısık bir şekilde inledim. "Bugün çok hareketlisin Rogers, kesinlikle babana benzeyeceksin. Ama annen için biraz yavaş olmayı dener misin? Gerçekten canım yanıyor."
