Сохор Болзоо/ 1-р Бүлэг

17. Аймар баян

Энэ бикини гэдэг юмыг хэн нь зохиодог байна аа?
Яах гэж ингэж цамцыг нь тайлж шидвээ?

Бүгд ямар ч чимээгүй надруу ширтээд байдаг шүү.

Би: Та нар харж дууссан уу?

Намайг ингэж асуухад бөөнөөрөө хоолойгоо засацгаан намайг тоохоо болилоо.

Хусог: Ийм дажгүй байсан юм бол юундаа нуугаад байдаг юм?

Сүён: Хоёр өдөр бараг шалдан байхад нь зөндөө хараа л биз дээ?

Жисү: Заавал мөөмний зураас харах гээд байдаг юм уу хаашаа юм.

Жин: Зиа, энд хонох сүүлийн оройгоо гоё өнгөрүүлнэ шүү.

Жимин: Архийг хатуу хориглоно.

Сүён: Тэр тусмаа Хэжинд.

Сүхён: Хөөе, та нар мэднэ дээ. Бид хоёр  live хийдэгийг.

Бүгд: Мэднэ.

Тэхён: Харин ойрд хийгээгүй өнөө орой хийдэг юм бил үү?

Сүхён: Хамгийн гол нь та нартай цуг.

Минжи: Хүүе тэгье л дээ.

Сүён: Тэгээд яг яах юм?

Сүхён: Яг сайхан бөөндөө тойрч сууж байгаад хүмүүсийн асуусан асуултан хариулъя гэж бодож байна.

Би: Сонирхолтой л юм.

Жин: Царайгаа рекламдая.

Жонгүг: Эхнэрт чинь хэлнэ шүү.

Би: Хүүе тэгээд бараг шалдан байгаагаа хэдэн мянган хүнд харуулах юм уу?

Сүён:*духаа алгадах*

Жин: Одоо болноо, миний охин.

Би: За за, тэгээд хэзээ хийх юм?

Тэхён: Бөөнөөрөө оройн хоолоо идчихээд бас хүүхдүдээ унтуулчихаад хийвэл яаж байна?

Жисү: Аятайхан санаа байна.

Бид ийнхүү ярилцсаар нар жаргасан юм даа.
Энэ удаа Сүён бид хоёр хоол хийлээ. Тэгээд бөөндөө хоолоо идчихээд байгаа хоёр хүүхдээ унтуулах гэж бараг дэлхийн гурав дугаар дайн боллоо.

Зах зухаас нь дурдвал...

Сүён: За Юнсанаа сүүгээ уугаарай.

Юнсан хэвтэж байхдаа орон дээр хөлөөрөө баахан тийрч л байлаа.

Хамгийн азгүй нь..

Тэхён: ЯАА ХАМАР ХУГАЛЧИХЛАА!

Юнги: Сайн байна. Яалтаё үгүй миний хүү шүү.