Сохор Болзоо/ 1-р Бүлэг

23.Хордлого

3 сарын дараа

Хусог: ӨГЛӨӨ БОЛЧИХЛОО!!!

Би: Ямар новш нь вэ? Би унтмаар байна!

Хусог: БОСООРОЙ!

Би: Аашшш! Яг зүүдэндээ хоол хийгээд халбагдах гэж байхад чинь!

Хусог: АЖИЛДАА ЯВААРАЙ!

Би: Юу вэ? Амралтын өдөр биш юм уу?

Хусог: Бишээ! Яг одоо яв! Хоцорлоо шдээ!

Би: Миний утас хаана байна?

Хусог: Энэ байна аа!*гарт юм бариулах*

Би: Энэ үү?

Хусог: Гүэх, чи нүдээ нээ л дээ! Заза цүнхэнд чинь хийлээ шүү!

Би: Булааж авч эдр.

Хусог: За бос бос!

Би: Ёстой нээрээ, хүн унтуулчихгүй.

Би арай гэж нүдээ хагас нээн бослоо. Нүүр амаа угааж хувцасаа өмссөн хэдий ч нойр ерөөсөө сэргэхгүй байна. Яг ажил хийхгүй гэртээ байнга байдаг хүн шиг л.

Богино үстэй байх ч амар юм аа. Янзлах гээд алалцаад байх шаардлага ч алга.

Би: За би явлаа шүү.

Хусог: Би удахгүй гарна. Оройтох байх. Намайг залгатал Хежинийд(Хуаса) байж байгаарай.

Би: За.

Хусог: За яв, яв!

Хөгийн юм чинь үнсэхгүй юмаа гэхэд өөдөөс хараад баяртай ч гэчихгүй.

---

Зиа байз юу билээ? Манай ажил хаана билээ? Юу вэ..

Нээрээ хаана билээ? Эмэгтэй хүн найз залуутайгаа цуг амьдраад эрхлээд байхаар ийм мэдрэл болдог юм байхдаа?

За тэгээд олно доо..

"Ээж♡"

Би: Сайн уу, ээжээ?

Ээж: Сайн, сайн. Чи сайн уу?

Би: Сайн. Аав, дүү хоёр ямархуу байна?

Ээж: Бахь байдгаараа зүгээр.

Би: Аан.